Weer een gevaar op de weg!

De afgelopen periode spendeerde ik bijna al mijn tijd in de weekends aan het autorijden, maar wel met succes. Want ik behaalde mijn rijbewijs.

Oefenen op autorijden

Ondertussen is het een jaar geleden dat ik mijn theorie haalde van het autorijden. Dus vanaf dat moment begon mijn stage. Die stage heb ik zo optimaal mogelijk benut door met mijn grootvader en mama te gaan rijden. Aan het begin reed ik elke dag in de vakantie overal naartoe met of zonder reden. Toen stond het oefenen gewoon centraal. Wat later toen alles heel goed ging maakte ik enkel nog nuttige verplaatsingen met de auto. Na maanden oefenen vonden we dat het tijd was om mij in te schrijven voor een examen. We maakte een afspraak voor over enkele maanden. Want we probeerde mijn examen te plannen op een rustig moment - en welk moment is nu niet rustiger als een examenperiode? Dus na het inschrijven moest ik toch al terug zien dat ik nog wat zou oefenen. Aan het begin deed ik dat nog niet zo fel, maar tot voor 1 maand voor het examen zette ik er vaart achter met mijn begeleiders. Eerst met mijn grootvader, waar ik het meeste mee had gereden, maar al snel merkte we dat hij niet alles correct aan mij had geleerd. Daarom begon mijn mama meer met mij te oefenen. Op die manier was mijn rijden wel iets correcter, maar nog niet helemaal zoals het hoorde. Ook spendeerde mijn mama en ik de laatste weken voor het examen veel tijd aan parkeren. We parkeerden parallel, achteruit en vooruit. Daarnaast deden we ook maneuvers om te keren. We gingen er de afgelopen weken erg hard tegenaan.

Moeders.nu

Risicoperceptietest en theorie opfrissen 

Naast het rijden, rijden en nog eens rijden, heb ik ook heel wat geoefend op mijn risicoperceptietest en op mijn theorie die ik al geleerd had. Persoonlijk wist ik nog wel heel wat van wat ik geleerd had tijdens het blokken van theorie, maar er waren toch zo'n paar kleine dingen die ik al vergat doorheen het lange jaar van oefenen. Daarom friste ik alle theorie nog eens op zodat ik weer 50 op 50 kon halen op een oefenexamen. Want ik wou natuurlijk geen fouten maken op het examen tegen verkeersborden en markeringen. Naast de theorie, ging ook de risicoperceptietest vrij vlekkeloos - en zeker na een paar keer te oefenen. Daar haalde ik ook al snel het maximale van. Helaas kon ik niet alle vragen beoefenen door fouten met de website - en er stond ook niet elke vraag op. Dat maakte het wel iets moeilijker later op het examen, maar door de test wist ik wel wat ik kon verwachten. Het waren allemaal zo van die situaties waar je met alles rekening mee moet houden. Dat wil dus zeggen: dat je heel goed naar de borden, voetgangers, wegen, voorrangen, voertuigen, etc. moest kijken. Want soms was de kleur van een voertuig al heel belangrijk. Dat maakte het al niet gemakkelijk en dan waren er ook nog eens 1 tot 3 antwoorden van de 4 die juist waren. Dat was dus even puffen.  

Het examen

Na het aftellen en oefenen voor het examen kwam de dag er eindelijk aan. Het was tijd om mijn examen te doen, maar eerst ging ik toch nog maar wat googelen. Wat mijn mama me zwaar afraadde om te doen, want ze zei: "Je hebt 1 jaar de tijd gehad om je daarop voor te bereiden, dan moet je nu niet meer gaan surfen daarachter". Maar ik zei: "Zeg jij me dan eens hoe dat, dat en dat moet...". Daar wist ze geen antwoord op. Dus we begonnen nog snel even alles op te zoeken van maneuvers en pinken. Die dingen probeerde ik me op dat moment nog even snel aan te leren. Wat me gelukkig lukte. Na het surfen maakte ik nog snel even de wagen schoon. Ik gaf de wagen een poetsbeurt, stofte hem proper langs binnen en haalde alle rommel eruit. Na de grondige schoonmaak wilde ik vertrekken, maar toch besliste ik nog net op tijd om even te testen of ik alles wel wist staan. Dus ik liet alle lampen eens branden, stak de verwarming aan, deed de motorkap open,... . Na wat getreuzel door al die dingen te overlopen zei mama: "Komaan, Je bent er klaar voor! Doe gewoon je best. Het zou niet erg zijn als je er nog enkele keren over moet doen". Ik knikte en vertrok gewoon naar het examencentrum. Toen we daar aankwamen, wist ik niet waar ik moest parkeren en mijn mama even min. Daarom parkeerde ik de auto zoveel mogelijk aan de kant zodat de auto zeker niet in de weg zou staan. Na even twijfelen of ik daar wel mocht parkeren, sloot ik alles af en verliet de auto. Daarna ging ik snel aan de deur staan en gaf de nodige documenten aan een vrouw die aan de ingang stond. Zij vertelde me wat ik mocht afgeven aan het onthaal - en begon over random onderwerpen te praten tegen mij. Die babbel deed me deugd, het deed me zelfs het examen vergeten. Na enkele minuten praten kon ik eindelijk naar binnen om te betalen, een nummer te trekken voor de maneuvers die ik zou moeten uitvoeren - en tot slot kreeg ik een computer toegewezen waar ik mijn examen op kon doen. Nadat de vrouw zei dat ik naar computer ... mocht, ademde ik enkele keren in en uit. Dat hielp, want ik was redelijk zen. Daarna overliep ik snel even de tekst op het scherm - en besloot om zonder oefenvragen te beginnen aan het examen. Meteen begon ik weer in en uit te ademen - en was er klaar voor. Ik dacht in mijzelf: "Laat die vragen maar komen". Al snel verscheen het eerste filmpje. Dat filmpje was nog gemakkelijk. Later volgde er filmpjes van dingen waar ik helemaal niet op was voorbereid. Dus dat was even een stresske. Maar besliste al snel om nog is even in en uit te ademen - en om even een babbeltje te slaan tot ik mijn examinator te zien kreeg. Ik kon me vrij rustig houden tijdens het wachten - en vergat even de slechte risicoperceptietest. Na wat minuten praten kwamen er niet verwacht twee examinatoren aan. De ene was een echte examinator en de andere een stagiair. De stagiair liet mij al de onderdelen van de auto aanwijzen en overhoorde mij, terwijl de echte examinator al tegen mijn mama vertelde hoe het examen werkte. Na het overhoor vroeg de examinator om te vertrekken. Dus dat deed ik ook op het gemak. Ik zette bij het vertrek al even de ruitenwissers aan want het regende fel - en ontstak de lichten. Daarna reed ik rustig de weg op en kwam al een vrachtwagen tegen waar ik extra ruimte voor moest voorzien. Daarna reed ik nog wat verder. Toen reed er een auto snel tegen het verkeer in om bij zijn oprit te komen. Na dat optakel werd een drukke weg versperd door een geparkeerde vrachtwagen in een bocht. Daar moest ik dus langs. Dus voorzichtig kwam ik kijken of ik voorbij kon en stak de doorlopende lijn over. Niet veel later lagen er brokstukken van een auto op de weg. Dus ik reed aan een aanzienlijk lager tempo de brokken voorbij. Na de obstakels te trotseren kwam ik eindelijk op de locatie aan waar ik al direct mijn maneuvers wilde uitvoeren. Dus ik vroeg: "Is het goed dat ik hier mijn maneuvers uitvoer"? De examinatoren zeiden: "Wij zullen je wel zeggen wanneer je dat mag doen". Dus ik reed rustig enkele honderden meters verder en kreeg de opdracht om rustig te keren in een smal straatje. Tijdens het keren mocht ik niet de borduren raken - en moest ik natuurlijk ook goed pinken. Dus ik stelde mij heel uiterst rechts op met de rechterpinker op. Daarna pinkte ik links en zette me dwars op de baan. Om vervolgens diagonaal naar achteren te rijden met de rechter pinker aan. Tot slot pinkte ik naar links en keerde. Na dat maneuver reed ik de baan over en moest verschillende voorrangen aan rechts passeren. Toen dat gepiept was. Was het tijd om rechts parallel te parkeren. Dat ging de eerste keer niet zo nauwkeurig, maar deed het snel opnieuw volgens de juiste manier. Ook werd me op dat moment gevraagd om de auto op een juiste manier te verlaten. Dus ook hier deed ik mijn best om op een geacteerde manier de auto te verlaten. Wat eigenlijk wel goed ging. Na het parkeren reed ik terug naar het examencentrum op basis van de borden. Alleen werd ik onderweg nog even verdrongen bij het links afslaan. Dus ik bleef toch maar even rechts tot de verdringende auto voorbij was - en sloeg af. Na dat voorval kon ik nog rustig verder rijden naar het examencentrum - en daar vertelde ze me dat ik 3 kleine foutjes had gemaakt - en dat ik 6/10 had voor de risicoperceptietest. Dus ze zeiden in koor: "Gefeliciteerd, je bent geslaagd".

DriveWell

Na het harde werk heb ik eindelijk mijn rijbewijs en dit heb ik al goed gevierd met familie - en ik kreeg ook al vele felicitaties van vrienden, familie, school, stage, etc. Dus uiteraard ben ik nu heel blij - en is er plots heel veel tijd die ik vrij heb voor andere dingen zoals bloggen. :P