"Wat werken wel niet kan verrichten..."

De afgelopen maand heb ik vakantiewerk gedaan, net zoals de vorige zomers. Alleen was het dit jaar een tikkeltje anders dan de andere jaren. Dit jaar deed ook mijn broer een vakantiejob, waar ik al zomers aan een stuk werk als jobstudent.

De grote broer zijn...

Het is al jaren geleden dat ik me nog eens kon ontfermen van de rol als grote broer. Want normaal zijn onze levens uiterst verschillend. Ik die bijna altijd op een andere school zat als hem. Ik die helemaal andere interesses heeft als mijn broer. Bij ons thuis ben ik altijd de bezige bij geweest en mijn broer de hardcore gamer. Veel tijd was er dus absoluut niet meer over om met elkaar om te gaan. Dus we hebben eigenlijk de laatste jaren alleen maar tijd kunnen doormaken, samen aan tafel en op familie feestjes. De momenten aan tafel waren ook niet altijd de gezelligste. Mijn broer was vaak gespannen en werd helemaal gek van uren te gamen per dag - en dat in een kamer waar geen licht naar binnenkomt. Hij was dus niet het zonnetje in huis. Ook zag ik dat het de laatste maanden alleen maar slechter ging met hem. Hij voelde zich duidelijk niet goed in zijn vel, maar dat is gebeterd deze maand.

BenIKHip

De momenten die we konden delen...

Augustus was voor mijn broer en ik 1 maand werken. Aan het begin deden we dat allebei in een andere shift, maar op de eerste dag dat mijn broer moest komen werken. Toen baarde de collega's en de baas zich al zorgen over mijn broer. Ze vroegen me waarom mijn broer niet at en waarom hij zo weinig sprak. Daar had ik ook niet meteen een snel en klaar antwoord op, maar ik vertelde wel dat het nog zou komen. Dat het eigenlijk gewoon een kwestie van wennen zou zijn. Meteen zag ik een zorg van de collega's en de baas hun schouders zakken. Mijn broer bleef nog wat dagen in zijn schulp, maar ik merkte wel op dat ik mijn broer er langzaam uitkreeg door wat met hem te praten en door hem gerust te stellen. Hij werd steeds lakser en lakser in de groep. Wonder boven wonder begon hij zelf helemaal boven zichzelf uit te steken. Hij was zo goed bezig. Hij deed zijn werk goed en vond manieren om met mensen te praten. Ik was echt trots op hem. Het resultaat was zelfs de eerste werkdag al te zien toen we thuis waren. Ik begon thuis aan tafel wat dingetjes te vertellen over de collega's. Hij wist nog van geen toeters of bellen, maar toch merkte ik op dat hij interesse leek te hebben in wat ik hem vertelde. Hij liet veel meer gebeuren als de afgelopen jaren. Normaal zei anders altijd: "Zwijg" of "laat me met rust". Ook nam hij een openhouding aan en er kon zelfs een glimlach vanaf. Elke dag was ik aangenaam verrast toen ik zag dat mijn broer het zo goed deed. We maakten zelfs niet alleen plezier aan tafel, maar het was ook altijd lachen in de auto. We grapten en lachten ons kapot - met 1 (de maximale) streepje(s) goede muziek op en met de ramen volledig open. Waarschijnlijk vonden de buren het iets minder prettig, maar dat maakt ons niet uit. Het belangrijkste is dat we terug naar elkaar zijn toe gegroeid. Zelfs zo hard dat we samen na het werk soms uitgingen. Wat ook al jaren geleden was. Om eerlijk te zijn was deze maand echt prachtig. We maakte echt de gekste dingen mee.

Voetweg 66

Zou dit mooie grote-broer-en-kleine-broer-moment vervolgt worden? 

Ik zou het super vinden, mochten we ons wederzijds respect voor elkaar verderzetten. Alleen vrees ik er misschien voor dat het terug zal veranderen als school terug begint op 1 september of in zijn geval ergens midden september. Want dan zal de spanning wel terug te snijden zijn. Dat is toch het gene wat ik vermoed. In ieder geval zal ik dan toch maar weer eens kunnen terugblikken op augustus. Zo'n nieuwe leuke herinneringen met mijn broer gaan ons sowieso veel deugd doen. Het zal vast en zeker wel invloed hebben op de manier waarop we elkaar gaan zien en hoe we met elkaar opschieten. Of we nog altijd zoveel leuke dingen gaan doen. Dat is voor mij een groot raadsel, maar volgende zomer gaan we ongetwijfeld weer aan het werk - en dan zal deze maand gewoon overgedaan worden.

Filmkrant

Oh, wat ben ik blij dat ik vandaag dit leuke blogje mag droppen. Deze blog is echt gewoon een weerspiegeling van de goede vibes die ik samen met mijn broer de afgelopen maand heb mogen doormaken. Het is leuk dat ik dit leuke gevoel met jullie mag delen, maar ik ga sowieso deze blog ook nog wel eens zelf bekijken. :P