"Wat betekent Autisme voor mij"

In de loop der jaren, heb ik al heel veel confrontaties met mijn autisme gehad. Om te weten welke confrontaties dat dat allemaal wel niet zijn. Zul je deze tekst moeten lezen. Veel lees plezier!

Wanneer voel ik mij beperkt?

Ik voel mij in de eerste plaats heel beperkt: als ik normale kinderen naar school zie fietsen. Dan ben ik aan het wachten op mijn schoolbus. Dan denk ik in mij zelf: "waarom ben ik nu niet met hun aan het mee fietsen"? Dat antwoord weet ik maar al te best, "ik ga naar die bijzondere school omdat ik autisme heb". Maar het is niet zo: dat ik geen goede vrienden heb op die school. Jawel hoor, ik en mijn vrienden lachen om de meest belachelijke dingen. Zoals: over dat we autisme hebben. Het woord "autisme" gebruiken wij bijna in elke zin. Wat we ook doen zijn: groepen op Messenger maken. In die namen van de groepen: hebben wij een soort links met autisme verstopt. Voorbeelden daarvan kunnen zijn "de Auti-Gang" of "Autist en Vriend". Het lijkt misschien zo dat wij alleen om dingen lachen die iets met autisme te maken hebben. Dat is dus een vergissing, we lachen ook om tv programma's die we hebben bekeken of om YouTube filmpjes en zoveel meer. Alleen het jammere is: mijn vrienden wonen helaas niet dicht bij de deur. Dus helaas kan ik hun niet zoveel bezoeken wegens tijdsgebrek. Mijn broer spreekt dan weer veel af met zijn vrienden. Dat vindt ik dan weer zeer jammer, want dan zit ik thuis tv te kijken. Terwijl ik anders ook had kunnen uitgaan. Maar als ik dan eens uitga dan amuseer ik mij rot. Dan lach ik mij een breuk en dan dans ik er op los. Wat ik ook echt niet leuk vindt is: als mensen mij serieus willen beledigen. Ik ben blij dat dat bijna nooit gebeurt. Maar als het gebeurt, gebeurt het meestal achter mijn rug. Mijn mening is dan: "als je het lef niet hebt om het in mijn gezicht te zeggen, zeg dan beter niets". Maar wanneer ik mij het meest beperkt voel is: op straat. Dan heb ik het gevoel: dat ze mij aanstaren en dat ze zien dat ik autisme heb. Wat ik echter wel weet is dat je autisme normaal niet kunt zien aan de buitenkant. Tenzij je bepaalde tics hebt zoals: fladderen met je armen of dat je je hoofd heel de tijd op en neer doet. Ik heb niet echt tics, dus normaal als je mij op straat moest zien: zul je niks vermoeden. 

diversestickers.nl

Wanneer komen mensen te weten dat ik autisme heb?

De meeste mensen (buiten mijn familie) komen er achter dat ik autisme heb. Als ze de vraag stellen: "Op welke school zit je"? Dan antwoord ik: "Den Eikenboom". Vervolgens wordt dan de vraag gesteld: "waar licht dat"? Ik antwoord dan: "in Winterfell". De voorlaatste vraag die dan gesteld wordt is: "euhm, licht daar dan een middelbare school"? Mijn antwoord is dan: "ja er is een school naast de bakker, die containerklassen". Dan gaan ze mijn school associëren met een school voor minderbegaafde kinderen. Dan zeg ik: "ik zit niet op die school maar op een school die daar naast licht". Vervolgens komt dan de vraag, heb jij dan autisme? Dan vertel ik dat ik autisme heb, maar dat ik wel normaal begaafd ben. Dan zeggen ze bijvoorbeeld op mijn vakantie werk: "dat is dan wel knap van jou dat je hier kunt werken". Alweer denk ik in mij zelf: "sorry maar ik ben gewoon iemand met autisme en ik ben zelfs normaal begaafd". Dus wat is daar dan zo speciaal aan.

Mamavita.nl

Hoe ervaar ik mijn autisme?

Ik ervaar mijn autisme als een andere manier van denken. Je vraagt je misschien wel af:" hoe denkt ie dan"? Dat is heel normaal, dat vraag ik mij zelf namelijk ook af: "hoe denkt iemand zonder autisme"? Hoe graag ik dat ook maar zou willen weten, ik zal er nooit achter komen. Maar ik doe wel mijn uiterste best, om mij in te leven in iemand anders. Ik ervaar wel dat mijn brein eerder cijfers kan verwerken dan woorden. Want uit cijfers haal ik zoveel meer informatie dan uit woorden. Dat verklaart voor mij ook: waarom ik beter wiskunde en boekhouding kan dan vreemdentalen.

PGMCG.nl

Voor meer verhalen zoals dit: bezoek mijn site "Het leven van Auti-Man"