"Mijn ketchup verslaving"

We kennen het allemaal: die ene saus die je overal bij wilt eten. Zo eet ik bij alles ketchup, wat sommige misschien vreemd vinden. Maar voor mij is dit dagelijkse kost. Ook al merk ik dat er soms wel een taboe rond is, daarom wil ik deze blog schrijven om het taboe te doorbreken. 

Hoe het begon...

Toen ik een jaar of 5 was, toen at ik heel graag mayonaise. Maar uit onderzoek bleek dat ik er heel allergisch voor was, dat vond ik toen heel jammer. Want ik vond dat er bij elk gerecht saus hoorde, daarom moest ik dus met mijn ouders naar een goed alternatief zoeken. Het was een hele moeilijke zoektocht, want de saus moet bij elk gerecht passen. In die tijd at ik met tegenzin mijn eten op, want het eten was niet afgewerkt. Dat vond ik in die tijd maar niks, want alles moet tenslotte volledig zijn, half werk is maar niks. Daarom namen mijn ouders elke saus die ze in de winkel vonden mee naar huis om toch maar een goed alternatief voor mij te vinden. Maar ze namen ook andere dingen mee dan saus, ook namen ze kruiden mee. Zo wouden ze me toch maar een goede smaak geven bij mijn eten. Na een lange testperiode van alle sausjes en kruiden kwam ik bij de curryketchup terecht, dat vond ik al goed. Maar de curry was er te veel aan, voor mij was het te straf. Daarom probeerde ik zijn lichtere broer: de tomatenketchup. Die smaak sloeg me meteen aan, de aroma's van de ketchup smolten net zoals ijs op mijn tong. Het was genieten van elke druppel ketchup. Het was alsof de ketchup mijn beste vriend wilde zijn en dat ik ook beste vrienden wou zijn met de smakelijke ketchup die mijn smaakpupillen deed verlangen naar meer. Daarom nam ik na de eerste trage hap, snel nog een trage hap. Ook tijdens de tweede hap nam ik mijn tijd om van het geweldige moment te genieten. De ketchup gooide zonder enige pardon de mayonaise uit mijn leven, want ik vond de ketchup nog vele beter dan de mayonaise. Mijn ouders waren zo blij toen ze hoorde dat ik hield van ketchup, want ze hadden al weken tijd gestoken in een alternatief zoeken. Alleen wisten ze nog niet of ik de ketchup met elk gerecht kon eten. Daarom werd ook daarvoor een test gedaan. Mijn ouders lieten me ketchup eten met aardappelen als eerste proef, dat vond ik verrukkelijk. Ook al vindt ik dat aardappelen weinig smaak hebben, maar door de ketchup werden aardappelen met ketchup een soort van droom. De tweede dag was het tijd om ketchup te combineren met spaghetti, ook dat sloeg heel goed aan. Ik kapte een heleboel ketchup op het bord dat vol lag met spaghetti en tomatensaus, ook hier maakte ketchup het gerecht nog beter. De derde dag was de finaledag, de dag dat de beslissing zou vallen. Die dag at ik frietjes met ketchup, persoonlijk vond ik dat de allerbeste combinatie. Ik zat op dat moment bij mijn grootouders aan de tafel met een grote grijns van genot op mijn gezicht omdat ik het aller, aller, beste had gegeten. Ik denk nog steeds aan dat gouden moment bij mijn grootouders thuis. Later probeerde ik ketchup ook met boterhammen, ook dat was zalig. Alleen vonden mijn ouders het geen goed idee om ketchup op mijn brood te doen op school omdat ik op mijn 5 jaar waarschijnlijk alles zou onder smossen. Maar alsnog vond ik toch maar mijn beste vriend op de kleuterschool, genaamd: ketchup.

Freepik

Mijn relatie met ketchup...   

Ondertussen hou ik nog evenveel van ketchup, alleen kan ik het de laatste jaren beter relativeren. Nu zie ik ketchup niet meer als mijn beste vriend, maar wel als een soort luxe product met een emotionele waarde. Ketchup heeft zoveel mooie herinneringen nagelaten, zoals: de hele zoektocht achter de perfecte saus, maar ook doet ketchup me denken aan de tijden toen ik nog een kind was van amper 5 of 6 jaar oud. Maar tot de dag maakt ketchup mijn dag altijd goed, door de ketchup kan ik uit elke dag voldoening halen. Maar het betekent niet dat ik nog altijd afhankelijk ben van ketchup, nu kan ik perfect een week zonder. Maar alsnog zal ik wel terug blij zijn als ik mijn ketchup terug kan eten. Net zoals elk klein detail van mijn leven heeft ketchup invloed gehad op mijn ontwikkeling, zo kan ketchup me in alle tijden gelukkig maken. Ook al ben ik standaard al een vrolijk persoon.

Libelle

Ketchup was een hele goede vervanger van mayonaise. Ketchup heeft me geholpen om de persoon te worden die ik nu ben.

Ondertussen mag ik terug mayonaise eten, ook al zal ik op dit moment altijd kiezen voor de ketchup die er dag-in-dag-uit voor me was en dus niet voor de mayonaise die me al snel in de steek lied.