woensdag 30 december 2020

Van lagere school tot revalidatie

Voor mij was de lagere school in het buitengewoononderwijs echt slecht, daarom een kort artikel over hoe deze periode voor mij was. In dit artikel ga ik het hebben over het onderwijs maar ook over hoe het buiten de school was.


Hoe was mijn tijd op de lagere school?

Voor mij was de tijd op de lagere school een vreselijk moment. Dat kwam enerzijds door het veel te lage onderwijs. Maar anderzijds had het onderwijs een te kort aan sociaal contact, dat speelde er ook een belangrijke rol in. Zo was de klas ingedeeld in allemaal verschillende hokjes, op die manier zat iedereen ver uit elkaar. Wat helemaal niet leuk is, maar ook buiten de school zag ik zo goed als geen vriendjes aangezien al die leerlingen op zo'n verre afstanden woonden van mijn huis. Die vrienden waren voor mij als lagereschoolkind dan ook niet toegankelijk. Ook kwam er dan nog eens bij dat een klas heel klein was, soms zat je met één of twee kinderen in een klas. Voor veel kinderen met autisme is dat het ideale scenario, maar voor mij gaf het zware tekorten in mijn sociale omgang. Ik had dus in die tijd het gevoel dat ik weinig vrienden had, maar toch heb ik veel moeite gedaan om me sterk te houden. Dat is me dan ook heel goed gelukt, al zeg ik het zelf. Maar die tijd gaf me mogelijks wel de ruimte om te groeien in de persoon die ik nu ben. Helaas was er dan ook nog de leerstof die ik kreeg, die eigenlijk geen leerstof was. Zo moest ik voor het grootste deel van de dag met speelgoed spelen en er was ook nog een halfuurtje wiskunde en taal bij, maar dat was het dan. Meer onderwijs kreeg ik eigenlijk op een dag niet, daardoor zijn mijn ouders heel veel gaan klagen over het onderwijs, en terecht eigenlijk. Helaas werd er weinig geluisterd naar mijn ouders, maar toch bleven mijn ouders strijden voor mijn onderwijs. Ze stormde week-na-week het lokaal van de directrice binnen om hun er toch maar van te overtuigen dat ik moeilijkere leerstof nodig had. Dat heeft mijn ouders heel veel energie gekost, maar toch heeft het schot in de zaak gebracht. Zo heb ik dan uiteindelijk toch veel meer les gehad. Maar alsnog had ik veel te korten op die school, daarom wou ik in die tijd van school veranderen. Maar dat ging helaas niet zomaar aangezien ik de kine op die school wel kon gebruiken. Want met mijn gewrichten ging het in die tijd echt niet goed, het leek week-na-week zelfs slechter te gaan met mijn gewrichten. We dachten dat het door mijn snelle groei kwam, maar er was toch wel iets meer aan de hand met mijn lichaam. Ook zat ik op die school voor de ondersteuning die ik met ergo en logo kreeg, ook al was dat ook maar zwak. Maar de hoofdreden waarom ik op die school zat was toch omdat ik autisme heb. Mijn ouders hadden destijds gezien dat het daarmee was fout gelopen op de kleuterschool. Daarom wouden ze me op die school houden, maar er moesten wel dingen op die school voor mij veranderen. Door mijn vraag om van school te veranderen geraakte mijn moeder soms gefrustreerd, zo gefrustreerd zelfs dat ze schreeuwde: "Dat gaat niet met uw autisme!!!". Ik wist toen op mijn achtjaar helemaal niet waar het over ging. Maar die dag volgde er wel een lange, maar duidelijke uitleg. Een uitleg die mij altijd bijgebleven is. Zo hebben ze samengevat: "autisme is een andere manier van denken". Toen stelde ik de vraag: "Wat is anders denken?". Daar konden ze niet echt een antwoord opgeven, daardoor ging ik zelf opzoek naar mijn antwoord. Zo heb ik na een lange tijd zelf ontdekt dat autisme gewoon een denkwijze is die ver van het 'normale' ligt. Ook ontdekte ik dat het normale niet meer is dan een verzamelnaam, want normaal bestaat in mijn ogen niet. Ook was die tijd een zoektocht naar wie ik was, maar door de jaren heen heb ik uiteindelijk gevonden wie ik ben.


Libelle Mama


Buiten de school...

Buiten het schoolse hield ik me vooral bezig met het ravotten met mijn broer die anderhalf jaar jonger is. Samen deden we de gekste dingen. We konden putten graven van meters diep waar we maanden aan konden graven. Alleen waren die putten soms wel een beetje gevaarlijk en zeker omdat we daar geen grenzen in kenden. Zo hebben we ooit eens op een zekere dag een enorme tunnel proberen te graven. Die tunnel liep twee meter en een beetje ver, maar voor kinderen van de lagere school is dat wel heel extreem. Ook is zo'n tunnel nooit zonder gevaar, daarom probeerden onze ouders altijd te vragen om de put en de tunnel ook eens dicht te doen. Dat wouden we dan weer niet, want we hadden immers zo hard gewerkt aan die tunnel. Maar bij die tunnel kwam er nog een gevaar, ook sleurde we liters water naar het gat omdat we het leuk vonden om met slijk te spelen. Als lagere school kinderen waren we altijd smerig, we hingen elke dag zonder enige twijfel onder de modder. Maar in onze kinder-kindertijd deden we nog zoveel andere maffe dingen. Ook maakte we enorme kampen in het bos bij onze grootouders. Dat kwam ongetwijfeld doordat onze grootvader ons al van jongst af aan een zaag in onze handen wierp. Daardoor kregen we veel zin om dingen kapot te zagen en om dingen te maken. Zo konden we verschillende dingen maken in zijn kelder, maar we hielden er vooral van om in het bos bomen te gaan omzagen. Het begon telkens met erg kleine bomen, maar wat later werden die bomen dan weer wat groter. Zo deden we na een tijdje bomen om die voor enorme schade zouden kunnen zorgen als ze verkeerd vielen, maar gelukkig was het bos heel ruim en was het moeilijk om schade bij andere mensen te veroorzaken. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat de bomen niet op ons zouden kunnen vallen. Gelukkig had onze grootvader geprobeerd om ons technieken aan te leren, of dat goed gelukt is, dat weet ik niet. Maar we hebben in ieder geval geen (te) grote bomen op ons gekregen. Soms was onze grootvader wel ongerust als we bomen omzaagde in het bos. Maar dat deden we wel nooit zo ver van zijn deur af, dus hij zou in geval van nood altijd snel kunnen ingrijpen. Naast putten graven en bomen omzagen waren we er ook wel voor te vinden om gedurende een lange tijd op de trampoline te springen. Dat was voor ons een echte uitlaatklep en zeker als we dat in combinatie deden met ballen. We vonden het zalig als de ballen telkens als we sprongen ook mee de lucht ingingen, dat gaf ons een geweldig gevoel. Over ballen gesproken: vroeger vonden wij het geestig om met een voetbal in de bomen te shotten om dan zoveel mogelijk takken naar beneden te krijgen. Zo kregen we dan telkens heel de gazon goed gevuld met takken en bladeren, maar het allerleukste eraan was toch wel dat papa het altijd kon opruimen. Naast de vele dingen die we buiten deden, deden we ook heel wat dingen binnen in huis. Zo konden we er heel hard van genieten om enorme Legoconstructies te bouwen, het was een soort tot leven brengen van onze droomwereld. We konden heler dagen besteden aan het bouwen van een constructie of soms vonden we het leuk om een hele stad te bouwen in Lego. Tot slot hield ik me vaak bezig met touw klimmen, op het moment van het klimmen dacht ik even dat ik een aap was. Maar dat is dan ook niet verwonderlijk voor een kind dat op de lagere school zit. Het klimmen bleef niet klimmen, ook vond ik het geestig om met het touw in de boom te slingeren. Dat is logisch voor apen, toch? :D


Strongfit Community


Mijn tijd op de lagere school was lastig, maar de tijden buiten het school waren wel de max. Helaas was mijn tijd op de lagere school wel drastisch beëindigd door mijn ziekte die steeds erger en erger werd. Het verhaal van mijn ziekte zal zeker nog volgen. Want ik heb tenslotte een reeks van blogs lopen om de gaten in mijn leven te vullen op deze blog. Lees ook zeker: "Van baby tot kleuteren "Van kleuter tot de basisschool"!

Bedankt voor het lezen van deze moeilijke en persoonlijke blog!

zondag 20 december 2020

"De raarste mensen van de planeet"

Soms zie je plots mensen naar iets zoeken in de struiken of heel wat keren rondlopen met hun gps. Vaak zit je dan met de vraag: "wat zijn deze mensen aan het doen?". Die vraag kan ik snel beantwoorden, dat soort mensen noemt men geocachers. In deze blog zal ik je verder uitleggen wat geocaching is en ook ga ik het hebben over mijn ervaringen over de rare bezigheid.


Wat is Geocaching?

Geocaching is een wereldwijde buitensport waarbij er gebruik wordt gemaakt van een gps om potjes te zoeken met daarin een logboekje. Maar al vorens je met je gps op pad gaat om een cache/potje te zoeken, moet je eerst via de website van geocaching de coördinaten opladen. Hierbij heb je natuurlijk een betaald lidmaatschap nodig, zo'n lidmaatschap kost je 29,99 euro in België of 34,99 euro in Nederland. Helaas heb je niet alleen een geocaching account nodig, maar je hebt ook een programma nodig om de coördinaten over te zetten naar je gps. Hiervoor zou je gebruik kunnen maken van 'Garmin Expres'. Het lijkt misschien een dure sport, maar dat hoeft het niet perse te zijn. Je zou ook met je gsm een véél beperkter aanbod kunnen gaan zoeken, maar je zal wel snel merken dat het beter is om een jaarlijks abonnement van 29,99 euro aan te schaffen. Geocaching is uiteraard iets wat je met eender wie kunt doen: met vrienden, familie, kennissen, mensen die je al doende met het geocachen hebt leren kennen,... . Geocaching is een sport die je zal lijden naar de mooiste plaatsjes van de wereld in de meeste gevallen. De sport is er voor jong en oud, iedereen kan gaan geocachen op zijn eigen manier. Dat wil enerzijds zeggen dat je kan kiezen hoe je je verplaatst, maar anderzijds kan je ook kiezen binnen het assortiment van geocaches. Zo kan je makkelijke oppikkers doen, die noemen ze 'Traditional'. Als tweede mogelijkheid kan je een hele wandeling doen voor één geocache met onderweg een heleboel raadsels om tot de coördinaten te komen. Deze soorten geocaches noemen ze: 'Multi-Cache', 'Letterbox', 'Wherigo' en in sommige gevallen kan een 'Mystery' ook een wandeling zijn. Maar dan ga je meestal wel meerdere 'Traditionals' moeten tegenkomen met daarin een code vermeld om zo uiteindelijk tot de coördinaten te komen. Maar in de meeste gevallen is een 'Mystery' een cache die je van thuis uit moet coderen. Natuurlijk kan geocachen op verschillende niveaus, daarom is er een sterrensysteem van moeilijkheid. 1 ster is heel gemakkelijk, 2 sterren is iets moeilijker, 3 sterren is matig, 4 sterren begint toch al moeilijk te worden en 5 sterren is heel moeilijk. Naast moeilijkheid wordt er ook met een sterrensysteem gewerkt voor terreinwaarde, dit principe is hetzelfde als dat van de moeilijkheid. Alleen wordt er met terreinwaarde gewaarschuwd of je moet klimmen, zwemmen of dat je hem gewoon kunt meepakken. De meeste caches kan je gewoon pakken en loggen, maar caches met een terreinwaarde 4 of 5. Daar ga je toch al stunten voor moeten uithalen met speciale benodigdheden. Het kan dus zijn dat je een ladder, hengel, klim pak, waterpak nodig hebt om de cache te bemachtigen. Uiteraard ga je de andere caches zonder deze tools kunnen loggen. Naast terreinwaarde en moeilijkheid is er ook nog de grote van de cache die wordt uitgedrukt in blokjes. Het kleinste blokje is een heel klein potje/kokertje, nog een blokje meer dan heb je nog een groter potje. Hoe groter het blokje, hoe groter de container. Het grootste blokje zou minstens het formaat van een munitiekist moeten hebben. Maar ook zijn er virtuele cache groottes, dat komt dan weer voor bij 'Earth'- en 'Virtual caches'. Gelukkig bestaat geocaching niet alleen uit caches, maar het bestaat ook uit evenementen. Zo kan je geregistreerde evenementen doen van een kleine groep (normaal evenement), maar ook kan je evenementen doen met wat meer volk zoals een 'MEGA-evenement' of je zou nog iets groter kunnen gaan. Dan is er sprake van een GIGA-evenement, maar dit soort evenementen gebeuren meestal in Amerika of Duitsland. Want een GIGA-evenement is een evenement voor een publiek van duizenden geocachers van binnen- en buitenland. Het vraagt dus een enorme organisatie. Meestal zijn evenementen handig voor het ruilen van speelgoedjes (goodies) of trackables. Trackables zijn plaatjes met een code die van cache naar cache gaan om op die manier zoveel mogelijk kilometers af te leggen. Natuurlijk kunnen dit soort plaatjes zich niet zomaar van cache naar cache verplaatsen zonder eigenaar. Daarom wordt een trackable eerst geregistreerd door de koper voor hij de wereld ingaat. Op deze manier kan de koper dan altijd checken waar zijn plaatje met code gebleven is doordat de vinders van de trackable hem steeds loggen via geocaching.com. Natuurlijk vraagt niet alleen de trackable registratie, maar ook de caches/evenementen vragen registratie. Voor caches en evenementen is het registratie proces wel moeilijker omdat deze moeten goedgekeurd worden door vrijwilligers. Al vorens je een evenement of cache online mag/kan gooien moet je een goede cache-pagina maken die aan de voorwaarde van Groundspeak en de plaatselijke reviewers voldoet. Dat is niet zo gemakkelijk, maar je zal uiteraard wel heel wat hulp krijgen vanuit het reviewers-kamp om toch maar je cache/evenement online te krijgen. De reviewers gaan samen met jouw de stappen overlopen en controleren of ze wel kloppen totdat de cache klaar is om online te komen. Deze tekst is nog maar een korte samenvatting van wat 'geocaching' is, daarom raad ik aan om het gewoon eens zelf te ondervinden.


Hoe werd Geocaching tot stand gebracht?

Een hele lange tijd geleden in het jaar 2000 kwam er meer vrijheid in het gebruik van satellieten voor alle individuen. Dat zorgde er dus ook voor dat mensen gps 'en konden gebruiken, de stap naar geocaching was dus ook kleiner. Maar in het jaar 2000 op 3 mei verstopte Dave Ulmer de eerste geocache waarbij hij de coördinaten onmiddellijk deelde in een navigatie groep. Iets later op 6 mei 2000 werd de cache voor het eerste gevonden, eigenlijk zelf twee keer. De bezoekers tekende het logboekje en staken er voorwerpen in om te ruilen. Al snel wisten nog meer mensen de weg te vinden naar het doosje dat in een bos lag verstopt, daardoor kwamen er nog mensen op het idee om een geocache te verstoppen. Omwille van het grote succes werd dan beslist om een bedrijf op te richten, dat bedrijf noemt men nu Groundspeak. Het bedrijf had het doel om het 'geocaching-concept' verder uit te bouwen zodat mensen het zouden kunnen doen als hobby. Daarom werd er al snel een website gemaakt met daarop een kaart en de mogelijkheid om coördinaten af te tappen voor de gps. Maar ook konden mensen hun caches al registreren op de website. Doorheen de jaren is het hele concept steeds concreter en concreter geworden. Ook de website is ondertussen al veel uitgebreider als de eerste jaren van geocaching, maar ook opende geocaching al een app om caches te zoeken. Dat haalt mensen sneller over de streep om te gaan geocachen, dus in dat opzicht was het een heel goed plan om een app te starten.


Geocachen.be


Hoe begon ik met Geocaching?

Op de leeftijd van 15 jaar werd ik uitgenodigd door een vriend van school voor zijn 16de verjaardag. Hij had heel de vriendengroep uitgenodigd in het eerste geocache-café van de wereld wat zich niet zo ver van m'n deur begaf, daarom ging ik er naartoe om samen met mijn goede vriend zijn verjaardag te vieren. Het café zag er op het eerste zicht vrij normaal uit, maar aan de binnenkant was het precies een hele andere wereld die zich had geopend. Er stonden allemaal dingen binnen die ik nog nooit had gezien, maar al snel werden die dingen verklaard door de uitbaters van het café wat ook nog eens heel lieve mensen waren. Maar de uitleg die ze deden klonk heel mysterieus, wat ons al direct een spannend en gemotiveerd gevoel gaf. Voor ons kon de schatte zoektocht niet snel genoeg beginnen, maar voor we konden beginnen kregen we een gps in onze handen geworpen. Op dat moment was er niemand in de groep die precies wist hoe dat ding zou werken, maar al snel werd aan de hand van de uitleg de werking van de gps heel duidelijk. Dus na een lange tijd gepraat en uitleg gingen we eindelijk naar buiten om op avontuur te gaan. Dit deden we al direct aan een snel tempo. Op de gps konden we zien dat we op 165 meter zaten van de cache, maar hoe we daar efficiënt moesten geraken wisten we niet. Daarom stopte we even met wandelen om te kijken hoe we er naar toe moesten. Al snel zei er iemand van de vriendengroep: "mag ik eens proberen?", dat mocht hij.  Helaas kwam hij er niet helemaal uit van hoe het zou werken, daarom gaf hij de gps door aan de volgende persoon van de groep. Ook hij wist niet hoe het te gebruiken, daarna kwam ik aan de beurt. Ik zei tegen iedereen: "laten we gewoon stappen en dan zien we wel of de meters verminderen". Dus ik probeerde de strategie, al snel bleek dat we dichter en dichter kwamen. Maar plots kwamen er ineens meters bij, wat achteraf gezien logisch is, de gps telt nu eenmaal in vogelvlucht. Dat is altijd korter in theorie als in de praktijk. Maar ook in die situatie wist ik mij rustig te houden en besloot dus maar gewoon om een straat in te draaien. Dat was een uitstekend goede keuze, want al snel verminderde de meters terug. Ook kon ik op de gps zien dat we in een rechte lijn naar de cache liepen, dus dat vertelde ik ook. Meteen begon iedereen op dat moment naar daar te hollen om toch maar als eerste de cache te kunnen vinden. Maar helaas was de geocache niet zomaar even op te rapen, we moesten gedurende een hele lange tijd erachter zoeken. We kampten het hele bos uit, op het eerste zicht was er niks te vinden. Maar eigenlijk lag de cache gewoon onder een steen op het nulpunt, dat was wel een beetje gênant. Maar toch waren we heel blij dat we hem met ons team konden spotten. Bij de tweede cache hadden we al het geluk dat we wisten hoe de vork in de steel zat, we moesten dus gewoon de strategie van de vorige cache toepassen. Met die strategie werd ook die cache vlot bovengehaald. Dus we besloten om er wat vaart achter te zetten en om zo snel alle caches af te werken, maar bij de laatste cache bleek pas dat we codes moesten noteren. We wisten dat teruggaan veel te veel tijd zou innemen, daarom besloten we om terug te gaan naar het café. De eigenaren vroegen ons of we alles hadden gevonden, met een gênant gevoel moesten we zeggen dat we de bonus niet hadden gevonden. De eigenaren van de zaak vonden het heel jammer, daarom besloten ze om ons even de bonus te tonen. Al snel bleek dat de bonus een vogelhuisje was aan de gevel van de zaak met een slot aan. Gelukkig waren de eigenaren ook zo vriendelijk om het lastige cijferslot open te doen met de code. Op die manier konden we dan toch het logboekje tekenen. Het was een zalig moment toen we onze namen in het logboek mochten zetten. Ook hadden de eigenaren gezegd: "zou je iets willen ruilen?". Daar moesten we als groep niet lang over nadenken, direct haalde we een trackable uit het inventaris en staken er een speelgoed autootje terug in om het te vervangen. De eigenaren hadden op dat moment wel gezegd dat we dan wel een account zouden moeten aanmaken op geocaching.com en dat we de trackable terug zouden moeten verstoppen. Wat eigenlijk wel normaal is. Na ons zalige avontuur was het tijd voor een feestje met pannenkoeken. Tijdens dat feestje werd er de hele avond gepraat over ons nooit te vergeten avontuur dat er om vroeg om verder gezet te worden. Daarom gingen we het idee omzetten naar een geweldige hobby die nog altijd heel hard aan het groeien is op alle gebieden.


Wikiwand


Wat vind ik van Geocaching? 

Naar mijn mening is geocaching een soort van droom waar alles in mogelijk is. Je reist af met verschillende vervoersmiddelen om nieuwe oorden te gaan verkennen om daar potjes te gaan zoeken. Wat voor mij een hele goede bezigheid is en zeker omdat ik het met een vriend kan doen. Maar ook leer ik via evenementen veel geocachers kennen waar ik dan weer eens heel erg fijne verhalen mee kan uitwisselen. Het is dus een hele must om op die manier mijn contacten uit te breiden. Ook vindt ik het geweldig om de creativiteit van andere cachers weerspiegelt te zien in hun prachtige creaties. Het ontdekken van zo'n creatie maakt mijn dag als cacher altijd goed. Maar ook vindt ik het heel erg leuk om mijn eigen creatieve caches te maken die anderen dan moeten gaan zoeken. Vaak schrijven die cachers er dan ook een heel erg uitgebreide log bij wat voor mij als co voldoening geeft aan het geocachen. Na heel wat jaren te geocachen kan ik niet meer zonder, het is een belangrijk deel van mijn leven geworden. Sommige zeggen zelfs dat het verslavender is als drugs, met die stelling ga ik absoluut akkoord. Zelf kan ik in geen geval nog stoppen met deze aangename buitensport.


Geocaching


Wat vinden NIET-geocachers van Geocaching?

Wat niet-geocachers van geocaching vinden weet ik niet, maar ik heb soms wel kleine vermoedens. Volgens mij denken de normale voorbijgangers heel vaak: "wat zijn die aan het zoeken?". Ook denk ik dat muglers of niet geocachende denken dat we met vreemde praktijken bezig zijn. Dat is aan de ene kant wel voor een stukje waar natuurlijk, het ziet er namelijk wel vreemd uit. Alleen hoop ik dat de meeste mensen niet bang worden omdat ze iemand ergens random zien zoeken achter iets. Helaas heb ik al wel verhalen gehoord van geocachers die aangesproken zijn door een wijkagent omdat ze zogezegd vreemd gedrag vertoonden. Maar in dat geval legt de geocacher gewoon uit wat die doet en dan maken agenten er geen probleem van, soms zoeken ze zelfs gezellig mee naar de cache. Ook zal de buurt wel redelijk snel op de hoogte zijn van een geocache, aangezien zoiets meestal wel rond gaat als een lopend vuurtje.


Campings in Frankrijk


Ik hoop dat jullie deze blog over geocaching interessant vonden. In deze blog heb ik uitgelegd wat geocaching is. Maar ook heb ik geprobeerd om uit te leggen wat het voor mij betekent en wat het voor muglers betekent. Uiteraard komen er ook nog blogs over mijn avonturen tijdens het geocachen, maar dat zijn er zoveel. Daarom zal ik over elk avontuur wel een aparte blog schrijven.

donderdag 17 december 2020

3 soorten mensen in het verkeer

In het verkeer heb je drie soorten mensen. Over die drie soorten mensen ga ik het vandaag hebben, maar ook zal het gaan over mijn ervaringen met agressie in het verkeer. Deze blog zal ik schrijven zowel vanuit het perspectief van een autobestuurder als fietser.


De agressieve chauffeur 

In het verkeer heb je de agressieve chauffeur die altijd te snel rijdt of bij het minste uit zijn krammen schiet. Maar ook zal deze bestuurder sneller een roodlicht/oranjelicht voorbijrijden, wat natuurlijk echt niet oké is. Uiteraard zal een agressieve bestuurder nog veel meer doen, hierbij denk ik aan veel te snel rijden en onnodige risico's pakken om toch maar vijf minuten eerder op zijn locatie te zijn. Ook is de agressieve bestuurder een persoon die de files doet groeien door heel de tijd van rijvlak te wisselen tijdens het filerijden. Ook op die manier denkt hij weer eens aan zich zelf. Maar als iemand anders het zou doen, dan zou hij gefrustreerd geraken. Kort samengevat: "agressieve bestuurders zijn egoïsten", alles moet maar om hun draaien. De veiligheid van de andere bestuurders heeft weinig of geen belang voor hun. Ook zijn dat soort mensen de bestuurders die met hun zatte botten achter het stuur zitten of die drugs gebruiken voor het rijden. Maar natuurlijk zijn zij de mensen die overal tegen kunnen volgens hun zelf, niet dus. Agressieve bestuurders zijn vaak ook de mensen die de schuld op iemand anders steken, ook al zijn ze zelf dik in fout. Meestal zijn dat ook de mensen: waar je voor het minste de politie moet bellen bij blikschade. Aangezien zij toch nooit iets verkeerd kunnen doen in hun eigen ogen. Naar mijn mening zouden ze die mensen uit het verkeer moeten halen. Maar helaas kunnen die zelfde mensen ook het verkeerde gedrag tonen met de fiets of ze kruipen gewoon zonder rijbewijs in hun auto. Op de fiets bestaat agressie in het verkeer net zo zeer als met de auto. Met de fiets kom je ook vaak coureurs tegen die niet eens een fietsbel hebben, die mensen steken je dan gewoon voorbij zonder te bellen. Vaak steken ze je dan voorbij zonder te laten weten dat ze je voorbij gaan steken. Als fietser kan je dan wel eens goed verschieten en zeker als ze je rakelings voorbijrijden of je zelfs letterlijk in de gracht rijden. Het is gewoon onaanvaardbaar hoe sommige coureurs voor heel gevaarlijke situaties kunnen zorgen. Helaas zijn de gevaarlijke fietsers niet enkel de coureurs, maar ook de mensen met een speedbike of elektrische fiets kunnen er duidelijk wel wat van. Dat zijn dan weer de mensen die vinden dat ze hun fiets zo hard mogelijk moeten opdrijven om toch maar tegen de maximale snelheid te kunnen fietsen. Die mensen hebben dan vaak ook nog nooit van een bel gehoord, die steken liever meteen voorbij. Anders zou dat hun mogelijks een paar seconden vertragen. Maar gelukkig heb ik het maar over de uitzonderingen, natuurlijk is niet iedereen zo. Tot slot heb je dan nog fietsers die overal rijden, ook al is dat niet toegestaan. Je hebt mensen die op hun eentje op een grote baan fietsen terwijl er een fietspad naast ligt of het voorbeeld van fietsers die op het voetpad fietsen, wat ook niet kan. Maar toch doen deze mensen het, waarom is mij een groot raadsel. Alleen zorgen ze voor veel hinder en gevaarlijke verkeerssituaties.


FamilieNieuws.com


 De passieve chauffeur

Naast de agressieve chauffeur heb je ook nog de passieve chauffeur, dat is helemaal het omgekeerde van de agressieve chauffeur. De passieve chauffeur dat zijn de mensen die iedereen zijn vriend kunnen zijn, de agressieve chauffeur niet inbegrepen. Deze mensen houden zich ten alle tijden véél te strikt aan de verkeersregels, ze gaan niet vaak de wet breken uit overmacht. Wat heel sympathiek van hun is, maar het kan ook vertraging veroorzaken of ook gevaarlijke situaties in sommige gevallen. In tegenstelling van de agressieve chauffeur zal deze bestuurder zich altijd aan de maximale snelheid houden. Dat betekent dat ze op een plaats van 70 km/h ook niet sneller zullen gaan, ze zullen eerder 65 km/h rijden. Dat vindt ik een goede opstelling dat je niet te hard rijdt, maar persoonlijk vindt ik het soms wel frustrerend als je kilometers aan een stuk achter zo'n voertuig moet blijven. Maar liever zo, dan te hard. Een passieve bestuurder is ook wel eens de bestuurder die zijn eigen belangen zal verwaarlozen, zo gaan zij heel gemakkelijk hun eigen voorrang afgeven. Wat iets goed is als iemand anders geen rekening houdt met de voorrang aan rechts of een voorrangsweg. Maar anderzijds gaan ze op die manier een wachtrij creëren van allemaal mensen die snel naar hun locatie willen. Dit kan soms ook leiden tot een ongeval waarbij ze soms zelf ook verantwoordelijk kunnen verklaart worden. Want volgens de wet hadden zij hun voorrang moeten pakken, maar dat deden ze onnodig niet. Hierdoor ontstaat er dan ook een onverwachte situatie waar niet iedereen van weet hoe te reageren. Wat wel fijn aan deze mensen is dat ze altijd medeleven hebben met de andere mensen op de baan, daar bewonder ik ze absoluut voor. Maar soms zijn mensen passief in het verkeer omdat ze niet genoeg zelfvertrouwen hebben of dat ze eigenlijk rij onbekwaam zijn. Op die manier nemen ze een assertieve houding aan, maar eigenlijk is het in mijn ogen agressief om de baan op te gaan als je niet aan deze vereisten voldoet. Dit is wel per uitzondering van een leerling bestuurder zoals ik, daar kan je natuurlijk niet direct van verwachten dat ze heel veel zelfvertrouwen op dat vlak uitstalen. Maar oudjes die nog achter het stuur kruipen als ze geen steek meer zien of als ze doof zijn, dat vindt ik dan weer niet kunnen. Passieve bestuurders zijn vooral mijn vrienden als ze met de fiets zijn, die mensen zullen altijd aankondigen als ze je voorbijsteken. Wat ik echt een hele must vindt in het verkeer. Vaak gaat het aangekondigd voorbijsteken met de fiets gepaard met een "goede dag". Zo ben je niet alleen veilig in het verkeer, maar ook ben je nog eens heel sociaal en vriendelijk.


AD.nl


De Assertieve chauffeur

De Assertieve chauffeur is ongetwijfeld de beste bestuurder die je in het verkeer kunt tegenkomen. Deze heeft de kracht van een agressieve bestuurder om risico's te nemen indien het echt niet anders gaat. Maar deze zal altijd met het oog op de veiligheid rijden net zoals de passieve chauffeur. De assertieve bestuurder zal 70 km/h rijden waar je 70 km/h mag rijden. Hij zal er niet veel onder of boven zitten, de assertieve bestuurder zal wel zijn snelheid aanpassen aan onvoorziene/voorziene omstandigheden. Ook is de assertieve chauffeur hoffelijk en zal dus niet onnodig ritsen tijdens het filerijden. Anderzijds zal deze bestuurder ook niet onnodig zijn voorrang afstaan aan andere weggebruikers. Deze bestuurder kan op elk moment de vrede tussen hem en andere weggebruikers bewaren en is zelf ook rustig. Hij zal dus altijd oplossend denken bij problemen, dat wil zeggen dat hij niet in paniek gaat slagen of een ander zomaar gelijk gaat geven. Een assertieve bestuurder volgt altijd de regels tot op de voet op, tenzij dit niet anders kan door de omstandigheden. Maar ook zijn assertieve fietsers leuke mensen om tegen te komen tijdens het fietsen, zij zullen altijd de regels volgen voor fietsers. Dat wil zeggen dat ze altijd zullen rijden op voorbehoudenplaatsen voor fietsers aan een juiste snelheid. Als een assertieve fietser je wilt voorbijsteken, dan zal hij dit op een heel veilige manier doen. Hij maakt eerst duidelijk dat hij je gaat voorbijsteken op een correcte manier. Dit kan zijn met een "goede dag" of door even op een beleefde en ongehaaste manier te bellen. Met andere woorden: "de assertieve bestuurder is de voorbeeld leerling uit de klas". Hij zal dus altijd zijn best doen om zo veilig en correct mogelijk te rijden, dit gebeurd onder anderen door defensief te rijden.


Test Aankoop


Mijn ervaringen met andere bestuurders... 

Zelf heb ik voor de korte tijd die ik rij al behoorlijk wat ervaringen gehad met deze soorten bestuurders. Ik heb al hele assertieve bestuurders meegemaakt, de bestuurders die ik het meeste zie. Maar ook heb ik al niet zelfverzekerde bestuurders of passieve chauffeurs op de baan gezien, die heel de tijd maar liggen te twijfelen. Maar helaas zijn ook de agressieve bestuurders aanwezig op het beeld van de openbare weg. Die bestuurders blijven maar gevaren veroorzaken door hun egoïstisch denken. Over de assertieve bestuurders valt niet veel te zeggen aangezien ze toch al voorbeeldig zijn. Maar helaas is dat wel het geval bij de agressieve bestuurder. Zo wou ik eens invoegen op de weg waar ik een zee van ruimte had, maar helaas vond een andere auto dat hij tegen een gigantische snelheid moest rijden. Hij kon mij al van ver zien invoegen, alleen had ik even tijd nodig om dat maneuver goed uit te kunnen voeren. Er was nu eenmaal ook nog eens een drukke fietspad tussen de straat en de parking. Dus ik reedt rustig op de baan en de auto kon zonder probleem stoppen, alleen vond de auto het nodig om heel hard te tuten om mij op te jagen. Eigenlijk had hij helemaal geen recht om te tuten, want in eerste instantie reedt hij veel te hard en ik had tijdig duidelijk gemaakt dat ik ging invoegen. Ook het invoegen gebeurde niet te traag, maar toch vond hij het nodig om te tuten. De enige reden waarom hij kon tuten was omdat het weer eens niet snel genoeg ging voor hem. Hij was verplicht om achter mij te blijven, want er was een doorlopende witte lijn. Maar ook daar wou hij geen rekening mee houden, hij probeerde verschillende keren mij voorbij te steken. Alleen liet het verkeer van de andere rijrichting dit niet toe, wat te begrijpen is. Gedurende een kleine afstand was hij verplicht om achter mij te rijden. In die tijd had hij verschillende keren uit het niets geclaxonneerd, maar mijn aandacht kreeg hij niet. Iemand die zich zo opstelt wil ik nog liever even ophouden, maar dat deed ik natuurlijk niet. Want uiteraard moet jezelf in alle situaties de kalmte kunnen bewaren, er moet tenslotte iemand volwassen zijn. Na een tijdje moest ik een straat inslaan aan de ander kant van de weg, op dat moment moest ik even wachten tot iedereen in de andere rijrichting gepasseerd was. Ook hier begon hij weer onnodig te tuten, mijn grootvader die als begeleider meereed was woest op hem. Maar met heel wat moeite kon hij zich bedwingen. Toen we de straat inreden waren we eindelijk van hem verlost, waarvoor dank. Helaas doen dingen zoals de toetende bestuurder zich vaker voor, zo zijn al verschillende bestuurders mij aan veel te hogesnelheden voorbijgestoken. Vaak doen ze zelf niet de moeite om de lijnen te respecteren. Ook het feit dat ze in een bocht aan het voorbijsteken zijn laad hun vaak koud. Ze steken voorbij alsof er op het bordje van de "L" een aanwijzing staat: "steek mij voorbij". Maar ook het omgekeerde gebeurd weleens, soms treuzelen de passieve bestuurders zo erg dat je gewoon te laat bent op je bestemming. In dat geval rijden ze geen 70 km/h waar je 70 km/h mag rijden, maar wel bijvoorbeeld 50 km/h waar de situatie het gemakkelijk toelaat om 70 te rijden. Maar wat met de auto gebeurd, gebeurd ook gewoon bij fietsers. Het is eigenlijk een enorm probleem overal in het verkeer.


Quest


Wat voor bestuurder ben ik?

Voor mij zelf is het moeilijk te zeggen wat voor chauffeur ik ben, maar ik doe wel op alle vlakken serieus mijn best om het goed te doen. Ik probeer altijd mijn volgafstanden goed te hanteren op basis van de snelheid en de omstandigheden. Zelf probeer ik het verkeer ook niet op te houden, maar soms kan ik wel iets trager zijn als bestuurders die al een 'echt' rijbewijs hebben. Maar in het algemeen ligt mijn tempo vrij goed, al zeg ik het zelf. Op het vlak van voorrang zal ik indien mogelijk mijn voorrang pakken. Maar als het niet mogelijk is, dan maak ik er ook geen fiasco van. Ook ben ik iemand die graag defensief rijdt en graag rekening houdt met de milieuvriendelijkste manier om te rijden. Ik probeer dus zo veel mogelijk in een goede versnelling te rijden, waardoor mijn ecologische voetafdruk beperkt blijft. Dus ik denk dat ik een assertieve bestuurder ben.


VROOM.be


Wat voor bestuurder ben jij?


Ik hoop dat jullie deze blog over "3 soorten mensen in het verkeer" leuk vonden en dat er iets uit te leren viel.

woensdag 16 december 2020

"De beste Nederlandstalige muziek"

Zo als de meeste mensen wel weten: 'ik ben geen muziekkenner'. Maar ik luister wel graag muziek. Muziek in alle genres, thema's en talen, maar persoonlijk heb ik toch een lichte voorkeur voor Nederlandse rap. Daarom ga ik vandaag een blog schrijven over mijn favoriete Nederlandse muziek, het zal niet perse over rap gaan. Maar rap zal er in het algemeen wel veel instaan. 


Waarom ben ik fan van Nederlandse muziek?

Waarom ik juist fan ben van Nederlandstalige muziek weet ik niet, maar er zijn wel wat factoren die meespelen. Zelf ben ik iemand die graag naar muziek luistert van muzikanten in m'n buurt, dat kunnen Nederlanders, Belgen, Fransen of Duitsers zijn. Het leuke aan nummers van muzikanten in de buurt is dat hun nummers goed aansluiten op de wereld waar we als Belgen/Nederlanders vandaag de dag inleven. We zien in hun clips bijvoorbeeld plaatsen die we zelf al eens hebben bezocht. Dat kan ervoor zorgen dat we direct mee zijn met de clip omdat we zelf ook een beeld hebben gevormd van die bepaalde locatie. Die beelden kunnen vaak nog versterkt worden door de teksten en de clip. Op die manier kan het soms lijken alsof je zelf ook in die clip leeft en dat je ook een verhaal hebt in die muziekclip. Maar persoonlijk vindt ik ook dat Nederlandse en Belgische artiesten een mooi stemgeluid hebben, met dat stemgeluid is het al makkelijker om mensen te overtuigen van de lyrics die ze zingen. Iemand met een goed stemgeluid neem je automatisch serieuzer als iemand die geen goede stem heeft. Uiteraard zijn er ook nog andere redenen om iets serieus te kunnen nemen, zo denk ik aan een tekst die de muzikant helemaal zelf heeft geschreven. Zelf valt het me soms snel op als de tekst niet geschreven is door de artiest zelf, maar door een externe sing and songwriter. Wanneer ik dat uit de muziek kan afleiden, dan haak ik meestal al af. Daarnaast speelt de houding van de muzikant die zijn nummer op het moment inzong ook een zeer grote rol naar geloofwaardigheid. De muzikant moet het inzingen alsof hij elk woord wat hij zegt zelf geloofd, ook al is dat in de praktijk niet allemaal waar. Maar als je iets al zelf geloofd, dan is het makkelijker om een ander ook te overtuigen van je verhaal. Maar ook is het belangrijk dat een zanger teksten schrijft waar iedere persoon zich zelf in het verhaal van een tekst kan plaatsen. Je moet je teksten dus zo formuleren dat het lijkt dat heel de bevolking hetzelfde verhaal beleefde op zijn eigen manier. Zo voelen mensen zich aangesproken om dat ene nummer te luisteren. Nog een factor is de humor van de teksten, de tekst moet heel af en toe eens een lachwekkend stukje bevatten. Zo kan je een beetje afwisseling bieden tijdens een clip en je kan een lach op iemand zijn gezicht toveren, dat zal zeker een motiverend effect hebben. Alleen zijn humoristische zinnen soms ook een valkuil als je iets serieus wilt brengen. Maar als je iets in het belachelijke wilt trekken, dan moet je vooral zoveel mogelijke humoristische teksten gebruiken. Je past je teksten dus ook een beetje aan naar het soort publiek dat je wilt aantrekken. Tot slot moet er een goeie zinsbouw zijn, maar af en toe eens daarvan afwijken kan geen kwaad in sommige genres. Maar het moet duidelijk blijven.


AXED


Mijn favoriete genres...

Zoals jullie wellicht al weten ben ik een rap fan, maar ook de Nederlandse-pop doet het heel goed bij mij. Ook al is er bij mij maar één persoon die ik luister in de Nederlandse-pop en dat is Marco Borsato. Ik weet dat het vreemd is, maar het is toch zo. Iets verder in de blog zal je te weten komen waarom ik juist Marco Borsato zo goed vindt in zijn genre.

Rap vindt ik een goed genre binnen de Nederlandse muziek omdat ze van elk nummer een prachtig kunstwerk kunnen maken. Dat komt ongetwijfeld door hun grappige woordkeuze waar niemand anders zou kunnen opkomen. Hun teksten zijn zo creatief bedacht en meestal schrijven ze hun teksten zelf, waardoor ze mij als persoon goed kunnen overtuigen van hun verhaal. Op die manier geloof ik elk woord dat ze zeggen op het moment dat ik hun nummer beluister. Ze hebben dus wel degelijk een gave om een bepaald gevoel bij mensen op te wekken, een gevoel dat snakt naar meer. Toevallig hebben ze ook videoclips gemaakt die je ontelbaar veel kunt beluisteren doordat je altijd nieuwe dingen kunt ontdekken in hun clips, die je niet per direct kunt zien. Daardoor heb je het gevoel dat je dat nummer nog maar voor de eerste keer hebt geluisterd. Maar uiteindelijk vertelt bijna elke clip een stukje van hun levensverhaal dat op een heel erg goede manier wordt voorgesteld.


Fonds Podiumkunsten


Wie zijn mijn favoriete artiesten?

Er zijn heel wat artiesten die ik goed vindt binnen de rap, maar toch hebben ze mij op hun eigen creatieve manier zover gekregen. Wat op zich al een hele prestatie is. Maar allemaal hebben ze wel één ding gemeen en dat is de echtheid van hun nummers. Hier onder geef ik een opsomming van mijn top drie, maar ik ben van nog veel meer Nederlandse muzikanten fan, zo ben ik fan van: Snelle, Ronny Flex, Dopebwoy, Frenna en Bizzey,... .


YouTube


Wie is Boef? (nr. 1)

Boef is ongetwijfeld samen met Lil Kleine en Ronny Flex sinds 2015 de koning van de Nederlandse rap. Maar zijn echte naam is eigenlijk niet boef, maar wel Sofiane Boussaadia die geboren en getogen werd te Aubervilliers in Frankrijk. De rapper is ondertussen 27 jaar en is al een tijdje miljonair door zijn grootte succes binnen de rap. Hierdoor heeft hij al heel wat contracten voorgeschoteld gekregen en al een hele lijst met nummers geplaatst verspreid over zijn vier albums: 'Gewoon Boef (2016)', 'Slaap te kort (2017)', '93 (Deluxe version) (2019)' en 'Allemaal een droom (2020)'. Stuk voor stuk waren al zijn albums supergoed, met als starter zijn warming-up: 'Gewoon Boef'. Met dat album begon hij vriend en vijand te verbazen met zijn niet normaal grote talent: rappen. Daarna schreef hij een jaartje later 'Slaap te kort', waar hij uiteindelijk pas echt zijn bekendheid mee scoorde. Vooral dan door het nummer: 'Habiba'. Maar naast zijn albums was hij ook heel succesvol op het gebied van festivals en optredens.


Trix Antwerpen


Waarom ben ik fan?

Ik ben een enorme fan van boef omdat hij gewoon kan zeggen wat hij denkt en wat hij allemaal heeft meegemaakt, hij schrijft dus echt persoonlijke dingen. Daar heb ik echt respect voor, want het lijkt me heel moeilijk om zo'n verleden te hebben. Maar toch dag-in-dag-uit heel dat verhaal moeten herhalen. Ook de dingen die ik schreef die ik in een nummer wil, die dingen zitten in zijn nummers. Hij is echt het figuur dat het niveau van de rap in Nederland en België hoog legt.



Wie is Lil Kleine? (nr. 2)

Lil  Kleine is naast Boef ook een grote rapper. Zijn echte naam is Jorik Scholten en is geboren te Amsterdam in Nederland. Hij is bekend van verschillende albums: 'Wop (2016)', 'Alleen (2017' en 'Jongen van de straat (2020),... . Hij opende zijn carrière door het nummer 'Drank en Drugs' online te gooien in 2013, maar ondertussen heeft Lil Kleine de ene hit na de andere gescoord. Hierbij denk ik aan 'Krantenwijk' en 'Lotterij', maar deze artiest heeft nog zoveel nummers waar hij alle trending pagina's mee kon binnen stormen. Net zoals Boef treed hij ook heel veel op in het binnenland of buitenland.


100%NL Magazine


Waarom ben ik fan?

Om eerlijk te zijn ben ik al fan van Lil Kleine sinds zijn prille begin. Ik zag voor het eerst zijn clip 'Drank en Drugs' passeren op het televisiekanaal van JIM-TV, toen dacht ik meteen als 13 jarige: "wow, dit is pas muziek". Nadien wou ik het nummer nog beluisteren, daarom zocht ik het op op het internet. Het nummer lied zich snel vinden tussen alle zoekresultaten. Toen ik het nummer zag staan, dan moest ik het ook zo snel mogelijk afspelen. Ik moest en ik zou dat nummer nog eens beluisteren, dat had ik mezelf beloofd. Dus dat deed ik dan ook maar. Genietend drukte ik op de afspeelknop met nog steeds dezelfde kick als de eerste keer. Vanaf die tijd ben ik altijd met bewondering naar zijn muziek beginnen luisteren tot op de dag. Ik heb heel zijn parcour gezien tot op de voet, het was heel speciaal om hem van jongen die zijn school verliet te zien groeien tot een van de beste rappers van Nederland. Daardoor heeft ook hij echt wel mijn respect verdiend.




Wie is Marco Borsato? (nr. 3)

Marco Borsato is een zanger van 53 jaar geboren te Alkmaar in Nederland. Hij is een zanger in het genre pop en heeft al hopen nummers geschreven, dat deed hij eerst in het Italiaans. Maar dat was niet zo'n groot succes, maar in 1994 besliste hij om nummers te schrijven in het Nederlands. Daardoor is hij op korte tijd heel erg hard doorgebroken en begon het ene album na het andere te droppen. Ook heeft hij internationaal heel wat optredens gedaan, waardoor hij naam kreeg. Ondertussen heeft Marco Borsato al heel wat klassiekers gemaakt zoals: 'Rood' en 'hoe het danst'. Het is zelf zo dat heel wat grote artiesten staan te popelen om samen met hem een nummer op te nemen.


YouTube


Waarom ben ik fan?

Ik ben grote fan omwille van zijn filosofische teksten die geniaal zijn. Die teksten zijn zo goed opgebouwd dat ze altijd blijven hangen in mijn hoofd. Dat is naar mijn mening het allerbelangrijkste aan een song dat de lyrics blijven hangen. Dat doet hij dan ook enorm goed. Maar ook is deze artiest niet bang om nummers te schrijven over persoonlijke dingen, zo schreef hij een nummer over vreemd gaan. Ook al is hij zelf ook vreemd gegaan, dat vindt ik enorm moedig. Dat verteld ook over hem hoe open-minded hij wel niet is, dat is iets wat ik ook belangrijk vindt aan een muzikant. Zijn nummers zijn zelfs zo goed dat ik mij uit mijn rap-tunnel heb laten trekken, want ik heb een soort tunnelvisie voor rap. Rap is voor mij normaal: "de enige muziek", maar toch sloeg hij erin om de tunnelvisie te doorbreken waarvoor mijn grote respect.



Mijn favoriete nummer...

Tot voor kort was het voor mij heel moeilijk om te zeggen wat mijn favoriete nummer is. Maar daar is verandering ingekomen toen Dopebwoy en Lil Kleine het nummer "Dansen aan de gracht" uitbrachten. Dat is een nummer over een relatie tussen twee mensen die ver uit elkaar wonen. Daarom willen ze met dit nummer zeggen dat je gewoon je geliefde naar je woonplaats moet brengen of andersom. Het is een nummer met een mooie clip, goede tekst en een mooie beat op de achtergrond, meer moet een nummer niet zijn. Het nummer is nog niet zolang uit, maar ik was al fan vanaf dag één en heb in tussentijd het nummer al elke dag minstens één keer beluisterd. Het feit dat het nummer me nog altijd niet heeft verveeld wil voor mij al wel wat zeggen, daarom kan ik met overtuiging zeggen dat dat absoluut mijn favoriete nummer is.




Voor wie wil meezingen:

Ik vlieg je over naar Amsterdam
Zorg dat je morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wil met me dansen aan de gracht
Ben met Money, heb m'n beat van Money
Ik vlieg d'r over naar Amsterdam
Zorg dat ze morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wilt met me dansen
Ik, ik vlieg je over naar Amsterdam
Zorg dat je morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wil met me dansen aan de gracht
Ik, ik vlieg d'r over naar Amsterdam
Zorg dat ze morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wilt met me dansen aan de gracht, yeah-yeah-yeah
Vlieg d'r over want ik wil d'r naast me
Laat geboekt, dus ze neemt de laatste
Lage Uber en ze Snapt de grachten
Duizend koffers, ze is iets van plan, yeah
Voel je special, 't is niet vaak als ik dat doe
Loop met pengs in de stad nu
Neem die bon, ik heb buit in m'n zak nu
Op Cura of een drankje Izakaya
Fleeky in a dress, she on fire
Je kent me, ik ben fully in designer
En we matchen, dus ik hou d'r aan de zijkant
Zorg dat je morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wil met me dansen aan de gracht
Ik, ik vlieg d'r over naar Amsterdam
Zorg dat ze morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wilt met me dansen aan de gracht
Uh, ik zeg je, 'Schatje, maak je klaar en pak je koffer in'
Dus beter laat het maar
Ik vlieg je over naar m'n stad en schat, ik haal het daar
Echt waar, je moet me zeggen wat je hebben wil
Al die mannen zeggen niks, nee, al die mannen zeggen veel
Ikke laat je zien, schatje, kijk hoe ik je inpak
Ikke haal een jurk voor je en dan kom ik in pak
Ik heb de tent going up op een dinsdag
Kijk hoe ik lach steeds weer als ik winst pak
Ikke trek een bom voor je weer, wat een inslag
En ik pak die money rechts als het niet meer links lag
Het wordt gezellig als m'n mattie je vriendin mag
Schat, ik boek een jet voor je, ik wil dat je instapt
Ik, ik vlieg je over naar Amsterdam
Zorg dat je morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wil met me dansen aan de gracht
Ik, ik vlieg d'r over naar Amsterdam
Zorg dat ze morgen hier naast me staat
Doorgaan en flex tot de laatste nacht
Ze wilt met me dansen aan de gracht


Vandaag heb ik het eens over mijn favoriete Nederlandstalige muziek gehad. Zo heb ik je in deze blog verteld wat voor mij een goed nummer is, wat ik de beste genres vindt in het Nederlands, welke artiesten ik goed vindt en ik zeg ook wat mijn lievelingsnummer is.

dinsdag 15 december 2020

"DIT WORDT DE DONKERSTE KERST OOIT"

 Normaal is de kerstperiode de mooiste tijd van het hele jaar, maar dit jaar zal helemaal anders zijn door het hele corona gebeuren. In deze blog zal je lezen hoe mijn feestdagen zijn in tijden van corona.


Heb ik mijn kerstboom gezet?

Dit jaar was een zwaar jaar met heel veel afzondering van sociale contacten, daarom besloot ik met het gezin om dit jaar extra vroeg de kerstboom te zetten. Op die manier willen we toch nog een soort van sociaal gevoel evenaren, maar helemaal hetzelfde is het helaas niet. Maar het opstellen van de boom was wel een moment waarop we als gezin niet aan de pandemie moesten denken. Het was een gevoel dat we de laatste tijd steeds minder hebben omwille van corona. Maar het opstellen van de kerstboom gaf ons toch gedurende een paar uur hoop. Ook is de kerstboom van het zolder halen een ritueel dat ieder jaar plaatsvind, normaal gebeurd het bij ons pas na Sinterklaas, maar dit jaar konden we absoluut niet wachten tot dat moment. We hadden gewoon te veel noot aan de kerstperiode. Het was een moment van zaligheid toen we de zware doos met de kerstboom in naar beneden tilden tot het plaatsen van de laatste kerstbal. Het plaatsen van de boom gebeurde aan een heel traag tempo zodat we van elke seconde konden genieten. We plaatste heel rustig de voet van de boom en staken nadien de stam erin. Vervolgens pakte we de eerste takjes voor vanonder vast alsof ze bij het minste zouden breken. Daarna plooide we zeer zorgvuldig de eerste takjes open. Na een hele tijd waren alle takjes opengedaan en in de kerstboom geklikt. Daarna konden we met de lichtjes beginnen, maar voor we dat deden werd eerst onze houtenster helemaal vanboven op de boom geplaatst alsof hij van glas was. Nadien konden we dan langzaam de lichtjes vastmaken aan de ster om ze dan verder af te rollen tot de lichtjes lagen op de eerste laag, daarna konden we de lichtjes niet snel genoeg in het stopcontact steken. Ook dat was puur genieten, het leek alsof de lampjes warmte afscheden, maar dat was natuurlijk niet echt zo. Dat was puur de noot aan kerst. Na een paar minuutjes van de denkbeeldige warmte van de lampjes was het tijd om over te gaan naar de kerstballen. Tijdens deze stap gingen we zeer geconcentreerd aan het werk om balletje per balletje heel de kerstboom te vullen genietend van iedere seconde. Het leek alsof de 'tijd' nooit was uitgevonden en dat er geen verplichtingen waren, maar dat alles mocht, niks moest. Het was een moment van genot en gewoon terug onze kindertijd herbeleven. Alleen jammer dat de kerstballen er weer veel te snel inhingen, maar al goed dat er ook nog een kerststal was. Tot slot plaatste we als een gezin vol liefde de kerststal onder de boom. Daarna genoten we nog een half uurtje na van het zetten van de kerstboom met de nodige kerstmuziek.


Libelle


Nieuwjaarsbrieven schrijven...

Het schrijven van nieuwjaarsbrieven was nog nooit zo moeilijk als dit jaar, niet om te zeggen van hoeveel ik wel van hun hou. Maar wel omdat ik een betere tijd in twijfel trek. Op dit moment lijkt de hele coronasituatie op een donkere tunnel met licht achteraan, maar je hebt alleen geen idee of het licht het einde van de tunnel is of dat het gewoon een zeldzame lamp in de tunnel is. Want telkens als er iets goed wordt gezegd zoals de vaccins, dan is het nog niet zeker dat genoeg mensen zich willen inenten zodat we terug ons oude leven kunnen oppikken. Volgens mij had ik mij wat minder objectief moeten opstellen bij het schrijven van nieuwjaarsbrieven, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want mijn autisme maakt het er ook niet makkelijker op. Maar ook had ik niet zoveel speciale momenten als andere jaren om even in de kijker te zetten, daardoor ben ik serieus moeten gaan graven doorheen het jaar achter kleine momenten die me doorheen het jaar enorm gelukkig hebben gemaakt. Door deze strategie heb ik toch nog wel wat positieve dingen kunnen schrijven over 2020, wat echt wel een moeilijke opgave was. Maar met het nodige doorgezet heb ik toch nog een mooie uitgebreide brief kunnen schrijven die recht uit mijn hart komt. Alleen is het verschil van deze brief wel duidelijk te zien met de brieven van de voorbije jaren, want de voorbije jaren leek alles op een dromerige manier voorgesteld. Dit jaar lag de nadruk eerder op het realistische. Maar ik ben toch blij dat ik een brief heb kunnen schrijven waar mijn grootouders tranen van in hun ogen zouden krijgen. Ook voor mij was het schrijven van die brieven vrij emotioneel confronterend aangezien je altijd je ziel in zo'n brief stopt. Maar dit jaar ging het vooral over corona en dat we van alles niet kunnen doen volgens de maatregelen, dat drukte me nog maar eens met mijn neus op de feiten. Maar na lang doorzetten en verschillende dingen te proberen heb ik alle negativiteit kunnen ombogen naar positiviteit. Waardoor ik toch maar een mooie brief heb kunnen samenstellen waar ik zelf ook trots op kan zijn.


Kaarsje.nl


Cadeaus inkopen...

Normaal zijn er overal kerstmarkten te doen, helaas is dat dit jaar anders. Dit jaar zijn er helaas geen kerstmarkten. Dat wil helaas zeggen dat je niet gezellig met je vrienden een warme choco kunt gaan drinken en daarna nog wat kerstcadeautjes kunt gaan inkopen, helaas besliste corona er anders over. Daarom heb ik besloten om een van de dagen eens eerlijke cadeaus te gaan halen van de wereldwinkel. Die winkel is open en daarmee loop ik waarschijnlijk het kleinste risico om besmet te worden met corona. Het handige aan de wereldwinkel is dat ze er allemaal leuke kleine dingen hebben, maar anderzijds hebben ze bij Oxfam ook etenswaren die erg lekker zijn. Maar dat is nog niet het allerbelangrijkste. Het allerbelangrijkste aan de wereldwinkel is dat de producenten van de artikelen een eerlijke prijs zullen krijgen. Op die manier doe ik een dubbele goede daad. Zo voorzie ik voor mijn familie cadeautjes en ik kan een goeddoel steunen. Normaal doet de wereldwinkel ook een cadeau beurs, maar ook dat mag niet doorgaan. Maar gelukkig biedt hun winkel wel een goede oplossing voor het probleem, zo kunnen we toch nog een paar cadeaus onder de kerstboom leggen. Want een kerstboom zonder cadeautjes is ook maar zielig vindt ik.


Libelle

Mijn kerstplannen...

Dit jaar hebben we met de familie beslist om kerst over te slaan, dat komt omdat we niemand willen buitensluiten en omdat de situatie het absoluut niet toelaat. Het wordt dus niet gezellig op restaurant gaan of gezellig in de woonkamer zitten met vele hapjes. Daarom heb ik besloten om te gaan werken op de feestdagen, dan kan ik nog tenminste op een legale manier mensen zien en dan krijg ik een feestmaaltijd. Op die manier kan ik dan toch nog een beetje Kerst vieren, het is beter als niets. Maar uiteraard ga ik wel mijn nieuwjaarsbrieven voorlezen, alleen zal dat dit jaar aan de voordeur moeten doorgaan of via Skype/Teams. Alleen gaat het niet evident zijn om een Teams-gesprek te doen met mijn grootouders "die al zoveel weten van technologie". Maar als dat de enige mogelijkheid is, dan moet dat maar zo. Voor de cadeaus kunnen we later nog altijd eens tot bij hun aan de voordeur gaan om die af te geven. Alsnog zal ik wel het feestgebeuren missen, maar het zal gewoon zo zijn. Dan vier ik een van de volgende jaren maar harder kerst.


Quest

Mijn Nieuwjaar plannen...

Ook mijn nieuwjaar plannen stellen niet zoveel voor, daarom ga ik maar werken. Maar waarschijnlijk gaan we dan wel wat hapjes voorzien om van te smullen op oudejaarsavond, ook al zal ik dan vroeg moeten gaan slapen. Want ik moet met Nieuwjaar opstaan om 5 uur, maar ook dan zal ik nog een beetje kunnen vieren op het werk, ook dat is beter als niks. Ook dat is een heel verschil met de vorige jaren, want de vorige jaren kon ik Nieuwjaar goed vieren met mijn vrienden. Dat zal dit jaar niet het geval zijn, maar het is nog altijd wel toegelaten om met vier mensen te gaan wandelen. Van die gelegenheid zal ik dan ook gebruik maken, want dat is toch wel iets wat ik nodig heb om de feestdagen toch nog een beetje te kunnen vieren.


Nieuwjaarswensen 2021

Kerstfilms

Tijdens deze periode kijken we als gezin enorm veel kerstfilms, dat is ook iets wat ons hoop geeft. Wie kerstfilms zegt, zegt kerstmagie en dat is juist wat we nodig hebben in deze tijden. We moeten gewoon hopen dat de dingen in de films ook in het echte leven gebeuren, dat geeft ons voor een korte tijd een goedgevoel. Maar anderzijds is het ook een goede manier om de tijd te doden, want wat moet je anders doen tijden een periode dat er bijna niets mag. In deze periode is er gewoon niets beter dan even weg te dromen in een film over kerstmis. In je fantasie is nu eenmaal toch alles mogelijk en in je fantasie is er ook waarschijnlijk geen sprake van corona.


Flair.be


Mijn gevoel bij de situatie...

Voor mij gaat het heel zwaar zijn om de feestdagen niet te vieren zoals anders, maar ik ga wel mijn best doen om uit alle kleine dingen voldoening te halen. Zo ga ik voldoende kracht halen uit de feestdagen om er nog een jaar tegen aan te gaan in tijden van corona. Hopelijk zal ik dan nog een jaartje later wel goed Kerstmis en Nieuwjaar kunnen vieren. Maar toch zal het deze kerstperiode eenzaam zijn, niks aan te doen. We kunnen alleen maar proberen om creatief met de situatie om te springen en hopen op iets beter volgend jaar, meer is er voor de moment niet mogelijk.


Libelle


Ik vond het leuk dat ik deze blog even kon schrijven om het toch eens over mijn zielige Kerst te hebben. Maar ik hoop dat jullie als lezer het ook een beetje interessant vonden om mijn verhaal over Kerst te horen. 

Prettige feestdagen!

zondag 6 december 2020

"Mijn ketchup verslaving"

We kennen het allemaal: die ene saus die je overal bij wilt eten. Zo eet ik bij alles ketchup, wat sommige misschien vreemd vinden. Maar voor mij is dit dagelijkse kost. Ook al merk ik dat er soms wel een taboe rond is, daarom wil ik deze blog schrijven om het taboe te doorbreken. 


Hoe het begon...

Toen ik een jaar of 5 was, toen at ik heel graag mayonaise. Maar uit onderzoek bleek dat ik er heel allergisch voor was, dat vond ik toen heel jammer. Want ik vond dat er bij elk gerecht saus hoorde, daarom moest ik dus met mijn ouders naar een goed alternatief zoeken. Het was een hele moeilijke zoektocht, want de saus moet bij elk gerecht passen. In die tijd at ik met tegenzin mijn eten op, want het eten was niet afgewerkt. Dat vond ik in die tijd maar niks, want alles moet tenslotte volledig zijn, half werk is maar niks. Daarom namen mijn ouders elke saus die ze in de winkel vonden mee naar huis om toch maar een goed alternatief voor mij te vinden. Maar ze namen ook andere dingen mee dan saus, ook namen ze kruiden mee. Zo wouden ze me toch maar een goede smaak geven bij mijn eten. Na een lange testperiode van alle sausjes en kruiden kwam ik bij de curryketchup terecht, dat vond ik al goed. Maar de curry was er te veel aan, voor mij was het te straf. Daarom probeerde ik zijn lichtere broer: de tomatenketchup. Die smaak sloeg me meteen aan, de aroma's van de ketchup smolten net zoals ijs op mijn tong. Het was genieten van elke druppel ketchup. Het was alsof de ketchup mijn beste vriend wilde zijn en dat ik ook beste vrienden wou zijn met de smakelijke ketchup die mijn smaakpupillen deed verlangen naar meer. Daarom nam ik na de eerste trage hap, snel nog een trage hap. Ook tijdens de tweede hap nam ik mijn tijd om van het geweldige moment te genieten. De ketchup gooide zonder enige pardon de mayonaise uit mijn leven, want ik vond de ketchup nog vele beter dan de mayonaise. Mijn ouders waren zo blij toen ze hoorde dat ik hield van ketchup, want ze hadden al weken tijd gestoken in een alternatief zoeken. Alleen wisten ze nog niet of ik de ketchup met elk gerecht kon eten. Daarom werd ook daarvoor een test gedaan. Mijn ouders lieten me ketchup eten met aardappelen als eerste proef, dat vond ik verrukkelijk. Ook al vindt ik dat aardappelen weinig smaak hebben, maar door de ketchup werden aardappelen met ketchup een soort van droom. De tweede dag was het tijd om ketchup te combineren met spaghetti, ook dat sloeg heel goed aan. Ik kapte een heleboel ketchup op het bord dat vol lag met spaghetti en tomatensaus, ook hier maakte ketchup het gerecht nog beter. De derde dag was de finaledag, de dag dat de beslissing zou vallen. Die dag at ik frietjes met ketchup, persoonlijk vond ik dat de allerbeste combinatie. Ik zat op dat moment bij mijn grootouders aan de tafel met een grote grijns van genot op mijn gezicht omdat ik het aller, aller, beste had gegeten. Ik denk nog steeds aan dat gouden moment bij mijn grootouders thuis. Later probeerde ik ketchup ook met boterhammen, ook dat was zalig. Alleen vonden mijn ouders het geen goed idee om ketchup op mijn brood te doen op school omdat ik op mijn 5 jaar waarschijnlijk alles zou onder smossen. Maar alsnog vond ik toch maar mijn beste vriend op de kleuterschool, genaamd: ketchup.


Freepik


Mijn relatie met ketchup...   

Ondertussen hou ik nog evenveel van ketchup, alleen kan ik het de laatste jaren beter relativeren. Nu zie ik ketchup niet meer als mijn beste vriend, maar wel als een soort luxe product met een emotionele waarde. Ketchup heeft zoveel mooie herinneringen nagelaten, zoals: de hele zoektocht achter de perfecte saus, maar ook doet ketchup me denken aan de tijden toen ik nog een kind was van amper 5 of 6 jaar oud. Maar tot de dag maakt ketchup mijn dag altijd goed, door de ketchup kan ik uit elke dag voldoening halen. Maar het betekent niet dat ik nog altijd afhankelijk ben van ketchup, nu kan ik perfect een week zonder. Maar alsnog zal ik wel terug blij zijn als ik mijn ketchup terug kan eten. Net zoals elk klein detail van mijn leven heeft ketchup invloed gehad op mijn ontwikkeling, zo kan ketchup me in alle tijden gelukkig maken. Ook al ben ik standaard al een vrolijk persoon.


Libelle


Ketchup was een hele goede vervanger van mayonaise. Ketchup heeft me geholpen om de persoon te worden die ik nu ben.

Ondertussen mag ik terug mayonaise eten, ook al zal ik op dit moment altijd kiezen voor de ketchup die er dag-in-dag-uit voor me was en dus niet voor de mayonaise die me al snel in de steek lied.