"De leukste periode van het jaar"

Zoals iedereen wel weet wordt er vaak gezegd dat de kerstperiode de leukste periode van het jaar is. Daar ben ik het helemaal mee eens. Waarom dat zul je hier lezen.

Wat is kerst?

Zoals je wel weet wordt er met kerstmis de geboorte van Jezus gevierd. Dat doen we op verschillende manieren, bijvoorbeeld: naar de mis gaan voor de mensen die echt katholiek zijn. Een ander voorbeeld is dan weer gezellig een feestje bouwen onder vrienden of met de familie. De bedoeling van een kerstfeest is om gezellig bij de mensen te zijn van wie je houdt, dit doe je met de intentie om even stil te staan bij alles wat je wel niet hebt. Bij een feestje horen er natuurlijk ook hapjes en drank, dat is meestal ook bij een kerstfeest aanwezig. Wat zeker op een kerstfeest niet mag ontbreken zijn: pakjes en een kerstboom. Ook gaan mensen op restaurant of wordt er thuis heerlijk gekookt. Het is niet perse als deze zaken aanwezig zijn: dat het ook een leuk feestje is. 'Neen, de sfeer moet je natuurlijk zelf maken'. Kerstmis is niet alleen de geboorte van Jezus maar ook het feest van het licht. Daarom worden de straten dan ook heel goed versiert en wordt er meestal in het centrum van een dorp of stad een kerststal gezet. Dat zorgt wel voor een heel leuke winterse warme sfeer, ook ik vindt die sfeer wel leuk. Ook winkels profiteren van de kerstsfeer, zij slagen de prijzen van hun producten op om dan met kerstmis zelf hogere kortingen te kunnen geven. Soms doe je er echt profijt bij, maar soms ook niet.

Bol.com

Hoe vier ik kerst?

Zelf vier ik kerst elk jaar op een andere manier, het ene jaar ga ik op restaurant het andere jaar wordt er heerlijk gekookt of er wordt zelfs een winterbarbecue gehouden. Dit jaar heb ik kerst op twee verschillende manieren gevierd. 

kerstavond

Op kerstavond heb ik kerst gevierd met mijn grootouders langs mijn mama haar kant. Ik en mijn broer hadden beiden een heel erg lange nieuwjaarsbrief geschreven, ik moest schrijven voor mijn grootmoeder, mijn broer moest schrijven voor mijn grootvader. In onze brieven stonden vooral wensen voor het nieuwe jaar, maar ook bedankten we onze grootouders voor alles wat ze het afgelopen jaar hadden gedaan. Onze grootouders zijn altijd heel blij met hun nieuwjaarsbrieven, daarom krijgen wij op dat moment al een cadeautje. Op het moment dat we onze cadeautjes geven geven wij onze grootouders ook al ons cadeautje met ook nog een kus op de wang. Na de brieven geven we elkaar cadeautjes, dat doen we met muziek. Bij wie de muziek stopt, krijgt het cadeautje. Het duurt elk jaar ook wel even voor alle cadeautjes verdeeld zijn. Vroeger gebruikte we muziek van de radio, nu gebruiken we een afspeellijst die mijn broer maakte. Het genre dat we nu tijdens kerst luisteren is dan natuurlijk ook een beetje anders dan vroeger. Natuurlijk hadden onze grootouders al een heel groot aantal hapjes klaarstaan, zowel chips als warme hapjes. Dat weergeeft natuurlijk ook nog eens een heel erg leuke sfeer. Na de pakjes praten we altijd nog een tijdje tot de kroketten en het konijn bijna klaar zijn. Als het konijn bijna klaar is: dan beginnen we al vast aan de heerlijke paprika soep. Daarna beginnen we aan de pruimen met konijn en kroketjes. Op dat moment moeten we altijd wel uitkijken dat we nog een gaatje in onze buik over hebben, er moet dan ook nog wel een heel uitgebreid dessert in. Maar niet alleen dat, ook nog wat overige hapjes. Maar voor we aan het dessert begonnen speelden we nog eerst een paar spelletjes, zo kon het eten al een beetje zakken. Na de spelletjes pakte ik een stukje taart en een klein stukje kerststronk, daar hield ik het dan ook bij. Mijn buik zat nu eenmaal al vol. Na het dessert hebben we ook nog een traditie, genaamd: Home Alone kijken. Na Home Alone hebben we nog even gepraat, daarna besloten we om naar huis te gaan.

Cosmopolitan

Kerstdag

Elk jaar vieren we kerst bij de ouders van mijn vader of onze grootouders, ook mijn tantes en nichten zijn op dat feest. Dit jaar kozen mijn grootouders er voor om op restaurant te gaan, dat deden we dan ook. We fietste met het gezin naar het restaurant waar onze grootouders ons hadden uitgenodigd. Onze grootouders hadden twee tafels geboekt een voor de kinderen van onze grootouders, maar ook eentje voor de kleinkinderen en partners. De tafels lagen dicht bij elkaar, op die manier konden we ook met de rest praten. We zaten nog maar net in het restaurant of er kwam al een ober om te vragen wat we wouden drinken en eten. Ik bestelde een cola, een tomaten roomsoep en een varkenshaasje. Er was ook een voorgerecht, alleen kon je als voorgerecht alleen maar kiezen voor vis. Ik besloot dan maar om het voorgerecht over te slaan, want ik ben nu eenmaal niet zo dol op vis. Even later kwam mijn cola der al aan. Het duurde ook niet lang of we hadden een onderwerp, toen we een onderwerp hadden: konden we wel even praten. Een tijdje later kwam het voorgerecht er aan, maar dat had ik niet besteld. Daarom besloot ik om al een stukje spelt brood van de mand die op tafel stond weg te pakken. Dat lustte even mijn honger tot de soep er aan kwam. Toen na een tijdje de soep er aan kwam, zei ik al: 'dat gaat smaken'. Ik begon al snel aan mijn portie soep, al snel pakte ik weer een stukje brood uit de mand. Ook dat stukje brood smaakte mij net zoals het vorige stukje brood. Toen die portie soep op was, ging ik voor nog een portie soep. Ook die portie soep was al snel op. Toen de soep op was kwamen ze de borden terug halen, ze vroegen toen ook in een keer of we nog iets wouden drinken. Dat wouden we wel want we zaten toch al wel een tijdje op restaurant, ik bestelde toen nog een cola. De rest besloot toen ook om een cola te pakken, daarom stelde de ober voor om ons een fles te brengen. Dat was een goed idéé want zo was het toch iets leuker praten. Toen de grote fles cola bijna leeg was kwamen ze er aan met het hoofdgerecht. Ik kreeg een groot bord geserveerd met daarop enkele spruiten, een witloof, wortelen en een varkenshaasje. Daarna kwam de ober af met wat kroketjes. Het varkenshaasje en de groenten waren voor mij persoonlijk wel wat droog, al goed dat er nog een paar kroketjes waren. Zo kregen we het droge eten toch nog binnen. Ook hadden we alle cola moeten benutten om het eten binnen te krijgen. Ik was erg blij toen het op was, alleen waren de kroketten wel heel erg lekker. De ober haalde alle borden op en vroeg nog eens: 'wilt u iets drinken?' We besloten om nog iets te drinken en om een dessert te pakken, ik pakte een ijsje. Na nog een tijdje wachten kreeg ik een bol vanille ijs met choco en praline, dat vond ik wel lekker. Ik at het dessert dan ook wel redelijk snel op. Na het dessert werd het tijd om af te rekenen en om te vertrekken. Ziezo we hadden uren op restaurant gezeten, maar nu komt pas het leuke deel van het feestje. We fietste naar onze grootouders thuis en begonnen daar al direct met een zelfgemaakte bingo. Iedereen won wel eens een keer, de ene haalde een rij de ander twee rijen of een volle kaart. Ook voor de gene die het slechts bezig was hadden we een prijs voorzien, beter gezegd: 'de kak prijs'. We speelde drie potjes, zo had iedereen wel eens een keer gewonnen. De prijzen waren ingepakt als een klein cadeautje, zo hadden we een paar flesjes wijn ingepakt, maar ook wc rollen als 'kak prijs' of chocolade. Na de Bingo leesde we onze nieuwjaarsbrieven voor, dat vonden mijn grootouders wel leuk. Mijn oma die normaal niet weent moest wenen. Ze waren dan ook zo blij met hun lange nieuwjaarsbrief, daarom gaven ze ons een cadeau en wij hun een hand of een kus op de wang. Toen de kinderen hun cadeau hadden gekregen kregen onze ouders hun cadeau. We kregen allemaal heel leuke cadeaus. Na de cadeaus kregen we heel lekkere hapjes, voorbeelden hiervan waren bitterballen, toastjes, chips en worstenbroodjes. Iedereen at zijn buik helemaal rond, dat duurde dan ook niet lang of bijna alle hapjes waren op. We hadden ons zelf al zo vol gegeten met de hapjes dat we de pistolets oversloegen maar we gingen toch nog wel wat taart eten. Ik at een gootstuk kerststronk en een klein stukje koekjestaart, ik vond het eten van bij mijn grootouders verrukkelijk. Na het dessert stopte ik met eten want ik had echt al zo veel op, maar daarna heb ik toch nog wel even gepraat tot het twaalf uur was. Na twaalf uur besloot mijn mama om naar huis te gaan, ik en mijn broer besloten om mee te gaan. Het feest was heel erg leuk maar we wouden toch al wel naar huis om familie op tv te kijken.

Tadaaz

Ik hou ongelofelijk van kerst, maar ik ben niet gelovig. Voor mij is de leut van kerst dan ook maar gewoon het leuke samen zijn met de familie of met vrienden. Bedankt voor het lezen en een zalig kerstfeest!

Van kleuter tot de basisschool

Een tijdje geleden schreef ik een blog over 'van baby tot kleuter'. Nu is het tijd om een vervolg uit te schrijven. Hier zul je mijn verhalen en ervaringen van de kleuterschool kunnen lezen. Het zal in dit artikel ook over meerdere scholen gaan.

De eerste schooldag

De eerste schooldag was aangebroken, mijn ouders waren er al heel lang op aan het wachten. Ze waren heel benieuwd hoe het zou lopen, mijn vader en moeder merkte al eventjes dat er iets niet klopte met mij. Ze waren dus benieuwd hoe dat dan op school zou zijn. Daar kregen ze dan ook een duidelijk antwoord op. Mijn ouders deden mij de eerste schooldag samen weg, ik zat op een kinderfietsje mijn ouders liepen naast mij. Mijn ouders konden mij toen al bijna niet meer volgen. We gingen de schoolpoort nog maar net binnen of er kwam al een leerkracht aan. Maar eerst parkeerde ik samen met mijn ouders en de leerkracht die toekeek mijn fietsje. Daarna zij de leerkracht: 'je mag hier even spelen'. Ik kon toen nog niet zoveel zeggen, maar wist wel perfect wat de leerkracht bedoelde. Ik liep met een armpje omhoog en tippelde zo over de speelplaats. Andere kinderen keken mij toen al vreemd aan. Maar ze hadden natuurlijk nog niet echt iets door. De kinderen begonnen met mij te spelen, ik reageerde op een heel vreemde manier. Ik deed heel vreemde bewegingen met mijn hoofd en armen. Even later belde het, de juf zij poeslief: 'ga maar in de rij staan'. Dat deed ik niet, ik liep nog altijd op mijn tippen over heel de speelplaats. De leerkracht zij: 'kom naar mij'. Ik bleef gewoon vreemd rond lopen op de speelplaats. De leerkracht liep achter mij aan. Het duurde niet lang of de leerkracht pakte mij op en zette mij in de rij. Ik liep weer weg, de leerkracht deed vervolgens weer het zelfde. Deze keer zij ze tegen mij: 'je moet op je bolletje blijven staan'. Nu luisterde ik heel goed, zelf zo goed dat de andere kinderen met de leerkracht al doorgingen en dat ik bleef staan. Natuurlijk had de leerkracht dat al direct door. Ze zij: 'kom maar naar binnen', dat deed ik heel goed. Ik ging al lopend naar binnen op mijn tippen. De leerkracht zij: 'je moet heel zachtjes wandelen', ook dat interpreteerde ik heel erg letterlijk. De leerkracht ging al naar de klas en wachtte op mij, het duurde wel even voor ik de klas binnen ging. Toen ik binnen kwam zij de leerkracht: 'nu gaan we elkaar beter leren kennen'. Ik rende enorm snel onder de tafel, de leerkracht had veel tijd nodig om mij weg te krijgen van de tafel. Het was een heel moeizaam proces, zij had dan ook wel heel veel geduld. Ze zij: '... je gaat nu op je poep op de mat zitten', na even nadenken deed ik het. Ik ging op de mat zitten en brabbelde wat. De leerkracht vroeg om stilte, ik wou stil zijn, maar eerst moest de rest van de klas zwijgen volgens mij. Ik riep dan op een gebabbelde manier: 'stilte!'. De leerkracht zij: 'als jij zwijgt zwijgt de rest ook'. Ze had een beetje ongelijk op dat moment vindt ik zelf, de rest bleef ook maar door doen. Ik dacht na een tijdje dat ik dan ook maar verder mocht doen. Blijkbaar niet dus, de leerkracht zij: 'hou je mondje dicht'. Dat nam ik weer eens letterlijk, ik bleef geluid maken. Alleen deed ik mijn mond niet meer open. Het klonk alsof er plakband op mijn mond kleefde. Toen ik echt zo uitgeteld geraakte stopte ik. De leerkracht stelde aan iedereen vragen, na een tijdje was ik ook aan de beurt. Ik hield mijn mond nog altijd dicht, het duurde heel lang voor de leerkracht mij zover kreeg om te praten. Ik zij op een brabbelde manier wat zij vroeg. Iets daarna belde het al, de leerkracht zij: ga maar naar buiten. Ik bleef nog altijd zitten, de leerkracht pakte mij op en ging samen met mij naar buiten. Toen ze mij op de speelplaats zette: liep ik onmiddellijk terug naar mijn bol. Daar bleef ik bijna heel de speeltijd staan tot de leerkracht zij: 'je mag heus wel wat rond wandelen'. Dat deed ik ook, ik wandelde tot de speeltijd gedaan was. Toen het belsignaal ging bedekte ik mijn oren, zo kon ik de bel niet horen. Ik redeneerde toen zo: 'als ik de bel niet hoor, dan moet ik ook niet op mijn bol gaan staan'. Alweer deed de leerkracht haar best om het mij duidelijk te maken, met na een tijdje het resultaat dat ik op mijn bol ging staan. Het naar binnen gaan was al iets duidelijker, ze hoefde maar het teken te doen van kom, en ik kwam af. Ik ging weer rustig tot aan de klas, in de klas zelf begon ik al fladderend rond te lopen, tot de leerkracht riep: 'stop'. Toen ging ik weer onder de tafel schuilen. Ook deze keer kwam ik er na een tijdje van onderuit, de leerkracht zij: 'goed zo'. Ik gaf een grijns terug. De leerkracht liet ons nu spelen, ik begon weer heel hevig al lopend rond te fladderen in de klas. De leerkracht probeerde mij rustig te krijgen, dat lukte niet zo goed want ik deed dat automatische. Helaas raakte ik per ongeluk een klasgenoot, de klasgenoot zijn neus begon te bloeien. De leerkracht riep: 'jij gaat nu in de hoek!'. Ik snapte niet wat ik verkeerd deed, ik zij dan ook: 'ik ben toch niet stout'. De leerkracht legde toen uit dat je niet zomaar anderen slaagt. Ik zij toen: 'heu ik slaag toch niemand?'. De leerkracht zij: 'je hebt ... geslagen'. Ik snapte maar niet wat ik fout deed, maar de leerkracht zette mij in de hoek. Ik ging in de hoek zitten, de leerkracht zij toen: 'zet je recht'. Dat deed ik niet, de leerkracht zij: 'moet ik je helpen'. Ik reageerde er niet op want ik had weer eens mijn oren bedekt. De leerkracht trok mij recht en haalde mijn handen van mijn oren. Dat had niet veel zin want ik bleef dat opnieuw doen. De leerkracht gaf het op. Een poosje later zij de leerkracht: 'kom maar terug uit de hoek en zeg sorry'. Ik vroeg me weer af: 'waarom moet ik sorry zeggen'. De juf zij je hebt zojuist iemand geslagen, ik wist nog steeds niet wat ik verkeerd deed. De leerkracht zij: 'ga terug in de hoek dan'. Dat deed ik ook tot het middag was. Toen kwam mijn moeke mij halen, mijn moeke vroeg direct aan mijn juf hoe mijn dag was. Zij zij meteen dat ik al iemand geslagen had. Dat moest ik heel de pauze horen, later sprak mijn grootvader mij er ook op aan. Na de middagpauze ging ik terug naar school, toen moest ik direct terug naar binnen. Toen vroegen ze mij: om op de grond te gaan zitten, dat deed ik na dat ze dat een paar keer vroegen. Ik had toen tot de laatste speeltijd naar de teletubbies gekeken. Alleen wou ik nog niet direct opstaan toen de bel ging, de leerkracht vroeg het me nog een paar keer. Aan het begin niet echt met resultaat, maar na een tijdje ging ik samen met de rest van de klas naar buiten. Toen ik buiten kwam ging ik direct op mijn bol zitten, ik bleef daar heel de speeltijd zitten. Toen de leerkracht zij: 'kom we gaan naar binnen'. Toen ging ik onmiddellijk terug naar binnen, vervolgens keek ik terug verder naar de teletubbies. Ik bleef rustig verder kijken tot we naar huis mochten. Toen de bel ging: ging ik naar buiten, ik zag direct mijn moeke. Ik stormde naar het hek waar mijn moeke achter stond. De leerkracht zij: 'je moet nog even wachten tot het Beld'. De leerkracht pakte mij op, ze zette mij terug bij hun. Ik liep direct terug naar het hek, de leerkracht kwam me direct terug halen. Toen ik terug bij de leerkrachten was belde het meteen. Mijn moeke mocht toen de school binnen. Ze vroeg aan de leerkracht: 'hoe ging het?'. Ze zij: 'het gaat al beter als in de voormiddag'. Daarna deed mijn moeke nog even een gesprek met de juf. Daarna liep mijn moeke samen met mij naar het fietsenrekje, daar pakte ik mijn fietsje en reed naast mijn moeke die wandelde. Toen ik bij mijn moeke thuis kwam: speelde ik met mijn treintjes tot het eten klaar was. Mijn grootvader kwam toen thuis, hij stelde direct de vraag: 'hoe ging het op school'. Mijn moeke zij: 'de voormiddag was echt een ramp, gelukkig ging het al beter in de namiddag'. Hij vroeg zich toen af wat er gebeurd was, mijn moeke legde alles uit. Natuurlijk was mijn grootvader toen niet zo blij. Hij gaf mij een lange preek, die preek duurde tot mijn mama mij kwam halen. Ik bleef zeggen: 'ik heb toch niets verkeerd gedaan'. Mijn grootvader bleef zeggen: 'je mag niemand slaan'. Ik snapte er niks van. Mijn grootouders briefde het hele verhaal van mijn eerste schooldag door aan mijn mama. Toen was er een discussie uitgebroken tussen mij, mijn grootouders en mama. Dat bleef nog even duren, daarna reed mijn mama samen met mij terug naar huis en met mijn broertje van voor op de fiets. Mijn eerste schooldag was nog altijd het onderwerp, toen ik thuis kwam had ik eindelijk een beetje rust. Die rust duurde niet lang, want mijn vader was al snel thuis. Je kan het al raden, natuurlijk stelde mijn vader de zelfde vragen als mijn moeder. Ook hij verschoot, alleen dacht hij al wel dat ik autisme had. Nu begon de discussie tussen mijn ouders. Na een discussie begonnen mijn ouders met mij te praten over mijn eerste schooldag. Al snel begonnen ze me te troosten, ik kreeg namelijk zoveel kritiek op die dag over mij heen. Mijn ouders gaven mij tips die ik moest doen op school en daarbij hield het op. Ze zagen in dat ik mijn uiterste best deed. Na mijn eerste schooldag vonden ze dat ik het verdiende om eventjes tv te kijken. Dat wou ik wel, mijn ouders hadden toen Tiktak opgezet. Dat vond ik wel leuk en ontspannend. Ik bleef Tiktak kijken tot ik moest gaan slapen. Voor ik ging slapen leesten mijn ouders nog een kort verhaaltje voor mij voor. Daardoor was ik kalm en kon ik rustig gaan slapen na zo'n eerste schooldag.

menselijklichaam.nl

Muizenklas OBK

Mijn eerste schooltje

Mijn eerste schooltje was een klein kleuterschooltje. Ik ging er een kleine twee jaar naar school, een klein stukje van mijn traject deed ik met mijn kleinere broer op de zelfde school. Ik deed op mijn school als kleuter altijd wel vreemde dingen, alleen toen mijn broer er bij kwam werd het nog erger. Ik liet me soms door hem meeslepen ik deed op school altijd wat hij deed. Dat kon leuk zijn, maar was zeker niet altijd even leuk. Soms begon mijn broer ruzie te maken met andere schoolkinderen, toen voelde ik mij altijd geroepen om hem bij te staan. Helaas had dat soms het resultaat dat wij met andere kinderen begonnen te vechten. Dat vechten kwam er dus ook even bij. Ik deed nog altijd zo'n dingen zoals onder een tafel kruipen en dingen heel erg letterlijk nemen. Mijn ouders en de leerkrachten kwamen toen pas echt tot het besef dat er iets met mij niet klopte, ze lieten toen dan ook verschillende testen uitvoeren op autisme. Al snel bleek uit de resultaten dat ik autisme had. Toen kwam het idéé om mij te begeleiden buiten mijn school. Ik kreeg daar heel erg goede begeleiding. Helaas bleef ik mij te vreemd op mijn school gedragen. Mijn ouders gingen voor de zoveelste keer in gesprek  met de leerkrachten, zij wisten helemaal niet meer wat te doen. Er kwam toen een leerkracht die op die school les gaf met het idéé om mij naar een school voor buitengewoon onderwijs te sturen. Alle partijen stemden in met dat voorstel. Ik bleef tijdelijk nog op die school zitten, tot ik een andere school vond. Het duurde wel even voor ik een school vond, maar uiteindelijk vond ik wel een school. Ik moest toen weg van mijn eerste schooltje.

Wikipedia

Het buitengewoon onderwijs

HLN.be

In het buitengewoon onderwijs had iedereen autisme, dat hield in dat iedereen vreemd deed. Daar deed ik net zoals in mijn eerste schooltje vreemd. Het enige verschil is: iedereen heeft op die buitengewone school autisme, ze werden dan ook niet zo rap boos als je vreemd deed. Mijn commentaren van die school waren dan ook beter dan de vorige school. Alleen was het onderwijs van die school veel te laag voor mij, mijn ouders bleven voor moeilijkere leerstof pleiten. Het eerste jaar ging dat niet zo goed, in het tweede jaar zat ik in een andere klas. In die klas waren de leerkrachten beter, de leerkrachten luisterde dan ook veel beter naar mijn ouders. Die leerkrachten zijden: 'je wilt dat je zoon moeilijkere leerstof krijgt, die krijgt hij'. Ze leerden mij lezen en schrijven en nog veel meer. Mijn ouders waren de leerkrachten heel dankbaar en ik nu ook. Op die school kreeg ik ook therapieën, therapieën zoals kiné of logo. Op die manier leerde ik toch nog iets. Toen ik zes jaar was mocht ik normaal naar het lager onderwijs, helaas zat het buitengewoon lageronderwijs vol. Daarom moest ik eerst nog een tussen jaar doen. Ik moest dus een heel jaar naar school zonder iets te leren, dat was uiteraard pure tijdverspilling. In dat jaar leerde ik niet schrijven of lezen of iets anders nuttig.

Buiten het school 

Ook buiten het school was ik heel bijzonder, ik deed ook thuis de zelfde gekke dingen. Dingen die ik toen deed waren: met mijn fiets van de glijbaan gaan, random mensen aanspreken en vragen of ik hun hond mocht aaien en zoveel meer. Thuis en op school groef ik putten van enkele meters diep, thuis vulde ik de putten die ik groef op met water. Op school maakte ik gewoon een put van een paar meter diep. Thuis deed ik bijna niets anders meer dan putten graven. Ik groef niet alleen putten, maar ik groef ook tunnels en ik heb zelfs een enkele keer het gelijkvloers van ons huis samen met mijn broer gevuld met zand. Heel de vloer lach boem vol zant, het duurde heel lang om dat terug helemaal proper te maken. Ik groef in die tijd bijna altijd als ik vrij had, maar soms ging ik ook nog fietsen met mijn ouders of grootouders. Ook op de fiets was ik zeer autistische, ik sprak alle paarden die ik zag aan met: 'paaa paa paaaaaa'.

Speelmakers

Dat was mijn leven als kleuter. Ben je benieuwd naar mijn leven op de basisschool, dan heb ik een tip voor jou: houdt zeker mijn blog in het oog.

"Game of Thrones is de beste serie ooit"

Sinds ongeveer een halfjaar geleden ben ik begonnen met een heel leuke serie te kijken, die serie noemt toevallig wel niet 'Game of Thrones' zeker. Ondertussen heb ik heel de serie uitgekeken, mijn mening over de serie is heel lovend. Wil je ontdekken waarom ik dit zo'n goede serie vind dan moet je zeker blijven lezen.

Wat is Game of Thrones?

Amazon.UK

Game of Thorens is een heel populaire serie. De serie bestaat uit 8 seizoenen. De opnames van de serie gebeurden over de hele wereld, maar de serie zelf is gemaakt in de Verenigde Staten. De serie is bedacht door twee mannen: David Benioff en D.B. Weiss. Het is een Fantasy reeks over een land bestaande uit 7 koninkrijken. Natuurlijk wilt elke leider het hele land voor zich zelf, of dat lukt... dat weet je pas als je de serie zelf bekeken hebt. De serie telt kolossaal veel acteurs, enkele van deze acteurs zijn: Daenerys (Kalishi), Jon Snow, Arya Stark, Bran Stark, Sansa Stark... . Natuurlijk zijn er nog veel meer acteurs.

Wat is mijn mening over de serie?

indebuurt.nl

Ik vind Game of Thrones een van de best gemaakte series ooit. De serie is heel goed gemaakt, zo laten ze bijvoorbeeld Kalishi op een draak rijden, of houden ze een strijd tegen het doden leger. Ik heb gezien in een documentaire over Game of Thrones hoeveel werk dat daar allemaal voor nodig is. Veel van de opnames werden s'nachts opgenomen. Zo hebben ze weken aan stuk opnames s'nachts gedaan. Ze werkte ook aan een stad die als decor moest dienen. Ook daar stak massaal veel tijd in. Maar wat ik misschien nog het meest bijzonderste vond was: hoe ze al die doden schminkten. Dat is nu wel echt heel bijzonder. Ook is het verhaal van Game of Thrones geweldig, je ziet aan het begin nog niet echt veel evolutie. Wat later is er dan weer wel te zien dat er minder volken zijn. Aan het einde wordt zelfs Kingslanding in de as gelegd door een draak die Kalishi bereid. Maar voor ze daar aan konden begingen, moesten ze nog eerst het dode leger verslaan. Ook dat lukte, daar was Arya de held, zij versloeg daar de lijder van de doden. Wat ook nog leuk aan de serie was: waren de mooie vrouwen in de hoofdrol die je soms naakt kon bewonderen of de spannende gevechten tussen de ridders.

Het verhaal van mijn favoriete personage

Het leukste personage van de serie vond ik ongetwijfeld Jon Snow. Hij was begonnen van helemaal niets, maar hij heeft in de loop van de serie het steeds verder geschopt. Later werd hij de leider van de nachtwacht, nog iets later zelf de koning van het koude noorden. Hij was een heel goede koning, hij wou alleen het beste voor zijn volk. Ook al zou dat betekenen dat hij zijn macht zou moeten afstaan. Voor mij is hij de grote held van Game of Thrones, hij werd zelf neergestoken door een paar mensen van zijn eigen volk. Gelukkig vond zijn volk hem zo goed dat ze er alles aan deden om hem tot leven te wekken. Dat is dan ook gelukt, de rode dame haalde hem terug uit de dood. Daarna zocht hij Kalishi op om de strijd tegen de doden te openen. Hij reisde helemaal af naar het verre Westeros. Toen hij daar was: verzoende hij met veel moeite zijn volk met dat van Kalishi. Ook heeft hij Kalishi kunnen overtuigen om op het eiland Westeros drakenglas te mogen ontginnen, dat was absoluut nodig om het leger van de doden te kunnen verslaan. Ze bleven praten tot er een goed akkoord was voor beide volken. Jon Snow knielde voor Kalishi en zij: 'jij bent mijn koningin'. Dat waardeerde Kalishi wel. Jon Snow liet zijn trouw zien, door samen met kalishi te vechten tegen de Lanisters. Ze sloten de Lanisters in langs alle kanten. De Lanisters vormden toen een muur om elkaar te beschermen. Dat hield niet veel uit want Kalishi brandde heel de muur plat. Vervolgen vielen de dothraki aan met hun paarden. Ze onthoofde bijna iedereen. Maar ze waren op een ding niet echt goed voorbereid, de Lanisters hadden namelijk een katapult gemaakt met een vlijmscherpe speer. Kalishi sloeg er ook in om rakelings alle speren te ontwijken en de katapult te vernietigen. De Lanisters die overbleven hadden twee keuzes: zich aansluiten bij Kalishi of ze werden opgebrand door de draken van Kalishi. Daar maakte ze zich al niet bepaald populair mee. Na de strijd probeerde Jon Snow samen met Kalishi te onderhandelen met Cercei. Ze zijn tot het akkoord gekomen: als zij een dode lieten zien, zouden zij hun versterken. Het jammere d'r aan is: Kalishi is een draak kwijt geraakt doordat de ijskoning een speer recht door het hard van de draak gooide, die draak werd slecht. Helaas hield dat dan ook in: dat ze de draak niet meer konden redden. Maar dat was niet het enige negatieve, ook Cersei hield zich niet aan de deal. Ze had gezegd dat ze ging helpen bij de oorlog, daar loog ze over. Toen zij de strijd aan gingen met de dode, bereed zij zich voor om hun te kunnen verslaan. 

Tegen dat Arya de ijskoning zijn hard doorboorde met drakenglas had Cersei al massaal veel boten met katapulten laten maken. Toen ze na die zware strijd tegen de doden terug naar huis ging: schoten de Lanisters van af hun boten de de draak van Kalishi dood. Ook werden bijna alle boten plat gebrand. Kalishi werd steeds bozer, Jon Snow probeerde altijd maar om haar kalm te houden. Helaas ging Kalishi zo hard door het lind dat zij heel Kingslanding platbranden, het hele dorp werd vermoord en afgebrand. Toen ze Kingslanding in de as had gelegd, zij ze: 'ik wil regeren over alles'. Toen greep Jon Snow in en zij tegen Kalishi: 'jij zult altijd mijn koningin blijven' vervolgens stak hij ook een dolk door haar hard. Haar draak was zo boos, dat de draak de ijzeren troon deed smelten. Vervolgens nam de draak Kalishi mee, de draak vloog ver weg. Tyrion kreeg iedereen overtuigd om Bran tot koning te maken. Hij heeft ook voor een goede straf voor Jon Snow gezorgd, namelijk: Jon Snow moest terug beginnen waar hij begon als lid van de nachtwacht.

Clipart-library.com

Vind je dit artikel leuk? Kijk dan zeker deze top serie!  

Autisme voor de sfeer (titelsong)

Ik ben nu al een paar maanden bezig met deze blog. Daarom vond ik dat het tijd werd om een titelsong te schrijven, dat deed ik dan ook met dit kersverse liedje 'autisme voor de sfeer'. In dit artikel zal ik schrijven waarom ik specifiek deze titelsong heb gemaakt.

Hoe kwam ik op het idéé om een titelsong te schrijven?

Als schrijver van deze vrij nieuwe blog vond ik het tijd om een soort van intro te maken. Ik heb er ook al wel een tijdje over nagedacht, ik stelde mij dan ook de vraag: hoe zou ik een intro maken? Vervolgens stelde ik mij dan weer nog een andere vraag. Die andere vraag was: hoe een goede intro maken en toch anoniem te blijven? Na even nadenken kwam ik op het idéé: waarom geen titelsong maken. Ik dacht steeds harder na over hoe ik dat praktische zou aanpakken. Enkele dagen later hoorde ik per toeval het nummer 'atje voor de sfeer'. Toen ging er bij mij een helder lampje branden, waarom niet gewoon een parody op 'atje voor de sfeer'. Het idéé om een parody te maken op 'atje voor de sfeer' was er. Nu moest ik alleen nog een antwoord zien te krijgen op de andere vraag die ik mij zelf stelde: Hoe kan ik een leuke clip maken zonder mij zelf bekend te maken? Ook daar dacht ik goed over na. Mijn eerste idéé was om gewoon een foto te gebruiken en daar het nummer dan op te plakken. Ik besefte maar al te goed dat dat wel wat weinig moeite zou zijn. Daarom besloot ik al direct om toch een paar leuke foto's te nemen voor mijn clip of te wel een filmpje maken voor de clip. Al snel kwam er me weer een gloed nieuw idéé te binnen. Dat idéé was om een verhaal te schrijven aan de hand van enkele Lego mannetjes die dansten en autistische deden. 

De smurfen - Ik zing een liedje - YouTube

Tijd voor actie

Nu moest de clip natuurlijk nog gemaakt worden, dat deed ik dan ook. Ik begon al snel op het zolder te zoeken naar lego mannetjes die ik zou kunnen gebruiken. Na even zoeken vond ik er wel een paar leuke van uit mijn kindertijd. Na het zoeken zocht ik enkele leuke poses om de lego mannetjes te laten doen. Daarna trok ik enkele foto's die zo een verhaal reflecteren. Zo gebruikte ik bijvoorbeeld een alien die auti-man moest voorstellen. Na een uurtje foto's nemen had ik er al wel wat leuke. Maar natuurlijk wou ik alleen de beste kwaliteit, daarom maakte ik ze nog even wat helderder en deed ik nog enkele kleine aanpassingen. Toen de foto's waren genomen was het tijd voor de volgende stap, het liedje maken. Ik verzon instant een tekst die zo goed mogelijk bij het nummer paste. Natuurlijk moest die tekst voldoen aan de eisen van mijn blog. Daarom heb ik mijn best gedaan om het zo autistische mogelijk te maken. Ik gebruikte dan ook wel heel wat keer het woord: autisme. Vervolgens nog heel even de audio bewerken, om daarna de clip te maken. De clip heb ik gemaakt in foto's een standaard programma op de computer. Ik voegde aan de clip de foto's toe met een gepaste autistische ondertiteling. Na heel wat uren werken aan de clip was het nummer eindelijk klaar. Ik besloot dan ook al direct om het nummer op YouTube te zetten, onder de naam 'autisme voor de sfeer'.

Het verhaal

Het verhaal achter de clip gaat over iemand die anders is als de rest. Dat houdt hem echter dan ook niet tegen om mensen te helpen en vrienden te maken. Hij helpt in de clip iemand om weer op te staan van de grond. Wat ik daar duidelijk mee wil maken is: 'je moet geen grote helden daden te verrichten om een held te zijn, help bijvoorbeeld iemand die gevallen is'. Dat zijn dan ook de superhelden daden die ik persoonlijk zelf als anonieme auti-man probeer te verrichten. Dat weten de andere personen (lego mannetjes) wel te appreciëren. Ze zien hem dan ook niet meer als iemand die anders is, maar ze zien hem wel als iemand die alles doet voor anderen. Voor hun is hij een held, dat laten ze ook zien door vrolijk met hem mee te doen en sfeer te creëren. Daarom dan ook de naam 'autisme voor de sfeer'. Kort gezegd probeer van je autisme een superkracht te maken.

Wie je ook bent, ik hoop dat je het een interessant nummer vond. Ik vond het zelf ook leuk om het nummer te schrijven. Bij genoeg interesse maak ik misschien nog een liedje met een boodschap. Als je zelf leuke autistische idéétjes hebt mag je die altijd zeggen tegen mij.

  

"De beste youtuber van België"

In dit artikel schrijf ik neer, wie volgens mij de beste youtuber is van België. Ik zal het in dit artikel ook hebben over de beste video's van deze youtuber. De soorten van video's die ik zal beschrijven, zijn: voice overs, vlogs en gewoon lachwekkende filmpjes, maar nog een tal van anderen soorten video's. Ik wens jullie veel leesplezier!

Wie is Jordentheninja?

Jordentheninja (Jordy Maerschalck) is een fantastische youtuber. Hij maakt heel veel verschillende video's. De video's die hij maakt zijn hilarische, maar kunnen in sommige gevallen ook serieus zijn. Met een serieuze video van hem bedoel ik dan: een serieuze boodschap, maar wel een grappige manier van overbrengen. Dat is een van de zovele redenen waarom ik hem zo goed vind. De soorten video's die hij maakt zijn: voice overs, vlogs, dansvideo's. reageervideo's. Maar de beste soort video die hij maakt: is de 'papa video'. Het lijkt misschien dat ik alleen zijn video's leuk vind. Maar dat is niet echt waar. Ik vind namelijk ook: dat hij een fantastische team van vrienden heeft die hem helpen bij zijn video's. Zijn vrienden die hem helpen zijn: Rayan (Unagize de youtuber), Arno, Jonathan, Charls en Lorenzo die hem ook sponsort. Hij is actief sinds 20 juni 2015, zelf ben ik begonnen met zijn video's te kijken: eind 2015. Hij zorgde voor de afgelopen vier jaar voor fantastische content. Maar helaas waren er ook mensen die zijn goede content stikte. Dat hield helaas in: dat er sommige leuke video's van hem werden verwijderd door YouTube. Hierbij denk ik dan aan een tal van voice overs. Gelukkig hielden die strikes hem niet tegen om door te gaan met video's te maken. Ondertussen heeft hij zelfs al de 100 000 abonnees overstegen en zijn eigen kledinglijn opgericht. En dat in combinatie met een job in de bouw. Het heeft hem letterlijk bloed, zweet en tranen gekost om het zo ver te schoppen als youtuber.

Soorten video's Jordentheninja

Vlogs

Jordentheninja is niet bepaald een youtuber die veel aan vloggen doet. Maar als hij eens een vlog maakt, dan zit er wel meteen al een hele grote portie humor in verwerkt. Dat vind ik fantastische. Nog zoiets wat ik echt geweldig vind aan hem is: de dingen die voor komen in zijn vlogs gebeuren echt. Ik vind persoonlijk: dat veel vloggers een voorbeeld aan hem kunnen nemen. Want veel vloggers zetten de gebeurtenissen van hun vlogs maar in scene. Ik ben er heel hard van overtuigd dat Jordentheninja de content van zijn vlogs niet in scene zet. Nog een pluspuntje aan zijn vlogs vind ik: hij toont iets nuttigs of iets grappigs. Die zaken zorgen er bij mij voor: dat ik al zijn vlogs volledig uitkijk.

Reageervideo's

Jordentheninja houdt zich vaak bezig met het reageren op video's. Dingen waar hij bijvoorbeeld op reageert zijn: Russische video's, dingen die in de media of op YouTube gebeuren, fails, zijn oude video's en zoveel meer. Als hij reageert op video's: doet hij vreemde stemmen na of doet hij speciale kledij aan of hij doet vreemde bewegingen. Soms doet hij zelfs al die vreemde dingen tegelijkertijd. Wat uiteraard voor heel grappige situaties zorgt.

Voice overs

Jordentheninja is bekend geworden door zijn zalige voice overs. Zijn voice overs halen meestal een heel hoge weergaven. Doordat zijn voice overs zoveel weergaven halen, worden ze ook veel aanbevolen door YouTube. Op die zelfde manier leerde ik Jordentheninja zijn video's kennen. Ik ben eigenlijk super blij dat YouTube mij zijn voice overs aan beveel den. Nu kijk ik nog altijd zijn voice overs, zelfs meerdere keren. Zowel zijn oude voice overs, als zijn nieuwe voice overs. Hij maakt over bijna alles voice overs. Zo maakt hij bijvoorbeeld voice overs van: studio 100 series, F.C. De Kampioenen en andere televisieprogramma's, maar hij maakt ook voice overs van youtubers en van liedjes. Er is ook een verschil tussen de voice overs die hij vroeger maakte, en nu maakt. De voice overs die hij vroeger maakte waren meer: afleveringen. De voice overs die hij nu maakt zijn voornamelijk: liedjes die hij projecteert op een groen doek. Er is een reden waarom hij nu meer liedjes maakt. Doordat hij in het verleden veel werd gestrikt, moet hij het nu voorzichtiger spelen.

Papa video's

Ik vind echt al Jordentheninja zijn video's goed. Maar de papa video's vind ik het meest fantastische, voor mij is het gewoon even met mijn gedachten van de wereld gaan. In de papa video's doet hij alsof hij de vader is van een pop, genaamd Linda. Met die pop steekt hij de grappigste dingen uit. Wat hij soms bijvoorbeeld met de pop doet is: de pop inbrand steken, in de bomen gooien maar ook tegen dingen aan gooien. Papa Jordy heeft niet alleen een dochter maar ook een hondje. Dat hondje noemt hij Fifi of de Fifikopter. Gelukkig is dat hondje ook maar een pop. In deze video's speelt Jordentheninja natuurlijk niet alleen maar met poppen, hij doet bijvoorbeeld ook alsof hij sinter Jordy is. In de video's van sinter Jordy zegt hij dingen zoals: 'papa sinterklaas' of 'schijtkinders'. Hoe doet soms ook alsof hij psychische problemen heeft. Ook dat vind ik grappig, want in een van zijn video's doet hij alsof hij zijn eigen kak opeet. In nog een andere video van dat genre valt perst hij een appelsien uit in zijn ogen. Maar het lolligste was toch wel dat hij door een tafel viel verkleed als sinterklaas.

Dansvideo's

Als ik wil lachen: dan zet ik een dansvideo van Jordentheninja op. Dan ga ik strijk. Het is mij een raadsel hoe je zo'n goed verhaal voor zo'n video kunt vinden. Jordentheninja heeft al verschillende dansvideo's uitgebracht. Maar wat wel opvalt is, dat elke video in het thema van Rusland is. Je denkt misschien: 'dat is toch saai'. Neen dat is niet waar, want hij is zo creatief in het maken van deze video's. Dat al zijn dansvideo's toch helemaal anders zijn, ook al hebben ze allemaal het zelfde thema. Hij probeert in zijn dansvideo's een rus te imiteren, door een berenmuts en een trainingspak te dragen. Wat natuurlijk ook als rus niet mag ontbreken, is: drank. Een nummer waar hij bijvoorbeeld ook op danst is: Tripoloski.

Gaming

Natuurlijk kan gaming als YouTube genre niet ontbreken. Zelf ben ik geen gamer, maar ik kijk wel naar Jordentheninja zijn gamevideo's. Dat doe ik voor maar een reden, die reden is: hij gebruikt ook daar gewoon heel goede humor in. Zo herhaald hij bijvoorbeeld vaak de zelfde zinnen, zinnen die hij gebruikt als hij gamet zijn: 'op u mellen feint' en 'dat kan niet'. Games die hij speelt zijn: Call of Duty, Fortnight, Apex en GTA... .

Mijn top drie van video's van Jordentheninja

1

Het Broccoli lied verdiend van mij een eerste plaats, omwille van de absurde tekst. Die tekst klinkt bij mij en mijn vrienden als muziek in de oren. Ik vraag me eigenlijk echt af van waar je de inspiratie haalt om zo'n mooie liedjes te schrijven. De lyrics zijn misschien absurd, maar de lyrics geven wel een hele mooie boodschap weer. Dat iedereen verliefd kan zijn, ook al ben je een beetje anders. Een van de zinnen die mij het meeste bijblijft is: 'een koe eet geen sla, maar wel pasta'. Zelf heb ik het nummer al een paar honderd keer bekeken en het verveeld mij nog altijd niet. Ik heb heel de dag zin om het te zingen, want het is een nummer dat heel goed in je hoofd blijft hangen.

2

Dit is geen liedje maar wel een geweldige papa video. In deze video doet Jordy de domste dingen, zoals: appelsienen tegen zijn hoofd slaan en appelsienen over zijn eigen hoofd kappen. Maar ook het gebruik van de zin 'papa sinterklaas' is heel grappig. Zelf kijk ik deze video toch nog wel eens regelmatig. Ik raad deze video ook zeker aan jullie aan. In deze video doet ook Jonathan mee, hij neemt in deze video de rol als vader tot zich. Hij doet het heel goed.

3

Dit nummer vind ik leuk omdat: het gewoon fantastische is als mensen random gaan dansen. Tripoloski is een nummer van een groepje Russische tieners, natuurlijk kon deze fantastische youtuber het niet laten om hier op een dansvideo te maken. Dat is dan ook wel heel goed gelukt, het resultaat laat zich dan ook wel zien in de views van de dansvideo. Het nummer heeft namelijk 2,1 miljoen views gescoord. Dat kunnen nu eenmaal gewoon alleen de beste. In de video smijt hij een ijzeren hek in het water, en zwaait hij met een airsoft pistool. Hij gebruikt in deze video ook geniale dansmoves. Die dansmoves zorgen er bij mij voor dat ik het niet droog hou van het lachen.

Vaststelling:

Jordentheninja is mijn held, dat is natuurlijk niet zomaar. Dat komt door zijn goede content op zijn kanaal, maar ook omdat hij zo autistische is. Ik herken mij zelf in hem. Ook voor anderen is dit een heel goed voorbeeld. Jordy doe zeker zo verder, en blijf goed voor je dochter Linda zorgen. 

De beste momenten in de Ardennen!

Afgelopen week, was een geweldige week. We gingen op projectdagen in de Ardennen. We maakten de grappigste en avontuurlijkste dingen mee. Ben jij benieuwd wat we mee maakten? Dan moet je zeker dit artikel lezen.

Dag 1

Op maandag 14 oktober kwamen we allemaal samen op school. Om te vertrekken op Projectweek. We vertrokken met volgeladen auto's en busjes naar Dinant. De reis naar de Stad Dinant ging vlot, we hadden geen files en kwamen probleemloos aan. Eenmaal toen we in Dinant waren. Mochten we vrij middagpauze houden.

HLN.be

 We zochten ons een leuk plekje aan een rivier, namelijk de Maas. We aten ons lunchpakket op. Maar we waren niet de enigen die op het idéé kwamen om daar te eten. Ook een benden schooljeugd uit Dinant. Vonden dat een mooi plekje. De schooljeugd uit Dinant kreeg al snel ruzie met een autobestuurder. De autobestuurder stapte razend uit. De kinderen staken hun middelvingers uit en riepen velen scheldwoorden. Vervolgens brulde de autobestuurder ook enkele scheldwoorden. We dachten even "oei dit loopt hier uit de hand". Maar we zaten fout de bestuurder van de auto reed vervolgens snel terug door. De schooljeugd zocht een bankje om op te zitten. We voelden ons niet veilig. Dus we besloten maar om een ander bankje te zoeken. Dat was een goede oplossing, want: we werden met rust gelaten en konden ook heel rustig onze lunch opeten. Toen we onze lunch opgegeten hadden gingen de jongeren weg. Dat was het ideale moment om even wat vreemde muziek af te spelen. Dat deden we ook, we speelden de vreemdste liedjes af. Nummers die we bijvoorbeeld afspeelden waren: "het Broccoli lied", "Tripoloski" en nog wat andere vreemden nummers. We zongen en dansten op het Broccoli lied, wat eigenlijk een nummer zonder logica is. Dat nummer vinden we gewoonweg zo fantastische dat we het regelmatig afspelen. Maar we luisterde niet alleen grappige muziek, we spraken ook over de meest vreemde onderwerpen en we maakten ook een hele stapel grapjes. Eenmaal de middag gedaan was, spraken we terug af bij de auto's. Toen was er de mogelijkheid: om naar de citadel te gaan of om een bezoekje aan de stad te brengen. Mijn vrienden en ik hadden vliegensvlug onze keuze gemaakt. We besloten om het stadje in te trekken. Dat deden we ook. We gingen een straatje in, achteraan in dat straatje was een bakker. In de etalage van de bakker lagen enorm grote speculazen. Ik besloot om er een te kopen, de speculaas die ik kocht was groot en vierkant met daarop de citadel van Dinant. Daarna stak ik de speculaas in mijn redelijk kleine rugzak. Eenmaal ik de speculaas had weggestopt, leek het ons leuk om nog wat andere bakkerijtjes en souvenirwinkeltjes binnen te gaan. Het eerste winkeltje dat we tegen kwamen was een drugshop. Dat snapte ik niet, ik dacht altijd dat het illegaal was om een drugshop of koffieshop te hebben. Maar volgens mijn vrienden: mocht je wel een winkeltje hebben met Cannabis plantjes en Cannabis druppels en kleding in Wallonië. Ons eerste idéé was direct: laten we hier maar weg blijven. We zagen in de verte een 'Kruidvat'. We zijden tegen elkaar zullen we naar de 'Kruidvat' gaan. Iedereen antwoorden "dat lijkt mij een zeer goed idéé". Eenmaal toen we in de 'Kruidvat' waren: kocht een van mijn vrienden een doos Milka chocolade. Dat was dan ook het enigen wat we kochten. We rekenden de Milka repen af en vervolgens gingen we weer verder op stap. Toen kwamen we bij een speeltuintje, bij dat speeltuintje stond een grote saxofoon. Ik zij "zullen we een foto maken". Dat vonden mijn vrienden een leuk idéé. We probeerden met mijn smartphone een leuke creatieve foto te trekken. Dat lukte echter niet zo goed. We zagen op een bankje bij de speeltuin twee meisjes zitten. Ik zij tegen mijn twee vrienden: "zullen we het vragen"? Mijn vrienden zijden dan kunnen we een veel mooiere foto maken. Dus ik stapte naar de twee meisjes toe, en haalde mijn beste Frans naar boven. Ik zij tegen de meisjes: "le photo avec le sax s'il vous plait". De meisjes wisten wat we bedoelde. Ze lachten naar ons, en liepen met ons mee en trokken uiteindelijk een paar prachtige foto's. Ik pakte mijn gsm terug aan, en zij samen met mijn goede vrienden: "Merci beaucoup". Toen dachten we: "laten we foto's maken van ons zelf met alle saxofonen van Dinant". Daar ging iedereen wel akkoord mee. We wandelde een honderd meter verder, daar zagen we nog eens twee saxofonen aan het cultureel centrum en aan een prachtige tempel. Natuurlijk moesten we daar ook een foto van hebben. Dat was geen enkel probleem: er zat namelijk een prachtig Frans meisje voor het cultureel centrum op haar telefoon. Alweer vroeg ik "le photo avec le sax". Het meisje antwoorden met een lach "oui".

Ardennen.nl

Ze wandelde samen met mij en met de vriendengroep naar de eerste saxofoon. Daar trok ze enkele foto's van ons in verschillende posities. Daarna was de tweede saxofoon aan de beurt. Ook daar trok ze ook enkele mooie foto's van. Alweer pakte ik mijn gsm terug, en zijden ik en mijn vrienden in koor "merci". Maar deze keer was het toch een beetje anders. Namelijk toen ik "merci" zij gaf ik haar een kus uit beleefdheid op de wang. Zij kuste terug op mijn wang met een brede lach. Ik was op dat moment dol gelukkig want haar lippen voelde zijde zacht aan. Ik genoot van dat moment en zij goede dag. Toen het prachtige Franse meisje weg ging. Zij ik vol verbazing "i'm a legend". Mijn vrienden waren heel verward dat ik zo even met het mooiste meisje van Dinant kuste. Ze zijden: "is dit nu echt gebeurd met een lach". Ik zij toen lachend "oui oui". We bleven er over spreken, tot we weer bij een saxofoon aankwamen. Toen vroeg een van mijn vrienden aan een man of hij een foto wou trekken van ons met een saxofoon op een rondpunt. Daar maakte de man geen enkel probleem van. Hij trok even een paar foto's en we zijden weer eens "merci". We gingen even verder en toen kwamen we nog een paar vrienden van onze school tegen met ieder een zak Doritos. We vroegen: "wat gaan jullie doen"? Ze zijden: "we gaan naar de kerk". We gingen even mee met hun, mijn vrienden hadden geen woord gerapt over: dat ik gekust had. Na even wandelen kwamen we aan de kerk. We wouden naar binnen gaan, om eens wat cultuur op te snuiven. Maar helaas was de kerk op slot. Dat was voor ons geen enkel probleem. We zagen dat er op de brug een hele hoop saxofonen stonden. Dat vonden we fantastische, dus we gingen foto's trekken van al die saxofonen. Onze vrienden sloegen een ander pad in. Voila, toen waren we weer met zijn drieën. Op de brug waren geen mensen die foto's van ons konden trekken. Dus we trokken maar grappige selfies of we wisselde af, wie de foto moest trekken. Zo kon iedereen toch met iedereen op de foto. Het was geweldig om zo'n autistische foto's te maken op een brug met saxofonen. We waren ook heel creatief in onze foto's de ene kuste zogezegd met een saxofoon de ander knuffelde of we deden alsof we moesten overgeven in een saxofoon. Niet alleen de foto's op de brug maken was leuk, maar ook het uitzicht op de maas was zalig. Toen we elke saxofoon gefotografeerd hadden op de brug, gingen we nog wat saxofonen opzoeken. Het duurde niet lang voor we nog eens een paar saxofonen tegenkwamen. We kwamen aan op een leuk pleintje met wel liefst vijf saxofonen. Natuurlijk moesten we ook daarmee op de foto. Er zaten nog enkele mensen op dat pleintje. Mijn vrienden zijden: "ga jij het vragen of ze foto's willen trekken"? Ik zij daarop: "ik vertrouw hun precies niet echt zo goed". Dat was geen probleem voor mijn vrienden. We besloten dan maar weer eens om: zelf om de beurt een foto te trekken. Ook die foto's waren goed gelukt. Eenmaal toen we die foto's hadden getrokken, was het weer eens tijd om nog eens wat souvenirwinkeltjes te doen. We hadden er een paar bekeken, maar jammer maar helaas ze waren allemaal gesloten. Ik zij: "weet je wat"? "Als we nu eens terug wat dichter naar de auto's gaan"? "Dan kunnen we misschien daar nog wat souvenirwinkeltjes vinden"? Daar waren mijn vrienden het direct mee over eens. We keerden ons dus om, en besloten toen ook om wat muziek op te zetten en te zingen onderweg. We zongen super hard, iedereen keek ons aan van wtf doen die gasten nu. Tot we terug aan de auto's kwamen. Eenmaal daar, maakten we de keuze om iets je meer naar de andere kant te gaan. Dat deden we dan ook. Daar zagen we een graffiti kunstwerk, waar we ook zeker mee op de foto moesten. Niet zo heel toevallig was dat kunstwerk ook een saxofoon. Een paar foto's later gingen we weer door. We gingen weer eens opzoek naar een souvenirwinkeltje. Helaas konden we er geen vinden. Een van de vrienden kreeg toen dorst, wat wel te begrijpen is. Hij zij: "is hier niet ergens iets waar we iets kunnen drinken en eten"? Ik zij daarop: "misschien is het geen slecht idéé om een buurtwinkeltje op te zoeken"? Daar was iedereen het over eens, de keuze was gemaakt. "We gaan naar een buurtwinkel. Het duurde niet lang vooraleer we een krantenwinkeltje tegen kwamen. De vriend die af kwam met het idéé om: "iets te gaan drinken". Zij plotseling in dat winkeltje: dat hij wel zou trakteren. Ik zij natuurlijk: "dat hoeft niet hoor". Hij zij: "ik sta er op". Ik kon dus niet anders dan de traktatie te aanvaarden. We kochten toen Sprite, cola en een paar zakken chips. Aan de kassa stond een heel aardige man. Hij vroeg aan ons van waar we kwamen, we zijden in het Frans: "we komen van Vlaanderen". De man vroeg vervolgens: "waar precies in Vlaanderen"? We zijden waar we precies vandaan kwamen en zijden: "Au revoir". Eenmaal uit de winkel staken we onze laatste ruimte in onze rugzakken vol met: chips en frisdrank. We hadden nog drie kwartier over, en gingen op ons gemak naar de tempel die we al eerder tegen kwamen. Weeral hadden we onze muziek aan staan. We naderden de rotsen aan de tempel. Aan de tempel was een trap naar boven. We beklommen de trap helemaal tot boven, toen we boven aankwamen ging de muziek uit. We genoten van het uitzicht en van de rust. We vonden het toen wel de ideale moment om even: van de speculaas te proeven en van de chips te eten en van de frisdrank te drinken. Dat was zonder enige twijfel een geweldig moment, alleen was de speculaas zo hard als steen. Ik brak de speculaas in super kleine stukjes, ik gaf mijn vrienden er ook een paar stukjes van. Maar niemand kreeg de speculaas gekout en hij was ook niet zo lekker. Jammer maar helaas hebben we dus de speculaas: in de vuilbak moeten deponeren. We hadden nog 25 minuten om terug te geraken, wat zeker voldoende was. Er was dus ook nog de tijd om even een groepsfoto te trekken van ons met het landschap en met de tempel. Ik zij: "we hebben nog 20 minuten over om terug te geraken". Mijn vrienden zijden: "oké dan gaan we maar terug naar de auto's". We gingen al lachend met de muziek vollen bak terug naar de auto's. Toen we daar aankwamen zagen we dat de leraren nog iets aan het drinken waren. We hadden echter ook nog een kwartier over, dat konden we dan nog spenderen: om van het uitzicht te genieten. We hadden dat hele kwartier gepraat over: hoe geweldig onze dag in Dinant wel niet was. Omdat we zo dicht bij de auto's waren: konden we direct instappen en vertrekken naar onze logeerplaats. De rit naar onze logeerplaats was wel een pak moeilijker verlopen dan de rit naar Dinant. Er waren verschillende wegomleggingen. gelukkig wist de gps applicatie van een leerling uit het zevende jaar: daar wel raad mee. Waardoor we zonder problemen langs kleine mooie wegen toch tijdig konden arriveren bij de logeerplaats. We moesten: zelf nog even wachten tot de andere auto's en busjes arriveerden. Een kwartiertje later waren al de auto's aangekomen. Nu was de tijd aangebroken om de bagage te lossen. Het duurde misschien wel een uur om alles uit te laden. Toen we de bagage hadden uitgeladen waren we nog lang niet klaar. Want we gingen naar binnen om onze kamers in orde te maken. Dat was niet zo eenvoudig zoals het leek. De kamerindeling was namelijk anders dan op het grondplan. Er moest weer een nieuwe kamerverdeling gemaakt worden, want volgens de oorspronkelijke kamerverdeling zouden wij bij de meisjes liggen. "Niet dat dat  een probleem voor ons zou zijn". Maar natuurlijk ben je nog altijd op vakantie met je school. Dan maar weer een uur wachten, tot ze een nieuwe kamerindeling hebben gemaakt. Dat was even saai, maar dat was wel even de moment om nog van de laatste zonnestralen te genieten. Na dat lange uur wachten mochten we eindelijk onze kamers inrichten. Het ging vlot, het koste mij geen 10 minuten of ik had mijn kamer al ingericht. Het ging niet bij iedereen zo vlot, daarom besloot ik om mijn vrienden een handje te helpen. Dat vonden ze natuurlijk wel leuk. 'Want wie pakt nu graag zijn koffers uit'? Met zijn allen ging het zeer snel vooruit. Zo snel zelfs dat we 10 minuten sneller klaar waren dan geplant. Dat kwam eigenlijk wel goed uit want onze magen begonnen al te ronken van de honger. Onze vriendengroep zat eerst aan tafel, dat betekende ook dat: wij als eerste eten kregen. Maar dat was nog niet alles. Het was niet eens een gewone maaltijd, het was spaghetti. De leerkracht zij: "je mag gerust al wat spaghetti opscheppen". "Natuurlijk zijden wij daar geen neen tegen". We schepten onze borden goed vol met spaghettislierten en kapten er Bolognesesaus en kaas over. We gingen redelijk snel terug naar onze tafel. Daar stonden onhandige kannen met kraanwater. Ik zij tegen mijn vrienden: "wij heeft er al dorst". Mijn vrienden gaven allemaal in koor het antwoord: "ikke". Dus ik schonk al hun glazen vlekkeloos in. Het moment was daar om onze buikjes goed vol te eten met lekkere pikante spaghetti. Iedereen zweeg en at spoedig zijn spaghetti op. Al snel gingen we voor onze tweede portie. Die ging net zo vlot naar binnen als de eerste. Toen bijna iedereen gedaan had met eten: zij iemand aan onze tafel "mijn water smaakt naar kaas". Wij zijden: "dat is vrij normaal, je hebt kaas gegeten". Hij zij: 
"aah ja dat is waar". Wij dachten in ons zelf: "meent ie dit nu". En ja hoor, hij meende dat. Iedereen had na twee porties genoeg. buiten ik, ik nam nog een derde portie. Ik had nog een klein hangertje, maar dat was niet het enigen. Ik wist namelijk dat er nog een uitleg zou volgen. Na de uitleg gingen we terug naar onze kamer. We wouden contact opnemen met onze ouders. Dat was blijkbaar niet van vanzelfsprekend. De leerkrachten besloten toen om een wandeling te maken: met de hoop om verbinding te krijgen. Dat lukte niet zo goed. In ieder geval was het wel een zeer avontuurlijke avondwandeling. We gingen met zaklampen naar buiten, gingen van de smalle paatjes af en lieten elkaar verschieten dat was echt hilarische. Het grappige eraan was, we konden zelf mensen laten verschieten die we al een paar keer hadden laten verschieten. Iedere keer weer verschoten ze even hardt. Maar natuurlijk is een avond wandeling niet compleet zonder spookverhalen. Gelukkig kende iedereen er wel een paar. Toen de wandeling gedaan was: volgde er nog een leuke film. Die film was toevallig geen griezelfilm, maar het was toch een geweldige spider-man film. Dat vind ik nog vele
keren beter dan een horror film. Mijn vrienden hadden na een tijdje zin om een feestje op de kamer te bouwen. Ze vroegen ook aan mij of ik geen zin had om mee te doen. Mijn antwoord was natuurlijk: "dat lijkt mij een strak plan". We kwamen aan al dansend aan in onze kamer, ook al hadden we toen de muziek nog niet aan staan. Maar het was wel de ideale opwarming om in de feest sfeer terecht te komen. Iedereen trok zijn pyjama al dansend aan, en de ongepaste grappen vlogen al in het rond. De muziek die we ophadden gezet was zelfs nog erger dan de grappen die we toen maakten. We gooide ook al onze spullen door de kamer, 'wat werd dat toch een zwijnenstal'. Het feestje duurde nog een paar uur, daarna zij iemand: "ik wil slapen". We waren het er allemaal over eens: dat het misschien wel tijd was om te gaan slapen. Dus we poetste nog snel even onze tanden en kropen onder de wol.

mamaplaats

Dag 2

ardennen.nl

De tweede dag begon al vrij vroeg op de morgen. Ik werd wakker om zes uur. Ik zag dat mijn buur al op zijn gsm zat, dus ik vroeg hem: "hoe laat is het"? Hij zij meteen: "het is zes uur". Ik antwoordde nog snel fluisterend: "oké". Daarna probeerde ik nog even te slapen, dat ging niet zo vlot. Daarom maakte ik mij een uurtje later al zacht klaar voor het belangrijkste maal van de dag. Beter gezegd: 'het ontbijt'. Mijn buur volgde mijn voorbeeld op, en besloot ook al om zich klaar te maken. Toen ik klaar was, wachtte ik nog even tot mijn goede vriend en buur klaar was. Vervolgens gingen we al sluipend de trap af en gingen de kamer uit. We roken het ontbijt al van boven. We zijden allebei heel synchroon: "wat zouden we voorgeschoteld krijgen als ontbijt"? Die vraag bleef niet lang onbeantwoord. Want we kwamen de deur nog maar binnen of we zagen al een van onze beste vrienden voor een uitgebreid buffet staan. Op het buffet stonden verschillende slaatjes, vlezen, kazen en nog zoveel meer. Om te drinken was er ook een heel uitgebreid gamma. Je kon bijvoorbeeld uit zes verschillende theeën kiezen en uit ook een paar soorten koffie, maar er was niet alleen koffie en thee. Je kon ook kiezen voor melk of chocomelk of zelfs fruitsap. Ik koos toch maar voor iets vertrouwelijk, beter gezegd een paar sneetjes witbrood met choco en een lekkere warme muntthee. Even later kwamen er nog leerlingen naar de refter. Wij waren toen al klaar, dat betekende dat we al onze broodjes voor de middag konden klaarmaken. Ook voor de middag was het gamma ruim. Er waren verschillende groenten en vlees voor tussen de broodjes te leggen en er was fruit en er waren flesjes water voor tijdens de middag. Het handige van als een van de eerste wakker te zijn is: "je kan meestal zonder te wachten ontbijten en je lunch klaar maken". Toen onze broodjes klaar waren gingen we nog even wachten tot al onze vrienden ontbeten hadden. Daarna werd er nog een uitgebreide uitleg gegeven voor onze dag activiteit. Na eventjes wachten en luisteren konden we onze tanden poetsen. We hadden nog heel ruim de tijd om onze tanden te poetsen. Die tijd namen we ook, er was echter dan ook nog de tijd om even wat muziek te luisteren. Na een half uurtje wachten verzamelde we aan de busjes en auto's. We vertrokken al vlug terug met de zelfde auto indeling naar onze activiteit. Het was een rit die even duurde, maar gelukkig was er weinig verkeer. Wat eigenlijk logische is in de Ardennen. Na een klein uurtje kwamen we aan bij onze activiteit, beter gezegd : 'De Grotten Van Han'. Toen we aankwamen: moesten we ons natuurlijk eerst nog even aanmelden. Dat duurde toch wel eventjes. Natuurlijk voor ons als schoolgaande jeugd het ideale moment om de wifi code te zoeken. Ik vroeg even aan een van de medewerkers waar de wifi code was. Ze zij: "je kan het wifi wachtwoord vinden bij de toiletten".Wij gingen natuurlijk direct naar de toiletten, waar we ons inlogde op de wifi. We vertelde ook direct het wachtwoord door aan onze vrienden. Iedereen geraakte nog maar net ingelogd of we konden al naar de treintjes, om het wildpark binnen te gaan. Toen iedereen in het treintje zat: vertrok het treintje. We gingen door een klein dorpje richting het park. In het stadje konden we de buitenkant van een museum zien en een klein frisuurtje. We werden toen ook al opgewarmd met het vrolijke liedje: "De Grotten Van Han". Het was een heel lachwekkend nummer over alle activiteiten van: "De Grotten Van Han". Natuurlijk moesten we voor de sfeer ook even mee zingen, dat was dan ook gewoonweg hilarische. Toen het nummer gedaan was: kwamen we aan in het park. Het eerste dier dat we tegen kwamen was een: everzwijn. De everzwijnen kwamen netjes langs ons treintje gelopen. Daar moesten natuurlijk ook foto's van getrokken worden en filmpjes van gemaakt worden. Het treintje stopte ook even in het midden van de kooi, we kregen ook een korte maar krachtige uitleg van de gids die ook de bestuurder was. Als tweede dier: gingen we langs de uilenkooien, er zaten verschillende soorten uilen. Van Oehoes tot sneeuwuilen of van bosuilen tot kerkuilen. Dat was fantastische om zoveel verschillende uilen te zien op een heel kleine oppervlakte. Ook hier kregen we een korte maar krachtige uitleg van de gids. Na de korte uitleg van de gids
mochten we even uit het treintje gaan. Dat deden we ook, want we konden vandaar heel het park zien van af boven. Natuurlijk was dat ook weer een gelegenheid om even  wat foto's te maken. Nadat iedereen even van het uitzicht kon genieten, was het weer tijd om terug op het treintje te gaan. We zagen nog verschillende dieren. Maar de spectaculairste dieren waren volgens mij toch: de beren en de buffels. De buffels omdat ze: rakelings langs ons liepen. De beren waren dan weer aan het vechten met elkaar. Wat voor prachtige beelden zorgde. Ik had zelfs een klein stukje van het gevecht gefilmd. Opdat filmpje was te zien hoe de beren met elkaar aan het worstelen waren. Het gevecht duurde niet lang, maar het was wel cool om te zien. Na het bezoek aan de beren: was het bezoek aan het wildpark bijna gedaan. We gingen toen nog even langs enkele dieren, die dieren waren: wilde paarden en herten. We gingen het park uit net zoals we binnen gingen, met het nummer: "De Grotten Van Han". Even later, toen we aankwamen bij het onthaal was het de tijd om te eten. We aten onze broodjes en ons fruit op, maar we kregen ook zakjes met lekkere chips. Die natuurlijk ook vlug werden opgepeuzeld. Tijdens het middagmaal hadden we de mogelijkheid om nog wat goede muziek te downloaden. Het duurde niet lang of we hadden alle goede muziek die we ons konden inbeelden gedownload. De muziek die vooral werd gedownload was: van de youtuber 'jordentheninja'. We liepen een klein beetje voor op schema, maar dat was niet zo erg. Want zo konden we het museum van de Grotten Van Han nog bezoeken. Het museum was klein, maar er waren wel heel wat leuke dingen te bewonderen. Er waren veel kleine gangetjes met gereedschap van vroeger. Maar dat was niet het enigen, er waren ook verschillende poppen met kleding van vroeger. Dat was niet het enigen, er waren ook opgezette dieren die normaal ook in Europa leven. Het was zeer interessant om al die speciale dingen te kunnen bewonderen. Daarna moesten we terug verzamelen aan het onthaal. Vervolgens was het weer tijd, om op het treintje te stappen. Alleen gingen we deze keer: naar de grotten in plaats van naar het park. We waren niet alleen op het treintje, op het treintje zaten ook enkele Franse en enkele Nederlanders. Dat hield in dat we een rondleiding kregen in het Frans en in het Nederlands. Van op het treintje gingen we langs een klein maar mooi riviertje en langs een rots klif. Het was echt een cadeau voor het oog, zo mooi was het. Natuurlijk moest het mooiste nog komen. Toen we aankwamen met het treintje moesten we opsplitsen in een Franse groep die vrij klein was. De Nederlandse groep was veel groter, wat ook niet moeilijk is: als je al met heel de derde graad daar bent. De Franstalige groep moest van voor. Zo konden zij ook goed de uitleg van de gids volgen. Wij moesten van achter omdat wij al met zoveel waren. In de grot konden we heel veel tunnels zien, er waren heel kleine gangetjes maar er waren ook zeer grote grotten. Jammer genoeg was niet elke grot te bewonderen. Sommige grotten waren nu eenmaal te gevaarlijk. Er waren niet enkel tunnels te bezichtigen, maar er waren ook veel riviertjes. Ook rivieren had je in alle formaten in "De Grotten Van Han". Maar in de Grotten Van Han is er nog zoveel meer te bezichtigen. Zoals stalactieten en stalagmieten. We leerde van de gids ook dat de grootste stalactiet 1 cm per jaar groeide. Die stalactiet was reusachtig groot. We kregen niet alleen een rondleiding, er was ook een lichtshow. Bij de lichtshow zagen we abstracte figuren in het licht. Je kon de figuren op verschillende manieren interpreteren. De hal in de grot waar de licht effecten plaats vonden was: heel groot. Na de fantastische show: gingen we langzaam terug naar de uitgang van de grot. Toen we aan de uitgang kwamen, zij de gids: "we hebben hier een ritueel, we lossen na elk bezoek aan de grotten een kanonsschot". Het schot kwam niet meteen, maar toen niemand het nog verwachte hoorden we in een keer toch een heel luide knal. Dat was dan het schot. Vervolgens verlieten we de grot, toen bleek: dat we eigenlijk terug in het dorp waren. We waren toen ook bijna bij de busjes, we konden natuurlijk dan ook zeer snel terug vertrekken. De autorit duurde weer even, een van mijn vrienden viel inslaap in de auto. Gelukkig kon ik nog met de leraar praten in de auto. De terugrit leek minder lang te duren dan de heen rit, maar schijn bedriegt. De rit duurde exact even lang, maar leek minder lang te duren. Toen we aankwamen kon het feestje weer beginnen. We gingen los op de muziek die we onder de middag hadden gedownload tot het avondmaal. Voor het avondmaal waren er fishsticks met wortel of spinazie pure. Dat smaakte na een avontuurlijke dag in de Grotten Van Han, ook al lust ik normaal geen fish sticks. Maar voor die ene keer kon het mij toch smaken. Als dessert was er lekkere vanille pudding, dat kon pas echt smaken na zo'n avontuurlijke dag. Na het eten werd er net zoals de andere keren weer eens gefeest op de kamer, dat was weer geweldig. Zowel letterlijk als figuurlijk komt er aan alle leuke feestjes een eind, dat was toen ook zo. Gelukkig volgde er na het feestje nog een leuke quiz. We hadden een heel leuke naam bedacht voor ons groepje. Onze groepsnaam bestond uit verschillende delen van onze namen. Dat zorgde voor een heel grappig resultaat. Nadat we onze groepsnamen moesten indienen, werden de verschillende rondes beschreven en de onderwerpen. Er zaten dingen bij van de actualiteit maar ook oriëntatie vragen en zoveel meer. We hadden een heel sterk team, dat was jammer genoeg niet genoeg. Want we waren toch verloren, "achja wat maakt het uit" het was leuk, dat is het belangrijkste". Toen de quiz gedaan was: besloten we, om nog even te lachen op omegle. Omegle is een online site waar je met iemand random kunt chatten. Dat deden wij dus ook. We stuurde met de meest verkeerde personen. En zochten ze achteraf op, dat was lachen. Na ons Omegle moment was de tijd aangebroken: om ons klaar te maken. Dat gebeurde ook, want iedereen was moe. We lagen dan ook zeer snel in ons bed, en zijden: "slaap wel".

Grotten Van Han-Wikipedia

Dag 3

De derde dag Begon hetzelfde als de tweede dag. We stonden eerst op, om vervolgens te gaan ontbijten. Alleen moesten we geen lunch klaarmaken, het ontbijt was wel even uitgebreid zoals de vorige dag. Dat was wel leuk, want iedereen kon er wel iets lekkers in terug vinden. Ook de derde dag waren we met onze vrienden groep als eerste aan het ontbijt. Dat betekende dat we niet moesten aanschuiven voor te ontbijten. Na het ontbijt volgde er een korte wandeling door de regen. Je kon kiezen uit twee wandelingen een korte van 3 km en een iets langere van 7 km. Onze vrienden kring splitste toen even op, er waren er bij van de vriendenkring die de korte deden. Maar ik had ook vrienden die net zo als ik de langere deden. Voor de lange wandeling moesten we de groene knooppunten volgen, de knooppunten leden ons eerst langs een lange asfalt weg. Dat was wel jammer, want ik hou eigenlijk meer van een avontuurlijke wandeling waar bij je moet klimmen. Jammer genoeg moesten we er wel even op wachten. Zo lang zelfs, dat ik al vrienden had die wouden stoppen omdat ze nat waren en omdat ze nog maar weinig hadden gezien. Dus we namen even een tussenstop bij een café, de gene die wouden stoppen konden wachten bij het café tot de leerkracht hun kwam halen met de auto. Daar gingen al enkele vrienden, maar gelukkig had ik ook nog vrienden die zijden: "wat kan mij dat schelen: dat ik nat wordt". Dus even later vertrokken we weer verder, toen moesten we de weg oversteken en kregen we direct waar we al lang op aan het wachten waren. De smalle klimpaadjes, die smalle klimpaadjes waren super stijl. Zo stijl zelfs: dat je soms bomen of rotsen moest vastpakken om naar boven te kunnen klimmen. Voor mijn vrienden die niet opgaven en voor mij was dat geen enkel probleem om de berg te beklimmen. We klommen razend snel naar boven, zo snel zelfs: dat we een kwartier moesten wachten ergens half op de berg. Niet dat dat een probleem was, het had nu eenmaal het voordeel dat we: even rond konden kijken. De natuur was er beeldschoon, we zagen veel verschillende bomen en we hadden uitzicht op een klein dorpje. Toen de rest er was: vertrokken we weer. De leraar zij tegen ons: "je moet op ons niet wachten we halen jullie wel terug in". Wij zijden: "oké dan zullen we gewoon verder gaan". Dat deden we dan ook, we beklommen toen razend snel de andere helft van de berg. We waren echt direct boven op de berg. Eenmaal boven: moesten we een sparrenbos in. We konden het weer eens niet laten om een liedje te zingen. Het liedje dat we toen zongen was wel heel toepasselijk, wand dat liedje noemde toevallig: 'Oh dennenboom'. Dat liedje zongen we tot we het bos uit waren, na dat liedje zongen we nog een paar nummertjes. We zongen en we zongen tot we helemaal alleen terug aan onze verblijfplaats aankwamen. Ik was zeiknat, dus: ik deed snel even nieuwe kleren aan voor het middagmaal. Maar natuurlijk eerst nog even een feestje bouwen hé. Als middagmaal werden er croque monsieurs voorzien, iedereen mocht er al zeker twee pakken. Voor mij waren twee croque monsieurs iets te weinig, dus ik wachtte nog even tot ik er nog een mocht pakken. De croques waren heerlijk. Na het eten gaven ze nog een korte uitleg over de activiteiten van de namiddag. Ik twijfelde nog even tussen drie activiteiten, tussen: kajakken, naar het oorlogsmuseum en tussen thuis blijven. Maar ik moest snel even wat knopen door hakken, dus ik besloot: om mij niet tegen te laten houden door het slechte weer. Mijn keuze die ik toen door gaf was kajakken, ik trok terug snel even mijn natte kleren aan en vertrok even later naar de kajak met de auto. In afwachting van de meneer van de kajaks: gingen we nog even magneetvissen. Dat was heel leuk, ook al konden we niks vangen. Even later kwam de meneer met een heel oude bus aan. We moesten de kajaks op de aanhangwagen leggen, zodat we ergens anders konden starten. De bus was wel niet in zo'n heel goede staat, er zat namelijk een enorm gat in het dak van de bus. Dat hield in dat iedereen nat werd, gelukkig was iedereen al kletsnat. Dus het maakte eigenlijk niet meer zoveel uit. Toen we aankwamen besloot ik: om met een van mijn beste maten in een kajak te gaan. Ik ging van achter in de kajak zitten mijn goede vriend ging van voor zitten. Maar eerst moesten we de kajak nog naar het diepen brengen, dat ging niet zo vlot wegens het lage waterpeil. Maar gelukkig bestaat er voor elk probleem een goede oplossing. Ik ging dus met mijn schoenen en al het water in, en duwde de kajak naar het diepe. Tot slot sprong ik terug de kajak in. Vanaf toen kon het echte roeiwerk beginnen. We roeide als een speer voorruit tot we iedereen voorbij waren en we niemand meer zagen. Daarna besloten we om van de rust te genieten. Dat deden we dan ook, ik stuurde alleen nog maar een klein beetje. Maar soms moest je ook wel normaal sturen en peddelen om niet: om te vallen. Op sommige plaatsen was de rivier best hevig, maar dat vormde voor ons geen probleem. We bleven nu eenmaal recht. We bleven ook heel even aan een vistrap hangen, ook dat was snel opgelost. Toen we de vistrap voorbij waren: konden we ons weer even laten drijven. We lieten ons drijven tot we iemand van de groep zagen, de gene die we zagen was toevallig iemand van de vriendengroep. We vaarden even naast elkaar, tot we een stijger zagen. Nadien hielden we even een pauze aan de stijger, we gingen dus ook even aan land. Dat was nodig voor sommige, voor mij moest het eigenlijk niet perse. Maar goed "wat maakt het mij uit?" eigenlijk helemaal niets. Na enkele minuutjes kwamen er nog van onze groep aan, zij besloten ook even bij ons te rusten. Iedereen ging al door, buiten wij. Dat was dan toch de bedoeling. Onze vrienden legde de kajak terug in het water, om te vertrekken. Alleen ging de kajak er alleen vandoor. Wij konden natuurlijk direct ingrijpen, we sprongen in onze kajak en gingen er achter aan. We waren direct terug bij de kajak, we bonden hem even vast aan onze kajak en trokken hem nadien terug de kant in. Onze vrienden waren blij dat ze niet moesten zwemmen, we waren al wel nat en we hadden het al wel koud. Maar als je dan ook nog eens zou moeten zwemmen, dan zou je het nog veel kouder krijgen. Ze zijden met een grijns: "bedankt om onze kajak terug te halen, en vertel het niet door eh". We zijden ja, maar al snel riep iemand van onze kring het heel luid. Wat we even niet doorhadden was: dat we van plaats gewisseld waren. Ik zat uiteindelijk van voor, de andere van achter. Dat ging helaas minder vlot. Het belangrijkste is toch dat we aankwamen. Toen we aankwamen: zagen we dat er toiletten in de verte waren. Ik en de rest van de groep liepen door de regen vlug naar de toiletten om ons om te kleden. We trokken vlug iets anders aan om vervolgens terug naar de auto's te gaan. Het duurde echt helemaal niet lang voor we konden vertrekken. Gelukkig hadden we ons zo goed geamuseerd: dat de reis terug naar onze kampplaats voorbij vloog. Eenmaal daar aangekomen nam ik een warme douche, ik bleef wel een half uur onder die deugd doende douche staan. Toen ik gedoucht had was het al tijd om te eten. De pot schafte een verrukkelijke barbecue, er waren worstjes, hamburgers. Maar niet enkel vlees er waren ook veel groenten, zoals tomaat, wortel, sla, komkommer en aardappelen. We smulden en we smulden en we smulden onze buikjes helemaal vol. Zo lekker was het. S'avonds was er ook nog een leuke activiteit. Spelletjes spelen, wij kozen voor het spel: waarheid, durven of doen. Dat spel was heel leuk, want we begonnen met zijn drieën. Maar al snel begonnen er nog leerlingen mee te doen, er waren zelfs leerkrachten die begonnen mee te doen. Dat was echt fantastische. De opdrachten die we tijdens het spel moesten doen, waren: er soms ook wel over. Er was iemand die naar een chinees moest bellen om te vragen: 'welke pizza's hebben jullie?'. Je kan je wel voorstellen dat die chinees geen pizza's verkoopt. Maar andere opdrachten konden dan ook zijn: lik de grond of apporteer net zoals een hond een random voorwerp. Tijdens die avond mocht er ook gedronken worden, dat maakte het nog grappiger. De meeste leerlingen durfden dan ook meer, omdat: ze een biertje dronken. Dat zorgde dan weer voor grappige resultaten. Zelf dronk ik niet, tenslotte heb ik geen alcohol nodig, om mij te vermaken. Die avond koos ik voor waarheid. De vraag die ik kreeg, was: 'met wie kuste je het laatste?'. Daar wist ik wel het antwoord op, maar mijn vrienden waren me voor. Ze zijden: 'met een Franse'. Nadien vertelde ik het hele verhaal: over het kusje dat ik kreeg van een meisje uit Dinant. Dat vond iedereen hilarische, natuurlijk werden er die avond nog tot het slapen gaan, grapjes gemaakt over dat ene kleine kusje. De avond vloog op die manier voorbij. Het was dan ook weer eens tijd om ons klaar te maken om te gaan slapen. Iedereen was zo moe, dat het niet lang duurde of iedereen sliep.

Natuurpunt

Dag 4

De vierde dag was de dag dat iedereen zijn bagage terug inpakte. Ik begon dan ook al heel vroeg op de morgen mijn bagage in te pakken. Dat duurde niet lang, voor het ontbijt was ik aangekleed en gepakt en gezakt. Helemaal klaar dus om te vertrekken. Alleen nog iets eten. Mijn vrienden stonden nog niet zo ver, daarom hielp ik hen: om hun koffers te maken. Dat vond ik helemaal niet zo erg, want er stond op de achtergrond een streepje muziek op. Toen iedereen klaar was, laaide we onze bagage in de busjes. Daarna konden we dan gemakkelijk het gebouw poetsen. Het gebouw was met zijn allen heel rap gepoetst. We konden dan ook snel terug school waarst vertrekken, alleen hielden we een kleine pauze onderweg zodat iedereen zijn lunch kon opeten. Daar na vertrokken we weer verder naar de school. De rit verliep heel vlot, waardoor we heel snel terug op school konden zijn. Eenmaal je op school was, mochten je ouders je komen ophalen. Dat was leuk, want dan had je extra veel tijd om je koffers leeg te maken.

Helaas zit onze projectkweek er op. Maar we beleefde wel fantastische momenten in de Ardennen. Waarvoor dank aan de leerkrachten en leerlingen!

"Wat betekent Autisme voor mij"

In de loop der jaren, heb ik al heel veel confrontaties met mijn autisme gehad. Om te weten welke confrontaties dat dat allemaal wel niet zijn. Zul je deze tekst moeten lezen. Veel lees plezier!

Wanneer voel ik mij beperkt?

Ik voel mij in de eerste plaats heel beperkt: als ik normale kinderen naar school zie fietsen. Dan ben ik aan het wachten op mijn schoolbus. Dan denk ik in mij zelf: "waarom ben ik nu niet met hun aan het mee fietsen"? Dat antwoord weet ik maar al te best, "ik ga naar die bijzondere school omdat ik autisme heb". Maar het is niet zo: dat ik geen goede vrienden heb op die school. Jawel hoor, ik en mijn vrienden lachen om de meest belachelijke dingen. Zoals: over dat we autisme hebben. Het woord "autisme" gebruiken wij bijna in elke zin. Wat we ook doen zijn: groepen op Messenger maken. In die namen van de groepen: hebben wij een soort links met autisme verstopt. Voorbeelden daarvan kunnen zijn "de Auti-Gang" of "Autist en Vriend". Het lijkt misschien zo dat wij alleen om dingen lachen die iets met autisme te maken hebben. Dat is dus een vergissing, we lachen ook om tv programma's die we hebben bekeken of om YouTube filmpjes en zoveel meer. Alleen het jammere is: mijn vrienden wonen helaas niet dicht bij de deur. Dus helaas kan ik hun niet zoveel bezoeken wegens tijdsgebrek. Mijn broer spreekt dan weer veel af met zijn vrienden. Dat vindt ik dan weer zeer jammer, want dan zit ik thuis tv te kijken. Terwijl ik anders ook had kunnen uitgaan. Maar als ik dan eens uitga dan amuseer ik mij rot. Dan lach ik mij een breuk en dan dans ik er op los. Wat ik ook echt niet leuk vindt is: als mensen mij serieus willen beledigen. Ik ben blij dat dat bijna nooit gebeurt. Maar als het gebeurt, gebeurt het meestal achter mijn rug. Mijn mening is dan: "als je het lef niet hebt om het in mijn gezicht te zeggen, zeg dan beter niets". Maar wanneer ik mij het meest beperkt voel is: op straat. Dan heb ik het gevoel: dat ze mij aanstaren en dat ze zien dat ik autisme heb. Wat ik echter wel weet is dat je autisme normaal niet kunt zien aan de buitenkant. Tenzij je bepaalde tics hebt zoals: fladderen met je armen of dat je je hoofd heel de tijd op en neer doet. Ik heb niet echt tics, dus normaal als je mij op straat moest zien: zul je niks vermoeden. 

diversestickers.nl

Wanneer komen mensen te weten dat ik autisme heb?

De meeste mensen (buiten mijn familie) komen er achter dat ik autisme heb. Als ze de vraag stellen: "Op welke school zit je"? Dan antwoord ik: "Den Eikenboom". Vervolgens wordt dan de vraag gesteld: "waar licht dat"? Ik antwoord dan: "in Winterfell". De voorlaatste vraag die dan gesteld wordt is: "euhm, licht daar dan een middelbare school"? Mijn antwoord is dan: "ja er is een school naast de bakker, die containerklassen". Dan gaan ze mijn school associëren met een school voor minderbegaafde kinderen. Dan zeg ik: "ik zit niet op die school maar op een school die daar naast licht". Vervolgens komt dan de vraag, heb jij dan autisme? Dan vertel ik dat ik autisme heb, maar dat ik wel normaal begaafd ben. Dan zeggen ze bijvoorbeeld op mijn vakantie werk: "dat is dan wel knap van jou dat je hier kunt werken". Alweer denk ik in mij zelf: "sorry maar ik ben gewoon iemand met autisme en ik ben zelfs normaal begaafd". Dus wat is daar dan zo speciaal aan.

Mamavita.nl

Hoe ervaar ik mijn autisme?

Ik ervaar mijn autisme als een andere manier van denken. Je vraagt je misschien wel af:" hoe denkt ie dan"? Dat is heel normaal, dat vraag ik mij zelf namelijk ook af: "hoe denkt iemand zonder autisme"? Hoe graag ik dat ook maar zou willen weten, ik zal er nooit achter komen. Maar ik doe wel mijn uiterste best, om mij in te leven in iemand anders. Ik ervaar wel dat mijn brein eerder cijfers kan verwerken dan woorden. Want uit cijfers haal ik zoveel meer informatie dan uit woorden. Dat verklaart voor mij ook: waarom ik beter wiskunde en boekhouding kan dan vreemdentalen.

PGMCG.nl

Voor meer verhalen zoals dit: bezoek mijn site "Het leven van Auti-Man"