De eerste schooldag was aangebroken, mijn ouders waren er al heel lang op aan het wachten. Ze waren heel benieuwd hoe het zou lopen, mijn vader en moeder merkte al eventjes dat er iets niet klopte met mij. Ze waren dus benieuwd hoe dat dan op school zou zijn. Daar kregen ze dan ook een duidelijk antwoord op. Mijn ouders deden mij de eerste schooldag samen weg, ik zat op een kinderfietsje mijn ouders liepen naast mij. Mijn ouders konden mij toen al bijna niet meer volgen. We gingen de schoolpoort nog maar net binnen of er kwam al een leerkracht aan. Maar eerst parkeerde ik samen met mijn ouders en de leerkracht die toekeek mijn fietsje. Daarna zij de leerkracht: 'je mag hier even spelen'. Ik kon toen nog niet zoveel zeggen, maar wist wel perfect wat de leerkracht bedoelde. Ik liep met een armpje omhoog en tippelde zo over de speelplaats. Andere kinderen keken mij toen al vreemd aan. Maar ze hadden natuurlijk nog niet echt iets door. De kinderen begonnen met mij te spelen, ik reageerde op een heel vreemde manier. Ik deed heel vreemde bewegingen met mijn hoofd en armen. Even later belde het, de juf zij poeslief: 'ga maar in de rij staan'. Dat deed ik niet, ik liep nog altijd op mijn tippen over heel de speelplaats. De leerkracht zij: 'kom naar mij'. Ik bleef gewoon vreemd rond lopen op de speelplaats. De leerkracht liep achter mij aan. Het duurde niet lang of de leerkracht pakte mij op en zette mij in de rij. Ik liep weer weg, de leerkracht deed vervolgens weer het zelfde. Deze keer zij ze tegen mij: 'je moet op je bolletje blijven staan'. Nu luisterde ik heel goed, zelf zo goed dat de andere kinderen met de leerkracht al doorgingen en dat ik bleef staan. Natuurlijk had de leerkracht dat al direct door. Ze zij: 'kom maar naar binnen', dat deed ik heel goed. Ik ging al lopend naar binnen op mijn tippen. De leerkracht zij: 'je moet heel zachtjes wandelen', ook dat interpreteerde ik heel erg letterlijk. De leerkracht ging al naar de klas en wachtte op mij, het duurde wel even voor ik de klas binnen ging. Toen ik binnen kwam zij de leerkracht: 'nu gaan we elkaar beter leren kennen'. Ik rende enorm snel onder de tafel, de leerkracht had veel tijd nodig om mij weg te krijgen van de tafel. Het was een heel moeizaam proces, zij had dan ook wel heel veel geduld. Ze zij: '... je gaat nu op je poep op de mat zitten', na even nadenken deed ik het. Ik ging op de mat zitten en brabbelde wat. De leerkracht vroeg om stilte, ik wou stil zijn, maar eerst moest de rest van de klas zwijgen volgens mij. Ik riep dan op een gebabbelde manier: 'stilte!'. De leerkracht zij: 'als jij zwijgt zwijgt de rest ook'. Ze had een beetje ongelijk op dat moment vindt ik zelf, de rest bleef ook maar door doen. Ik dacht na een tijdje dat ik dan ook maar verder mocht doen. Blijkbaar niet dus, de leerkracht zij: 'hou je mondje dicht'. Dat nam ik weer eens letterlijk, ik bleef geluid maken. Alleen deed ik mijn mond niet meer open. Het klonk alsof er plakband op mijn mond kleefde. Toen ik echt zo uitgeteld geraakte stopte ik. De leerkracht stelde aan iedereen vragen, na een tijdje was ik ook aan de beurt. Ik hield mijn mond nog altijd dicht, het duurde heel lang voor de leerkracht mij zover kreeg om te praten. Ik zij op een brabbelde manier wat zij vroeg. Iets daarna belde het al, de leerkracht zij: ga maar naar buiten. Ik bleef nog altijd zitten, de leerkracht pakte mij op en ging samen met mij naar buiten. Toen ze mij op de speelplaats zette: liep ik onmiddellijk terug naar mijn bol. Daar bleef ik bijna heel de speeltijd staan tot de leerkracht zij: 'je mag heus wel wat rond wandelen'. Dat deed ik ook, ik wandelde tot de speeltijd gedaan was. Toen het belsignaal ging bedekte ik mijn oren, zo kon ik de bel niet horen. Ik redeneerde toen zo: 'als ik de bel niet hoor, dan moet ik ook niet op mijn bol gaan staan'. Alweer deed de leerkracht haar best om het mij duidelijk te maken, met na een tijdje het resultaat dat ik op mijn bol ging staan. Het naar binnen gaan was al iets duidelijker, ze hoefde maar het teken te doen van kom, en ik kwam af. Ik ging weer rustig tot aan de klas, in de klas zelf begon ik al fladderend rond te lopen, tot de leerkracht riep: 'stop'. Toen ging ik weer onder de tafel schuilen. Ook deze keer kwam ik er na een tijdje van onderuit, de leerkracht zij: 'goed zo'. Ik gaf een grijns terug. De leerkracht liet ons nu spelen, ik begon weer heel hevig al lopend rond te fladderen in de klas. De leerkracht probeerde mij rustig te krijgen, dat lukte niet zo goed want ik deed dat automatische. Helaas raakte ik per ongeluk een klasgenoot, de klasgenoot zijn neus begon te bloeien. De leerkracht riep: 'jij gaat nu in de hoek!'. Ik snapte niet wat ik verkeerd deed, ik zij dan ook: 'ik ben toch niet stout'. De leerkracht legde toen uit dat je niet zomaar anderen slaagt. Ik zij toen: 'heu ik slaag toch niemand?'. De leerkracht zij: 'je hebt ... geslagen'. Ik snapte maar niet wat ik fout deed, maar de leerkracht zette mij in de hoek. Ik ging in de hoek zitten, de leerkracht zij toen: 'zet je recht'. Dat deed ik niet, de leerkracht zij: 'moet ik je helpen'. Ik reageerde er niet op want ik had weer eens mijn oren bedekt. De leerkracht trok mij recht en haalde mijn handen van mijn oren. Dat had niet veel zin want ik bleef dat opnieuw doen. De leerkracht gaf het op. Een poosje later zij de leerkracht: 'kom maar terug uit de hoek en zeg sorry'. Ik vroeg me weer af: 'waarom moet ik sorry zeggen'. De juf zij je hebt zojuist iemand geslagen, ik wist nog steeds niet wat ik verkeerd deed. De leerkracht zij: 'ga terug in de hoek dan'. Dat deed ik ook tot het middag was. Toen kwam mijn moeke mij halen, mijn moeke vroeg direct aan mijn juf hoe mijn dag was. Zij zij meteen dat ik al iemand geslagen had. Dat moest ik heel de pauze horen, later sprak mijn grootvader mij er ook op aan. Na de middagpauze ging ik terug naar school, toen moest ik direct terug naar binnen. Toen vroegen ze mij: om op de grond te gaan zitten, dat deed ik na dat ze dat een paar keer vroegen. Ik had toen tot de laatste speeltijd naar de teletubbies gekeken. Alleen wou ik nog niet direct opstaan toen de bel ging, de leerkracht vroeg het me nog een paar keer. Aan het begin niet echt met resultaat, maar na een tijdje ging ik samen met de rest van de klas naar buiten. Toen ik buiten kwam ging ik direct op mijn bol zitten, ik bleef daar heel de speeltijd zitten. Toen de leerkracht zij: 'kom we gaan naar binnen'. Toen ging ik onmiddellijk terug naar binnen, vervolgens keek ik terug verder naar de teletubbies. Ik bleef rustig verder kijken tot we naar huis mochten. Toen de bel ging: ging ik naar buiten, ik zag direct mijn moeke. Ik stormde naar het hek waar mijn moeke achter stond. De leerkracht zij: 'je moet nog even wachten tot het Beld'. De leerkracht pakte mij op, ze zette mij terug bij hun. Ik liep direct terug naar het hek, de leerkracht kwam me direct terug halen. Toen ik terug bij de leerkrachten was belde het meteen. Mijn moeke mocht toen de school binnen. Ze vroeg aan de leerkracht: 'hoe ging het?'. Ze zij: 'het gaat al beter als in de voormiddag'. Daarna deed mijn moeke nog even een gesprek met de juf. Daarna liep mijn moeke samen met mij naar het fietsenrekje, daar pakte ik mijn fietsje en reed naast mijn moeke die wandelde. Toen ik bij mijn moeke thuis kwam: speelde ik met mijn treintjes tot het eten klaar was. Mijn grootvader kwam toen thuis, hij stelde direct de vraag: 'hoe ging het op school'. Mijn moeke zij: 'de voormiddag was echt een ramp, gelukkig ging het al beter in de namiddag'. Hij vroeg zich toen af wat er gebeurd was, mijn moeke legde alles uit. Natuurlijk was mijn grootvader toen niet zo blij. Hij gaf mij een lange preek, die preek duurde tot mijn mama mij kwam halen. Ik bleef zeggen: 'ik heb toch niets verkeerd gedaan'. Mijn grootvader bleef zeggen: 'je mag niemand slaan'. Ik snapte er niks van. Mijn grootouders briefde het hele verhaal van mijn eerste schooldag door aan mijn mama. Toen was er een discussie uitgebroken tussen mij, mijn grootouders en mama. Dat bleef nog even duren, daarna reed mijn mama samen met mij terug naar huis en met mijn broertje van voor op de fiets. Mijn eerste schooldag was nog altijd het onderwerp, toen ik thuis kwam had ik eindelijk een beetje rust. Die rust duurde niet lang, want mijn vader was al snel thuis. Je kan het al raden, natuurlijk stelde mijn vader de zelfde vragen als mijn moeder. Ook hij verschoot, alleen dacht hij al wel dat ik autisme had. Nu begon de discussie tussen mijn ouders. Na een discussie begonnen mijn ouders met mij te praten over mijn eerste schooldag. Al snel begonnen ze me te troosten, ik kreeg namelijk zoveel kritiek op die dag over mij heen. Mijn ouders gaven mij tips die ik moest doen op school en daarbij hield het op. Ze zagen in dat ik mijn uiterste best deed. Na mijn eerste schooldag vonden ze dat ik het verdiende om eventjes tv te kijken. Dat wou ik wel, mijn ouders hadden toen Tiktak opgezet. Dat vond ik wel leuk en ontspannend. Ik bleef Tiktak kijken tot ik moest gaan slapen. Voor ik ging slapen leesten mijn ouders nog een kort verhaaltje voor mij voor. Daardoor was ik kalm en kon ik rustig gaan slapen na zo'n eerste schooldag.
 |
| menselijklichaam.nl |
 |
| Muizenklas OBK |
Mijn eerste schooltje
Mijn eerste schooltje was een klein kleuterschooltje. Ik ging er een kleine twee jaar naar school, een klein stukje van mijn traject deed ik met mijn kleinere broer op de zelfde school. Ik deed op mijn school als kleuter altijd wel vreemde dingen, alleen toen mijn broer er bij kwam werd het nog erger. Ik liet me soms door hem meeslepen ik deed op school altijd wat hij deed. Dat kon leuk zijn, maar was zeker niet altijd even leuk. Soms begon mijn broer ruzie te maken met andere schoolkinderen, toen voelde ik mij altijd geroepen om hem bij te staan. Helaas had dat soms het resultaat dat wij met andere kinderen begonnen te vechten. Dat vechten kwam er dus ook even bij. Ik deed nog altijd zo'n dingen zoals onder een tafel kruipen en dingen heel erg letterlijk nemen. Mijn ouders en de leerkrachten kwamen toen pas echt tot het besef dat er iets met mij niet klopte, ze lieten toen dan ook verschillende testen uitvoeren op autisme. Al snel bleek uit de resultaten dat ik autisme had. Toen kwam het idéé om mij te begeleiden buiten mijn school. Ik kreeg daar heel erg goede begeleiding. Helaas bleef ik mij te vreemd op mijn school gedragen. Mijn ouders gingen voor de zoveelste keer in gesprek met de leerkrachten, zij wisten helemaal niet meer wat te doen. Er kwam toen een leerkracht die op die school les gaf met het idéé om mij naar een school voor buitengewoon onderwijs te sturen. Alle partijen stemden in met dat voorstel. Ik bleef tijdelijk nog op die school zitten, tot ik een andere school vond. Het duurde wel even voor ik een school vond, maar uiteindelijk vond ik wel een school. Ik moest toen weg van mijn eerste schooltje.
 |
| Wikipedia |
Het buitengewoon onderwijs
 |
| HLN.be |
In het buitengewoon onderwijs had iedereen autisme, dat hield in dat iedereen vreemd deed. Daar deed ik net zoals in mijn eerste schooltje vreemd. Het enige verschil is: iedereen heeft op die buitengewone school autisme, ze werden dan ook niet zo rap boos als je vreemd deed. Mijn commentaren van die school waren dan ook beter dan de vorige school. Alleen was het onderwijs van die school veel te laag voor mij, mijn ouders bleven voor moeilijkere leerstof pleiten. Het eerste jaar ging dat niet zo goed, in het tweede jaar zat ik in een andere klas. In die klas waren de leerkrachten beter, de leerkrachten luisterde dan ook veel beter naar mijn ouders. Die leerkrachten zijden: 'je wilt dat je zoon moeilijkere leerstof krijgt, die krijgt hij'. Ze leerden mij lezen en schrijven en nog veel meer. Mijn ouders waren de leerkrachten heel dankbaar en ik nu ook. Op die school kreeg ik ook therapieën, therapieën zoals kiné of logo. Op die manier leerde ik toch nog iets. Toen ik zes jaar was mocht ik normaal naar het lager onderwijs, helaas zat het buitengewoon lageronderwijs vol. Daarom moest ik eerst nog een tussen jaar doen. Ik moest dus een heel jaar naar school zonder iets te leren, dat was uiteraard pure tijdverspilling. In dat jaar leerde ik niet schrijven of lezen of iets anders nuttig.
Buiten het school
Ook buiten het school was ik heel bijzonder, ik deed ook thuis de zelfde gekke dingen. Dingen die ik toen deed waren: met mijn fiets van de glijbaan gaan, random mensen aanspreken en vragen of ik hun hond mocht aaien en zoveel meer. Thuis en op school groef ik putten van enkele meters diep, thuis vulde ik de putten die ik groef op met water. Op school maakte ik gewoon een put van een paar meter diep. Thuis deed ik bijna niets anders meer dan putten graven. Ik groef niet alleen putten, maar ik groef ook tunnels en ik heb zelfs een enkele keer het gelijkvloers van ons huis samen met mijn broer gevuld met zand. Heel de vloer lach boem vol zant, het duurde heel lang om dat terug helemaal proper te maken. Ik groef in die tijd bijna altijd als ik vrij had, maar soms ging ik ook nog fietsen met mijn ouders of grootouders. Ook op de fiets was ik zeer autistische, ik sprak alle paarden die ik zag aan met: 'paaa paa paaaaaa'.
 |
| Speelmakers |
Dat was mijn leven als kleuter. Ben je benieuwd naar mijn leven op de basisschool, dan heb ik een tip voor jou: houdt zeker mijn blog in het oog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten