Het loopt weer eens mis...

Ondertussen heb ik al enkele blogs over de coronatoestand geschreven en ik dacht dat de vorige misschien wel eens de laatste kon zijn, wat helaas niet het geval is. Daarom schrijf ik vandaag nog maar eens een blog over de corona met mijn meningen en gevoelens. Maar ook wat er zich allemaal aan het afspelen is. 

"De tweede golf is aangebroken..."

Er is al wel eventjes een tweede golf opkomst, maar nu is hij pas echt groot. Zelfs nog groter als de eerste golf. De cijfers zijn enorm onrustwekkend. Ik weet nog dat ze al in juli aan de alarmbel hebben getrokken omdat ze het toen al zagen aankomen, wat uiteraard een goede beslissing was om aan de alarmbel te trekken. Zo werd er toen een avondklok gelanceerd en we moesten al weer onze contacten inperken. Persoonlijk had ik veel begrip voor de keuzes die werden gemaakt door de regering (die er toen nog niet was). Maar ook was het wel goed dat de regels er kwamen, dat maakte het voor mij ook makkelijker om niet essentiële contacten te mijden. Want in die periode moest ik vakantiewerk doen en zij hadden al een mail gestuurd van dat ze eisten van het personeel dat ze hun contacten in toom zouden houden om een veilige situatie te garanderen. Dus ik luisterde heel goed naar wat ze hadden gevraagd en ik vermeed elk niet noodzakelijk contact. Zo heb ik dus ongeveer de helft van de vakantie moeten leven, het was heel moeilijk, maar het lukte. Na een tijdje kwam er een hittegolf aan, die golf zorgde voor een versoepeling van de maatregelen. Wat ik ergens voor mij als individu wel prima vond, maar op langere termijn is het dat helemaal niet en ik vond het ook niet echt verantwoord. Ook zijn er die periode veel te veel bepaalde groepen geviseerd, iedereen begon elkaar te beschuldigen. Oudere mensen gaven de schuld aan de jeugd, de jeugd gaf de schuld aan de ouderen, de dorpsmensen gaven de schuld aan de stadsmensen en omgekeerd en op die manier bleef de cirkel rondgaan. Het kwam er op neer dat iedereen geviseerd werd: op ras, geloof, cultuur, woonplaats, leeftijdsklasse,... . Ik werd er niet goed van, het viseren is juist het gene dat we niet hoeven te doen. Op die manier gaan we ons mentaal nog dieper in de put duwen. Ook sprak ik mensen er op aan om er mee te stoppen met mensen te viseren. En na die lange vakantie was het eindelijk terug mogelijk om naar school te gaan, waar ik superblij om ben. Maar ergens speelde er wel al in mijn hoofd: "is dit wel slim?". Ik was er van overtuigd dat het niet slim was, maar wie ben ik om me daar over uit te spreken. Dus ik ging gewoon na mijn laatste werkdag terug direct naar school, om de dag na mijn eerste schooldag weer direct op stage te gaan. Ook dat deed ik maar, ook al wist ik dat het absoluut niet verstandig zou zijn, maar ik moet stages doen voor mijn opleiding. Dus ook dat deed ik maar. Maar het bleef niet bij een stageplaats, het zijn er wel drie. Ik kom dus eigenlijk met veel te veel mensen in contact, want uiteraard zijn drie stages, drie verschillende bedrijven. Het ene bedrijf is al wat groter als het ander, maar toch is het misschien niet de beste beslissing. Maar ook werden de maatregelen omlaag getrokken om het schooljaar nog op een redelijke manier te laten verlopen. Daarom besloot de regering om het school te starten onder een code geel, maar onze school verkoos bij de start van het nieuwe schooljaar al direct een code oranje. Wat ik een heel goede keuze vindt, want het was eigenlijk toch maar een kwestie van tijd voor de cijfers in de hoogte zouden schieten. Dus ik nam me voor om alle regels op de voet op te volgen, hoe moeilijk het ook was. Maar helaas denkt niet iedereen er hetzelfde over, wat logische is eigenlijk als ik er zo over nadenk. Maar het feit dat mensen gewoon met groepen van 20 of meer zitten te feesten gaat er bij mij niet in. Terwijl ik op school al niet meer in de refter mocht eten wegens de dreiging en er werd een verplichte wandelrichting ingevoerd en dat voor een school van amper 100 leerlingen. En dan hoor ik verhalen van andere scholen waar ze gewoon overal mogen lopen en waar ze wel in de refter mogen. Ook heb je dan nog een enorm verschil in het aantal leerlingen, zo heb je scholen van meer dan 1 000 leerlingen die gewoon redelijk normaal te werk gaan mits mondmaskers en alcoholgel. Maar meer ook niet, ook dat begrijp ik niet. Zoals ik al lang zag aankomen, gingen de cijfers in rechte lijnen omhoog. Maar nog steeds was er voor de overheid niks aan de hand, integendeel: ze versoepelde nog maar eens. Wat volgens mij maar gewoon een politieke stunt was, want waarschijnlijk werden de beslissingen toen genomen op basis van de verkeerde reden. Ze zagen gewoon allemaal nieuwe verkiezingen gebeuren, wat ik ook wel zag aankomen. Wat helemaal niet oké is, want op dat moment hebben ze gewoon naar zichzelf gekeken. Om toch maar niet te hoeven zeggen dat ze er mee eens hebben gestemd om het volk vrijheid te ontnemen. Zo hebben ze keuzes gemaakt zodat de contacten nog breder werden terwijl de cijfers als een pijl omhoog schoten. Dan nog iets later toen er eindelijk een regering was werden de maatregelen dan maar toch verstrengt, wat ze eigenlijk al lang hadden moeten doen. Ze hadden eigenlijk zelfs beter de maatregelen van juli/augustus behouden, dan was de situatie wellicht niet zodanig geëscaleerd dat er meer als 10 000 besmettingen per dag waren. Maar ik ben wel blij dat ze eindelijk tot het verstand zijn gekomen om te verstrengen, wat voor niemand leuk is. Maar mensen zien sterven en overvolle ziekenhuizen zijn ook niet leuk. Ik ben blij met de maatregelen, maar ik heb toch mijn twijfels erover dat het wel een goed idee is om nog een extra week herfstvakantie te doen. Naar mijn mening zouden alle leerlingen (inclusief ik) hier ook weer eens leerachterstand krijgen. Bovendien is het zelf mogelijk dat er door de vakantie meer besmettingen komen omdat mensen toch zullen afspreken. Dat zal altijd zo zijn, welke maatregelen je ook oproept. Al goed dat de vakantie ook nog een voordeel heeft: mensen kunnen nog even uitrusten voor ze weer druk van start gaan met school en zonder dat ze eens echt mogen ontspannen. 

Het Nieuwsblad

Wat is mijn gevoel?  

De laatste maanden waren heel vreemd op alle mogelijk vlakken, maar toch probeer ik er altijd het beste van te maken. Zo besteed ik nu heel veel tijd met mijn gezin, wat zonder enige twijfel wel een must is. Maar zoveel bij elkaar zijn brengt ook wel bepaalde spanningen met zich mee, want je zit bijna altijd bij elkaar en begint je kringen buiten het gezin enorm te missen. Daardoor reageren sommige wel redelijk emotioneel, wat steeds maar beter en beter te begrijpen is. Maar ook heb ik mij de afgelopen maanden enorm opgewonden aan alle dingen die de regering heeft besloten. Altijd dacht ik in mijzelf: "Waarom hebben jullie experten als er niet naar geluisterd wordt, dan kan je toch beter niemand uitnodigen en alles in je eentje beslissen?". Die gedachten zijn de afgelopen maanden bijna elke dag door mijn hoofd gegaan. Voor mij is het gewoon respectloos, de experten steken tijd in iets waar niet naar geluisterd wordt. Dat is hetzelfde als je een evenement organiseert en mensen uitnodigt om hun visie te geven, maar je zegt telkens: "Nee, we gaan het op mijn manier aanpakken". Dat is precies hetzelfde wat zich op nationaal en federaal niveau afspeelt. Voor mij is dit onverstaanbaar. Ook ben ik wel tot het besef gekomen dat mensen gewoon moeten afspreken met vrienden, want we zijn nog altijd sociale wezens. Niet afspreken met mensen is niet realistische en we zouden ons zelf verwaarlozen tot op het bot, daarom snap ik meer dan ooit in de quarantaine waarom mensen toch eens de regels overtreden. Het is gewoon een kwestie van zwemmen of verdrinken. Ook ik heb de regels eens moeten overtreden, maar dat was in geval van nood met het hele gebeuren van mijn opa en oma. Ik zeg altijd: "nood breekt wet". Maar ook dat is een relatief begrip, voor sommigen is er eens tussen uit gaan met vrienden ook noodzakelijk. Wat normaal is en zeker in een tijd dat je vrienden belangrijker zijn dan ooit in je leven. Ook ik heb al een paar keer afgesproken om te sporten, maar van het een komt het ander en je zult uiteindelijk bewust of onbewust wel eens de regels moeten breken. Maar het is wel van levensbelang dat we ons nog altijd inzetten voor de veiligheid van ons zelf en anderen, naar mijn mening vooral voor iemand anders.

Volkskrant

Hoe moet het verder?

Hoe het verder zal gaan weet niemand, maar we kunnen alleen maar hopen op het beste. Maar vrijdag zal er wel een belangrijke vergadering van de veiligheidsraad plaatsvinden op het vlak van het onderwijs. Waar ik met de nodige spanning op aan het wachten ben, want ik wil weten of ik al dan niet naar school zal kunnen gaan na deze week. Ik hoop van wel natuurlijk. Maar naast politiek vlak is er ook wel een mogelijk vaccin dat 90% van de bevolking immuun zou kunnen maken, het is alleen nog de vraag welke bijwerkingen het zou hebben. Want misschien vertonen de 40 000 geteste personen wel ergere bijwerkingen dan het covid-virus zelf is. Ik hoop alleen met de grond van mijn hart dat het vaccin wel optimaal zal werken en dat België het vaccin van Pfizer kan kopen en dit aan een betaalbare prijs. Maar misschien lanceert er ook wel nog een firma een vaccinatie tegen corona, elke piste blijft voor de moment nog open.

CD&V

Ik ben blij dat ik toch nog eens mijn gevoel over de hele coronacrisis heb kunnen uitschrijven, maar het is wel zo jammer dat corona zo'n groot onderwerp van onze levens moet zijn voor de moment. Het bepaald heel veel, misschien zelf de dood van de bekende youtuber Kastiop. Maar ik hoop dat de volgende blogs van mij toch wat positiever mogen zijn, want het is natuurlijk veel leuker om een leuk verhaal neer te schrijven met een goede afloop.