"De mayonaise pizza" (18+ sprookje)

Vandaag ga ik het hebben over een niet te serieus onderwerp. Voor sommigen gaat dit lachen zijn, voor anderen niet. Maar als je niet goed tegen erotische verhalen kunt, dan zou ik deze blog niet lezen. Uiteraard ga ik het nog wel (proberen) deftig te houden, dat houdt in: geen overdreven foto's en woordgebruik. Het is moeilijk om dit te schrijven, maar ik vindt dat ik alles moet kunnen schrijven. Dus voilà hier hebben jullie een blog zoals je ze niet veel zult zien.

Er was eens...

Een groot hotel in La Palma met alles erop en er aan. Er waren tientallen restaurants waar je alles kon eten wat je maar kon verzinnen, zo kon je er genieten van Belgisch eten tot de Nieuw-Zeelandse keuken. Maar ook kon je elke sport doen in het chique Prinses hotel, van parachutespringen tot basketbal. Je kan het zo zot niet bedenken. Maar het allerleukste aan het hotel was toch wel het onbeperkt veel mogen eten op restaurant of aan het zwembad. De locatie van het hotel was ook gewoon meesterlijk, want het hotel lag letterlijk naast de oceaan. Wat een droomzicht is, want hoe leuk is het om wakker te worden met zicht op een schitterende blauwe oceaan met een prachtige oranje zon die juist te voorschijn komt aan de horizon. Maar ook deden we activiteiten buiten het hotel: wandelingen in het regenwoud of tussen de rotsen in de bergen, boottochten tussen de dolfijnen, walvissen, zwaardvissen,... . Maar het grootste deel van de tijd beleefde we aan de 10 zwembaden, maar er was nog een zwembad extra. Dat was het zwembad voor naturisten, het zwembad dat ik dus nooit zou bezoeken of toch. In ieder geval de meeste dagen bracht ik door aan het zwembad met zicht op de oceaan met een bord met alle soorten mogelijk eten. Maar ik at vooral veel pizza, frietjes, krekels en sprinkhanen. Voor mij was het een vakantie om veel te proberen, want bijna alles was mogelijk op dat luxueuze en dure hotel.

HotelsOne

 De coolste challenge ooit...

Op vakantie daagde ik mijn broer uit voor van alles te doen of andersom. Het begon met vreemde etenswaren te combineren, zo denk ik aan sprinkhanen met pizza of frietjes met vanille ijs. Die challenge was eigenlijk wel heel leuk en zeker voor iemand die zoveel van eten houdt als ik. Eigenlijk waren alle vreemde combinaties met eten wel verrukkelijk, ik at het met heel veel smaak op, wel alles met ketchup. Maar dat is normaal met mijn "verslaving". Maar ook vonden we het leuk om gewoon zo heet mogelijke pepers te eten, dat was dan weer een mindergoed idee. Want we gingen zo ver dat we een hele avond met een opgezwollen keel rondliepen, het was echt afzien. Wat ik de aller aller leukste challenge vond was de zwembad challenge, in zoveel mogelijk zwembaden zwemmen. Het was wel gemakkelijk dat er 10 zwembaden waren, zo konden we de challenge op 10 punten doen. Elk zwembad is een puntje. De challenge lijkt makkelijk, maar dat was de challenge helemaal niet. Want sommige zwembaden mocht je alleen maar betreden als je mee deed met een activiteit, daarom nam ik samen met mijn broer deel aan de activiteiten. Zo moesten we een paar uurtjes waterpolo en volleybal in het water spelen, want je moest voor die activiteiten inschrijven. Dus dat deden we dan maar, het was geweldig om door die challenge ook dingen te doen die je anders niet zou doen. Ik werkte samen met mijn broer elk zwembad netjes af, wat absoluut niet makkelijk was. Je had nu namelijk ook twee kinderzwembaden waar zwemmen heel moeilijk is, maar ook daar heb ik geprobeerd te zwemmen. Het was een heel speciaal zicht, maar het lukte met de nodige mensen die ons aan het uitlachen waren. Zelf konden we er ook wel om lachen, het is zo ook een verhaal geworden waar we nog heel de vakantie mee hebben gelachen. Natuurlijk werden ook de normale zwembaden "proper" afgewerkt. Na een paar dagen zwemmen had ik samen met mijn broer 10 op 10 gehaald, wat voor ons een leuke gelijk stand was. Maar we waren even het naturistische zwembad vergeten.

Geocaching

The dirty story...

Na de challenge tussen mij en mijn broer zag ik het naaktzwembad, daar zag ik twee nijlpaarden voor de deur liggen. Waar ik mee bedoel: twee dikke mensen die heel de tijd naakt een berg eten naar binnenspeelde. Die mensen aten zot veel eten, ik zag dat ze een paar pizza's op elkaar hadden gelegd en dat ze daar nog eens een berg frieten op hadden met hamburgers en pasta. Ik geloofde mijn ogen niet, ik wist dat er mensen veel konden eten. Maar had nooit gedacht dat ik ooit mensen zou zien die zoveel kunnen verzetten, het verbaasde me dan ook niet dat ze krukken naast hun zonnestoel hadden liggen. Het kan voor hun in ieder geval niet gemakkelijk zijn om hun zelf te verplaatsen. Ik kreeg daardoor ook meteen een beeld van zulke zwembaden, dus ik besloot om toch maar gewoon verder te zwemmen in een normaal zwembad. Maar na een tijdje zag ik plots een heleboel jonge vrouwen naar het naaktstuk gaan, waar ik direct met grote verbaasde ogen naar keek. Mijn pupillen werden supergroot en er begonnen veel fantasieën door mijn hoofd te gaan en dat voor iemand die toen nog maar 13 was. Ik bleef maar kijken naar de dames die naar binnengingen en haalde het in mijn hoofd om is te gaan kijken. Maar dat durfde ik als 13 jarige niet, daarom eerst even nagedacht over een plan om het toch te durven. Al snel kwamen de plannen binnengevlogen en er brandde precies telkens een fel geel lichtje zoals je dat wellicht in de films kent. Heel veel van die plannen waren gewoon gestoord om de moed te vinden, maar plots kwam ik op het idee om een biertje te halen. Maar ook daar twijfelde ik over, want drinken als 13 jarige is nu eenmaal niet zo slim en dan nog het idee dat ik er zou worden op aangesproken door iemand. Na heel wat getwijfel was ik tot het inzien gekomen dat zo'n pintje best wel meevalt van alcoholpercentage, maar ook wist ik dat niemand zijn tijd zou steken in een jongen die mogelijks nog te jong is voor bier. Daarom ging ik toch maar naar de bar met zelfbediening om een pintje te halen, maar ook daar twijfelde ik nog even tot het moment dat ik f*ck it zei. Toen draaide ik wel even de tap open en schonk ik mij een pint in met een mooie schuimkraag, het leek alsof ik het gewoon was om te doen. Wat niet het geval is, maar in het verleden had ik mezelf al wel wat keren een glas tafelbier ingeschonken. Die ervaring kwam plots goed van pas. Toen het bekertje vol was tilde ik het bekertje met een vlotte beweging naar mijn mond. Toen m'n lippen het schuim voelde twijfelde ik nog even, maar al snel liet ik me overtuigen door mijn gedachten en nam toch al de eerste grote slok. Dat vond ik walgelijk, maar direct erna nam ik een tweede grote slok. Na die twee slokken kreeg ik even niks meer binnen, het leek nu eenmaal alsof ik het niet binnen zou houden. Maar al goed dat dat maar een gedacht was, na even te bekomen dronk ik de rest in een teug vlot naar binnen. Ook al begon mijn maag een beetje te troebelen, maar ik moest en ik zou mijn ogen de kost geven. Na nog even te bekomen wandelde ik richting het naaktzwembad, maar plots zei een soort stemmetje in mijn hoofd: "Je gaat toch iets meenemen om je achter te verstoppen?". Het eerste waar ik aandacht was een grootstuk lekkere pizza dat nog groter was als mijn hoofd. Dus ik rende maar eens weer naar de bar om een stuk pizza te kiezen. Het was moeilijk kiezen tussen al die verschillende soorten pizza, maar persoonlijk had ik toen plots wel zin in een pizza kebab. Wat ik toen ook wel als een kans zag om het nog eens te eten, de geur van de warme pizza vulde langzaam mijn luchtwegen. Het was een moment van genot, maar ik realiseerde me ook dat er me een goudenkans voordeed en dat ik snel zou moeten zijn om die kans te kunnen pakken. Dus herhaaldelijk loop ik naar het naaktzwembad waar ik een hoop jongedames had gespot. Ik was bang, maar ook nieuwsgierig, daarom maar wat spoed erachter gezet. Toen ik daar aankwam ging ik nog niet meteen binnen, weeral begon ik te denken. Ook op dat moment liet ik me snel overtuigen door mijn grootse fantasieën. Maar het feit dat er twee gigantische nijlpaarden voor de ingang lagen schrikte me af, maar toch ging ik de deur binnen met mijn groot stuk pizza kebab. Direct kreeg ik vreemde blikken toegeworpen, maar dat was ook omdat ik gewoon nog mijn short aanhad. Het leek alsof de mensen die daar naakt zaten me verbrande met hun ogen, maar ik wist wel beter. Maar toch moest ik mijn short uit doen, ik hield wel mijn stuk pizza van voor al klaar om direct de voorkant te bedekken. De achterkant verstopte ik achter het kartonnen bord van de pizza, na nog een paar seconden trok ik langzaam en onhandig mijn broek tot op de grond om die dan aan de kant te leggen met mijn voet. Want ik had mijn handen vol. Nadat ik mijn zwemshort aan de zijkant had gelegd was het tijd om eens goed rond te kijken naar de mooie vissen in het zwembad. Het was nog altijd die ene groep jongedames, maar die ik nu eens zag zoals ik ze wilde zien. Ik richtte mijn ogen als lazers op hun, ze begonnen direct met mij te lachen en zeker omdat ik een stuk pizza voor me had. Plots na het gapen kwam mijn tak omhoog en het wreef tegen de warme zachte korst van de pizza aan. De jongedames zagen mijn gezicht van genot en begonnen heel erg luidruchtig te lachen en in tussentijd begon ook alles van de pizza te glijden. Maar voordat dat kon gebeuren brak het stuk pizza al van zijn korst, waardoor ik enkel nog de korst vast had. Nog steeds keken de vrouwen me aan en zeker omdat ik er met mijn fluit voorstond. Ik stond daar radeloos omdat ik niet wist wat ik moest doen, maar plots besloot ik om de pizza gewoon op het bordje te leggen. Dat bordje legde ik zeer gegeneerd aan de zijkant terwijl de vrouwen onderling begonnen te praten, al goed dat ik toen nog maar een paar woorden Engels verstond. Na het pizza accident ging ik met mijn fluit langzaam naar het zwembad toe waar de vrouwen zaten, het zwembad was niet groot, maar ik kon er nog net bij. Ik liet me heel zachtjes zakken op mijn achterwerk om daarna zachtjes door te schuiven in het zwembad. Nog steeds werd ik vreemd aangekeken, ik wist me geen houding aan te nemen. Dus ik dacht eraan om een nieuwe start te maken, dat deed ik door "ola senoritas" te zeggen. Weeral kreeg ik een vreemde blik toegeworpen, maar deze keer zeiden de vrouwen in koor: "hi". Het bleken dus Engelstalige vrouwen te zijn. Vervolgens stelde ze me veel vragen, waar ik altijd met een simpele "yes" op zat te antwoorden. De vrouwen gingen stuk op mijn antwoorden van het lachen. Plots begonnen ze terug verder te zwemmen, maar het zwembad was klein en de kans om niet geraakt worden was onvermijdelijk. Dus ik werd een paar keer geraakt door vrouwen, wat ik nog nooit had meegemaakt. Het was voor mij telkens: "oh" dat ik zei met grote ogen en met de hoop dat er niks zou gebeuren met mijn tak. Ik deed m'n best om zoveel mogelijk de aanrakingen te mijden, maar plots kon ik het niet meer aan en er gebeurde iets met mijn tak. Ik maakte het voor de eerste keer mee, dus ik wist niet wat het was. Het deed een beetje pijn, maar toch voelde het goed en ik begon automatische een kreungeluid te maken. Al snel werden alle ogen van de mensen die aan het zwembad zaten op mij gericht. Zelfs de nijlpaarden hadden zich omgedraaid, dat is pas gênant. Na dat accidentje had ik er toch wel even genoeg van, dus ik ging het zwembad uit op een onhandige manier en ik dacht waarom maak ik geen buiging naar al die mensen die me aanstaren. Wat ik ook even deed, ze gaven me al snel een daverend applaus. Sommige begonnen zelf te juichen. Maar toch wou ik weg, maar voor ik dat deed kuiste ik het mannelijke sap dat nog op de fluit zat eraf met de kapotte pizza. Nog steeds werd er gelachen, maar het kon me niet meer schelen en trok nadien terug m'n short aan en wandelde gewoon weg alsof er niks was gebeurd. Eenmaal achter het hoekje was ik trots op wat ik had gepresteerd en wat ik had gezien. En zo leefde ik net zoals alle andere sprookjes nog lang en gelukkig, maar dan wel met nog een nieuw stuk pizza kebab. 

Kookidee

Tot de dag ben ik nog altijd enorm onder de indruk van wat ik toen had meegemaakt. Ook heb ik stiekem de weddenschap met mijn broer gewonnen met maar liefst een 11 op 10.

Ik hoop dat jullie het ook een leuk verhaal vinden, maar het blijft wel een vuil verhaal. Dus ik snap dat niet iedereen dit leuk vindt, maar voor mij was het een herbeleving om dit te schrijven. 

Het loopt weer eens mis...

Ondertussen heb ik al enkele blogs over de coronatoestand geschreven en ik dacht dat de vorige misschien wel eens de laatste kon zijn, wat helaas niet het geval is. Daarom schrijf ik vandaag nog maar eens een blog over de corona met mijn meningen en gevoelens. Maar ook wat er zich allemaal aan het afspelen is. 

"De tweede golf is aangebroken..."

Er is al wel eventjes een tweede golf opkomst, maar nu is hij pas echt groot. Zelfs nog groter als de eerste golf. De cijfers zijn enorm onrustwekkend. Ik weet nog dat ze al in juli aan de alarmbel hebben getrokken omdat ze het toen al zagen aankomen, wat uiteraard een goede beslissing was om aan de alarmbel te trekken. Zo werd er toen een avondklok gelanceerd en we moesten al weer onze contacten inperken. Persoonlijk had ik veel begrip voor de keuzes die werden gemaakt door de regering (die er toen nog niet was). Maar ook was het wel goed dat de regels er kwamen, dat maakte het voor mij ook makkelijker om niet essentiële contacten te mijden. Want in die periode moest ik vakantiewerk doen en zij hadden al een mail gestuurd van dat ze eisten van het personeel dat ze hun contacten in toom zouden houden om een veilige situatie te garanderen. Dus ik luisterde heel goed naar wat ze hadden gevraagd en ik vermeed elk niet noodzakelijk contact. Zo heb ik dus ongeveer de helft van de vakantie moeten leven, het was heel moeilijk, maar het lukte. Na een tijdje kwam er een hittegolf aan, die golf zorgde voor een versoepeling van de maatregelen. Wat ik ergens voor mij als individu wel prima vond, maar op langere termijn is het dat helemaal niet en ik vond het ook niet echt verantwoord. Ook zijn er die periode veel te veel bepaalde groepen geviseerd, iedereen begon elkaar te beschuldigen. Oudere mensen gaven de schuld aan de jeugd, de jeugd gaf de schuld aan de ouderen, de dorpsmensen gaven de schuld aan de stadsmensen en omgekeerd en op die manier bleef de cirkel rondgaan. Het kwam er op neer dat iedereen geviseerd werd: op ras, geloof, cultuur, woonplaats, leeftijdsklasse,... . Ik werd er niet goed van, het viseren is juist het gene dat we niet hoeven te doen. Op die manier gaan we ons mentaal nog dieper in de put duwen. Ook sprak ik mensen er op aan om er mee te stoppen met mensen te viseren. En na die lange vakantie was het eindelijk terug mogelijk om naar school te gaan, waar ik superblij om ben. Maar ergens speelde er wel al in mijn hoofd: "is dit wel slim?". Ik was er van overtuigd dat het niet slim was, maar wie ben ik om me daar over uit te spreken. Dus ik ging gewoon na mijn laatste werkdag terug direct naar school, om de dag na mijn eerste schooldag weer direct op stage te gaan. Ook dat deed ik maar, ook al wist ik dat het absoluut niet verstandig zou zijn, maar ik moet stages doen voor mijn opleiding. Dus ook dat deed ik maar. Maar het bleef niet bij een stageplaats, het zijn er wel drie. Ik kom dus eigenlijk met veel te veel mensen in contact, want uiteraard zijn drie stages, drie verschillende bedrijven. Het ene bedrijf is al wat groter als het ander, maar toch is het misschien niet de beste beslissing. Maar ook werden de maatregelen omlaag getrokken om het schooljaar nog op een redelijke manier te laten verlopen. Daarom besloot de regering om het school te starten onder een code geel, maar onze school verkoos bij de start van het nieuwe schooljaar al direct een code oranje. Wat ik een heel goede keuze vindt, want het was eigenlijk toch maar een kwestie van tijd voor de cijfers in de hoogte zouden schieten. Dus ik nam me voor om alle regels op de voet op te volgen, hoe moeilijk het ook was. Maar helaas denkt niet iedereen er hetzelfde over, wat logische is eigenlijk als ik er zo over nadenk. Maar het feit dat mensen gewoon met groepen van 20 of meer zitten te feesten gaat er bij mij niet in. Terwijl ik op school al niet meer in de refter mocht eten wegens de dreiging en er werd een verplichte wandelrichting ingevoerd en dat voor een school van amper 100 leerlingen. En dan hoor ik verhalen van andere scholen waar ze gewoon overal mogen lopen en waar ze wel in de refter mogen. Ook heb je dan nog een enorm verschil in het aantal leerlingen, zo heb je scholen van meer dan 1 000 leerlingen die gewoon redelijk normaal te werk gaan mits mondmaskers en alcoholgel. Maar meer ook niet, ook dat begrijp ik niet. Zoals ik al lang zag aankomen, gingen de cijfers in rechte lijnen omhoog. Maar nog steeds was er voor de overheid niks aan de hand, integendeel: ze versoepelde nog maar eens. Wat volgens mij maar gewoon een politieke stunt was, want waarschijnlijk werden de beslissingen toen genomen op basis van de verkeerde reden. Ze zagen gewoon allemaal nieuwe verkiezingen gebeuren, wat ik ook wel zag aankomen. Wat helemaal niet oké is, want op dat moment hebben ze gewoon naar zichzelf gekeken. Om toch maar niet te hoeven zeggen dat ze er mee eens hebben gestemd om het volk vrijheid te ontnemen. Zo hebben ze keuzes gemaakt zodat de contacten nog breder werden terwijl de cijfers als een pijl omhoog schoten. Dan nog iets later toen er eindelijk een regering was werden de maatregelen dan maar toch verstrengt, wat ze eigenlijk al lang hadden moeten doen. Ze hadden eigenlijk zelfs beter de maatregelen van juli/augustus behouden, dan was de situatie wellicht niet zodanig geëscaleerd dat er meer als 10 000 besmettingen per dag waren. Maar ik ben wel blij dat ze eindelijk tot het verstand zijn gekomen om te verstrengen, wat voor niemand leuk is. Maar mensen zien sterven en overvolle ziekenhuizen zijn ook niet leuk. Ik ben blij met de maatregelen, maar ik heb toch mijn twijfels erover dat het wel een goed idee is om nog een extra week herfstvakantie te doen. Naar mijn mening zouden alle leerlingen (inclusief ik) hier ook weer eens leerachterstand krijgen. Bovendien is het zelf mogelijk dat er door de vakantie meer besmettingen komen omdat mensen toch zullen afspreken. Dat zal altijd zo zijn, welke maatregelen je ook oproept. Al goed dat de vakantie ook nog een voordeel heeft: mensen kunnen nog even uitrusten voor ze weer druk van start gaan met school en zonder dat ze eens echt mogen ontspannen. 

Het Nieuwsblad

Wat is mijn gevoel?  

De laatste maanden waren heel vreemd op alle mogelijk vlakken, maar toch probeer ik er altijd het beste van te maken. Zo besteed ik nu heel veel tijd met mijn gezin, wat zonder enige twijfel wel een must is. Maar zoveel bij elkaar zijn brengt ook wel bepaalde spanningen met zich mee, want je zit bijna altijd bij elkaar en begint je kringen buiten het gezin enorm te missen. Daardoor reageren sommige wel redelijk emotioneel, wat steeds maar beter en beter te begrijpen is. Maar ook heb ik mij de afgelopen maanden enorm opgewonden aan alle dingen die de regering heeft besloten. Altijd dacht ik in mijzelf: "Waarom hebben jullie experten als er niet naar geluisterd wordt, dan kan je toch beter niemand uitnodigen en alles in je eentje beslissen?". Die gedachten zijn de afgelopen maanden bijna elke dag door mijn hoofd gegaan. Voor mij is het gewoon respectloos, de experten steken tijd in iets waar niet naar geluisterd wordt. Dat is hetzelfde als je een evenement organiseert en mensen uitnodigt om hun visie te geven, maar je zegt telkens: "Nee, we gaan het op mijn manier aanpakken". Dat is precies hetzelfde wat zich op nationaal en federaal niveau afspeelt. Voor mij is dit onverstaanbaar. Ook ben ik wel tot het besef gekomen dat mensen gewoon moeten afspreken met vrienden, want we zijn nog altijd sociale wezens. Niet afspreken met mensen is niet realistische en we zouden ons zelf verwaarlozen tot op het bot, daarom snap ik meer dan ooit in de quarantaine waarom mensen toch eens de regels overtreden. Het is gewoon een kwestie van zwemmen of verdrinken. Ook ik heb de regels eens moeten overtreden, maar dat was in geval van nood met het hele gebeuren van mijn opa en oma. Ik zeg altijd: "nood breekt wet". Maar ook dat is een relatief begrip, voor sommigen is er eens tussen uit gaan met vrienden ook noodzakelijk. Wat normaal is en zeker in een tijd dat je vrienden belangrijker zijn dan ooit in je leven. Ook ik heb al een paar keer afgesproken om te sporten, maar van het een komt het ander en je zult uiteindelijk bewust of onbewust wel eens de regels moeten breken. Maar het is wel van levensbelang dat we ons nog altijd inzetten voor de veiligheid van ons zelf en anderen, naar mijn mening vooral voor iemand anders.

Volkskrant

Hoe moet het verder?

Hoe het verder zal gaan weet niemand, maar we kunnen alleen maar hopen op het beste. Maar vrijdag zal er wel een belangrijke vergadering van de veiligheidsraad plaatsvinden op het vlak van het onderwijs. Waar ik met de nodige spanning op aan het wachten ben, want ik wil weten of ik al dan niet naar school zal kunnen gaan na deze week. Ik hoop van wel natuurlijk. Maar naast politiek vlak is er ook wel een mogelijk vaccin dat 90% van de bevolking immuun zou kunnen maken, het is alleen nog de vraag welke bijwerkingen het zou hebben. Want misschien vertonen de 40 000 geteste personen wel ergere bijwerkingen dan het covid-virus zelf is. Ik hoop alleen met de grond van mijn hart dat het vaccin wel optimaal zal werken en dat België het vaccin van Pfizer kan kopen en dit aan een betaalbare prijs. Maar misschien lanceert er ook wel nog een firma een vaccinatie tegen corona, elke piste blijft voor de moment nog open.

CD&V

Ik ben blij dat ik toch nog eens mijn gevoel over de hele coronacrisis heb kunnen uitschrijven, maar het is wel zo jammer dat corona zo'n groot onderwerp van onze levens moet zijn voor de moment. Het bepaald heel veel, misschien zelf de dood van de bekende youtuber Kastiop. Maar ik hoop dat de volgende blogs van mij toch wat positiever mogen zijn, want het is natuurlijk veel leuker om een leuk verhaal neer te schrijven met een goede afloop.