woensdag 29 september 2021

Feestje gaat fout!

Onlangs was er een fuif in mijn dorp, waar ik als Auti-Man zijnde niet mocht ontbreken. Dus ik had het plan om samen met een goede vriend eens goed door te zakken, maar al snel werden de plannen van tafel geveegd of er toch een deel van. In deze blog ga ik jullie proberen een inkijk te geven op een foute en uit de hand gelopen avond.


Hoe het begon?

Al enkele maanden keek ik uit naar een fuif dat wel eens de fuif van mijn leven kon worden - en zeker omdat het in eigen dorp te doen was. Dus ik vroeg aan m'n bro (beste vriend) of hij zin had om mee te gaan. Dat wilde hij wel. Hij had ook de goesting om eens uit zijn dak te gaan na 1,5 jaar covid. Dus we spraken af om 20 uur, maar om 20 uur zag ik nog steeds mijn bro niet. Daarna wachtte ik nog enkele ogenblikken, maar al snel sloeg de klok 20:15 uur en ik was nog altijd even hard aan het wachten. Dus ik besloot om te bellen. Helaas kreeg ik geen antwoord, tot mijn frustratie toe, maar ik bleef hopen op een telefoontje dat hij gewoon nog onderweg is. Nog eens 5 minuten later belde ik herhaaldelijk. Ook toen nam er niemand op. Ik kreeg enkel een vervelende vrouwenstem te horen over in welke taal ik graag een boodschap zou willen inspreken. Dat wou ik niet. Ik wilde enkel iets vernemen van mijn bro. Nog wat minuutjes later belde ik nog eens - en weer kreeg ik die irriterende stem te horen - van het antwoordapparaat, maar deze keer hield ik voet bij stuk en belde hem nog eens een keer of 2. Ook die pogingen leken geen enkel effect te hebben en ondertussen was er al een halfuurtje verstreken. Ik gaf het laatste stukje hoop op en had zin om te stoppen met wachten. Plots kreeg ik uit het niets een sms van m'n bro dat hij niet meer kon. Het was frustrerend en onrustwekkend en ik bleef enkele seconden stokstijf staan, met helemaal geen idee wat te doen. Al gauw wierp ik mijn gezicht naar m'n horloge. Verbazingwekkend nam ik waar dat er al weer een minuut verstrak. Dat deed me tot inzien komen dat ik wel snel een keuze moest maken. Want ik stond nog steeds naast de drukke baan zo stijf als een kandelaar. Plots kwam er licht in mijn hoofd. "Ik kan naar huis gaan en een filmpje zien, maar wat levert het op??? Anderzijds kan ik ook gewoon naar die fuif gaan en daar mijn stoute schoenen aantrekken en de tijd van mijn leven hebben. 'Fuck it' riep ik overluid. Ik liep naar de tent en ik deed alsof ik geen seconde te verliezen had.


NC Training


Let the party begin...

Na het rennen werd ik verwelkomt door 2 jongens die me een ticket verkochten. Nadien liep ik verder door tot ik bij een meisje kwam van dezelfde jeugdbeweging als de jongens. Zij verkocht me bonnetjes. Ik kocht er 2. Dat was juist genoeg voor 1 drankje. Toen ik bijna de transactie achter me had gelaten hoorde ik de jongens schreeuwen: "vandaag bij aankoop van 2 bonnetjes krijg je een kus van haar". Ik trok zonder nadenken mijn mond open en zei: "laat maar komen". Het meisje wierp een vreemde blik en bleef enkele tellen in positie staan. Het was gĂȘnant, daarom gaf ik m'n kaak. Het meisje gaf me een kus en ik liep de tent binnen. Wel meteen wou ik mijn bonnetjes gaan inruilen voor 1 cola. Dus ik vroeg zonder na te denken een cola met als aanspreking 'hey, beautiful'. Gepaard met een grote lach kreeg ik mijn cola van het meisje. Nadien draaide ik me om en keek heel eventjes achterover. Het meisje was nog altijd aan het nagenieten van de aanspreking. Toch besloot ik wel meteen om verder te wandelen. Naar waar concreet. Dat wierp vraagtekens op, maar ik wist wel dat ik gewoon wou vertoeven bij leuke meisjes. Wel meteen dacht ik terug aan mijn flirttechniek. Ik ging opzoek naar 2 meisjes bij elkaar. Het duurde niet lang voor ik er zag. Na het zien ging ik over tot het scannen. Het leek wel alsof ik een barcode las, die me vertelde dat ik erop af moest gaan. Dus waarom ook niet luisteren naar de code? Marcherend liep ik met rechte rug naar de meisjes toe en grijnsde. "Zijn jullie van hier in de buurt?" zei ik met een onschuldige glimlach. Ik wou de tijd tellen die tussen de vraag en het antwoord zat, maar ze lieten me niet tot 1 tellen. Direct was het antwoord: "Ja, we zijn van ...". "Dat is toeval" lachte ik. Het geluid werd terug gebotst door 2 bloedmooie stemmen die wel leken op die van een zanglijster. Hun ogen glansde en hun wangen kregen kuiltjes van het lachen. De eerste stap was al gezet. Daarom ging ik spontaan door naar ronde 2. "Mag ik hier zitten?" -"Ja, doe maar!" Onhandig schoof ik door op de bank tot ik zachtjes een van hun raakte. Haar warmte was goed genoeg om een ei op te bakken en haar haren deden me denken aan een wol gebreide trui. Ik genoot met volle teugen van hun gezelschap. Daarom wou ik al snel doorgaan tot wat grapjes. Zo snel zelfs, dat ik vergeten was om mij voor te stellen. Wat niet erg is, want dat maakte het ook spontaan. We konden gewoon zeggen wat in ons op kwam. Met het nodige gegiechel kwam ik te weten hoe ze noemde. Zonder na te denken vertelde ik ze over 2 meisjes met dezelfde namen die ik ooit kende en die ook hartsvriendinnen waren. Toen ik het vertelde, toen kwam ik pas tot naderinzien dat ik hun al had gezien. Zij waren net voor mij en ze speelde die kaart ook direct uit. Het leek juist een spel. Ze waren er trots op dat ze me voor waren. Vanaf dat moment was het ijs gebroken - en spraken we nog uren aan een stuk met elkaar, haalde herinneringen op en grapte. Na een paar uur te babbelen kreeg ik de drang om me op de dansvloer te begeven. Dus ik begon onhandig te klungelen op de dansvloer. Het leek juist alsof ik kookte en ik verzon de ene dansmove na de andere. Het duurde niet lang voor ik in de aandacht viel van andere feestgangers. Al snel begonnen mensen met me te praten en ze maakte foto's/filmpjes. Het was hilarisch. Na wat gepraat burgerde ik me goed in de groepjes en had dus de macht om met de meisjes te dansen. Waar ik van profiteerde. Na het eerste meisje, kwam het tweede meisje en na het tweede, het derde,... Zo bleef het maar doorgaan. Na enkele uurtjes dansen had ik met elk meisje gedanst die er was. Het was zelfs zo, dat ik niet meer precies wist wie al aan de beurt was en wie niet. Ook heb ik de leukste meisjes op de fuif mijn snapkaartje gegeven. Wat verrassend snel indruk op hun maakt. Uiteindelijk kwamen er heel laat nog wat oudere meisjes aan. Ook dat ging ik helemaal niet uit de weg. Ik deed exact hetzelfde bij hun als bij mijn leeftijdsgenoten. Dat was dus random met hun beginnen te dansen en kaartjes geven. Dat werkte bij de meeste pijlsnel, maar bij een groep dertigers had ik meer moeite. Die vertelde me: "We zijn nog niet dronken genoeg om te dansen". Ik vertelde hun dat ik een beter middeltje had. Dus ik gaf hun kaartjes met daarop spreuken van positieve energie. Bij de overhandiging was hoorde ik overdonderd gelach van hun - en al snel zei er eentje: "Wel, het is goed. Ik dans wel met je". Dat deed ze ook. We danste, danste en danste en uiteindelijk keek ze mij in de ogen - en gingen uiteindelijk voor een kus. Haar adem rook hard naar wijn, maar het was goeie wijn blijkbaar. Dus er was absoluut helemaal geen probleem. Het was echt genieten. Hoe kort het ook maar duurde. Niet ver na de kus besloot ik iets te gaan zeggen tegen m'n nichten die er toevallig ook waren en besloot te vertrekken. Ik had nu toch eenmaal al alles beleefd wat ik wou beleven op de fuif. Ik had gedanst met elk meisje dat er rondliep, goed gepraat, kreeg wat kusjes en ben uiteindelijk overgegaan tot een echte tongzoen met iemand van 38. Ook waren er veel mensen die over me begonnen te praten. Dus het doel dat voor ogen lag was zonder enige twijfel bereikt en dat op mijn ukje. :P



Dit nummer is gewoon zo toepasselijk bij de avond die ik beleefde, 

dat ik het zeker niet zou kunnen weglaten.


Foto's gelekt?

En of er foto's gelekt zijn, maar het maakt niet zoveel uit. Het was grappig om foto's van jezelf te zien met een hoop meisjes erop op de gsm van je broer en moeder. Die stelde me wel veel vragen zoals: "wie zijn die meisjes?" en "waar ken je ze van?". Ik heb hun verschillende keren uitgelegd dat ik hun gewoon tegen kwam en dat ik met hun begon te dansen, praten en samen met hun op de foto ging. Mijn broer en mama waren hard verschoten, want die hadden geen idee dat ik zo zou flirten met meisjes. Het was wel even gĂȘnant aan tafel, maar het was echt wel lachen.


Het Nieuwsblad


Ben jij ooit eens alleen op een feestje aangekomen?


Wow, wat was het lachen om dit te schrijven. Ik herbeleefde de avond gewoon terug opnieuw vanachter mijn computer.

Die avond heeft niet enkel een hilarisch verhaal achtergelaten, maar ook heb ik superveel nieuwe mensen leren kennen. Waar ik zeker nog eens mee ga proberen af te spreken en uiteindelijk bleek mijn bro ook een goede reden te hebben om er niet te zijn.

1 opmerking:

  1. Wauw, wat een verslag hahaha! Wat mooi dat je uiteindelijk zo'n leuke avond hebt gehad. Ik snap dat je ervan baalde dat je vriend niet mee kon gaan en had afgezegd, maar wel stoer dat je alsnog alleen bent gegaan en ook een goede tijd daar had!
    Ik ben nog nooit alleen naar een feestje gegaan, ben sowieso niet zo'n party ganger vanwege mijn hooggevoeligheid.

    BeantwoordenVerwijderen