dinsdag 28 december 2021

Kerstmis vieren met een stoel minder...

Ik heb de afgelopen kerstdagen goed Kerstmis kunnen vieren, maar het was toch niet hetzelfde als anders (t.e.m. 2019). Niet wegens covid, maar het speelt er onrechtstreeks wel een rol in. Om er toch een leuke blog van te maken, ga ik ook zeker de positieve zaken van mijn Kerst benoemen.

Kerstmis in kleine kring

Op Kerstavond vieren wij altijd samen met de grootouders van mama Kerst, dat doen we al vanaf het begin zo. Gewoonlijk wordt het feestje gestart rond 13 uur. Dit jaar was het iets later. We waren vergeten om te controleren of we genoeg covid-testen hadden. Daarom moesten er nog enkele bijgehaald worden. Het duurde dan ook iets langer om ons te kunnen testen, maar al gauw hadden we voldoende covid-testen, en niemand bleek positief te testen. Dat was goed nieuws, en het feest kon toen pas echt van start gaan. 

14 uur was het toen ik met een auto vol pakjes - samen met mijn broer - aankwam bij hun. Mama en papa fietsten naar hun huis. De baan door het dorp was opvallend rustig. Het is dan ook niets om verbaasd over te zijn, dat ik en mijn broer eerder, dan de fietsers arriveerden, bij grootouders lief. Wel meteen bij aankomst sleurden we (ik en mijn broer) alle pakjes uit de kofferbak en van de achterste zetels. Er zaten 2 grote bakken vol kleine cadeaus in de auto. Daarnaast hadden we nog enkele hele grote cadeaus in de auto zitten. In een mum van tijd, lagen alle pakjes op een enorme stapel onder de boom. Mijn grootvader vroeg mij zelfs om ze even te tellen. Ik telde de pakjes heel slordig, en constateerden dat er op zijn minst 50 pakjes onderlagen. Dat is redelijk veel, en zeker voor een feestje van maar 6 personen. Ook mama en papa waren inmiddels gearriveerd. Ook zij stonden met verbazing naar de kerstboom te kijken, of betergezegd; naar wat eronder lag. 

Iedereen was benieuwd naar wat er toch in die pakjes zou kunnen zitten. Ook al had iedereen wel geniepig aan elk pakje eens gevoeld. Al snel werden er massaal véél hapjes in de oven geduwd en er werden joekels van kommen chips op tafel geplaatst. Ook de champagne werd aan een snel tempo gekraakt - of in mijn geval een cola. Het feest kon dus officieel van start gaan. 

Mondeling werd besloten dat eerst de nieuwjaarsbrieven werden voorgebracht. Mijn broer begon met zijn nieuwjaarsbrief voor zijn Peter. Het was een kort papiertje met een achttal korte regels op. Grootvader was in zijn nopjes en gaf hem een klein envelopje, dat hij nog niet meteen mocht openen. Na mijn broer was ik aan de beurt om mijn nieuwjaarswensen op te sommen. Ik haalde mijn volgeschreven A4tje boven, en begon het met de nodige pauzes, lachjes en oogcontacten voor te lezen. Mijn nieuwjaarsbrief was net zoals die van mijn broer geschreven op basis van humor en feiten. Mijn Meter was ook blij met de brief die ze voorgeschoteld kreeg. Net zoals mijn broer, kreeg ook ik een enveloppe. Gelijk overstekend, gaven we cadeaus aan beiden grootouders. In hun cadeaus zaten 2 mokken, met een print van ons op. In onze enveloppes zat cashgeld. 

De cadeau-ruil in samenhang van de nieuwjaarsbrieven, was het startschot van het openen van de pakjes. De geschenken werden doorgegeven op maat van de muziek, en waar de muziek stopte, die kreeg het cadeau. Het was een goed systeem, dat ons al snel tot de laatste pakjes bracht. Voor we aan de laatste 10 pakjes begonnen, lasten we een dartpauze in. 

Ook dat was een cadeau. Al snel was het bekend wie het beste van ons in darten was. Mama gooide in haar eerste worp al een pijltje knal in de roos - en nog eentje in trippel 18 - het laatste pijltje kwam juist onder het midden van de roos terecht. De rest was al blij als ze 3 keer in de roos konden spelen per beurt. Het darten heeft niet lang geduurd. Er was geen strijd. Dus al snel kwamen we terug bij het pakjes openen. 

Pakje na pakje werd keurig opengemaakt, in combinatie van biscuit of ijsstronk. 

Na al dat gesnoep en uitgepak, kwamen we toe aan een heerlijke maaltijd. Er stond als voorgerecht paprikasoep op het menu. Dat ging vlot naar binnen. Het was al snel tijd voor wat konijn met kroketten. Het leek wel alsof het konijn van op mijn bord, recht in mijn maag sprong. Zo snel ging het naar binnen. Na het afhandelen van gang 2, was er nog een plaatsje voor een dessert. Er was witte rijstpap. Op de rijstpap legde ik aardbeien. Dat was voor mij een zeer goede combinatie. 

De rest van de avond eindigde in een kolossaal gesprek, dat bleef duren tot 22:30. Er werden heel veel onderwerpen aangehaald. Zoveel, dat haast niemand nog kon volgen, maar dat maakt uiteindelijk niet uit. Het was gezellig en er werd veel afgelachen.


Geschenkwensen 


 Kerstmis in grote kring

Het was zover. Het was Kerstdag. Een dag die leuk hoort te zijn, maar dit jaar was het ook een dag van gemis. Oma kon er dit jaar niet bijzijn. Het vrouwtje zit in een heel ver gevorderd stadium dementie in het rusthuis, en geraakt heel snel overprikkeld. Ook is het niet netjes om haar mee te nemen naar een restaurant waar honderden mensen zaten. Het zou gewoon vragen om problemen. Ze heeft dus Kerst moeten doormaken in een rusthuis, en ze was vaak alleen. 

Toch toen we met zijn allen in een duur restaurant zaten, waar we dingen kregen voorgeschoteld, die we soms zelfs niet lekker vonden. Het eten was vaak al koud, toen het bij ons aankwam, en ze hadden gezegd dat de hele maaltijd maar circa 3 uur in beslag zou nemen. Dat bleek al gauw anders. We mochten er nog eens 1,5 uur bijtellen. Er werd gewoon zo traag gewerkt en ze beloofden meer dan dat ze waar maakten. Wat er te kiezen viel; was niets om over naar huis te schrijven. Eerst kwamen ze aan met bloemkoolsaus in een klein potje en daarboven lagen garnalen en een stukje spek. Voor dat gerecht paste ik al meteen. Vervolgens kregen we dan toch een keuze tussen vlees of vis. Het gerecht met vis was weer iets met garnalen. Het gerecht met vlees waren verschillende onderdelen van een eend, en wat sausjes/moesjes. Ook dat gerecht was niet zo warm. Na de eend, kregen we wortelsoep. Dat was wel lekker, en zeker met de broodjes en pistolets die we erbij kregen. Na uren te hoeven wachten, kregen we ons hoofdgerecht. Sommigen onder ons hadden gevulde kwartel besteld en de rest iets van vis. Persoonlijk vond ik de kwartel nog niet zo slecht, maar het was ook niet zo heel warm. Ik was de enigste met die mening. De rest liet het aan zich voorbijgaan. Ook de viseters waren niet tevreden. Als kers op de bouché brachten ze het dessert en de koffie niet gelijktijdig. Iedereen had al lang zijn kaasplank of bouché op vooraleer de koffie kwam. We irriteerden ons er blauw aan. Na 4,5 uur was iedereen stram van het zitten en we gingen naar opa zijn huis. 

Vandaaruit vertrokken er enkele naar het rusthuis om oma te bezoeken. De rest besloot te gaan wandelen. De wandeling deed ons allen goed. We hadden frisse lucht nodig na zo'n lang restaurant bezoek. Na de wandeling had iedereen wel wat stoom afgeblazen. De genen die oma gingen bezoeken hadden uiteindelijk nog meer stress.

Samen vlogen we in de ovenhapjes die in een wip waren bereid. Daarna waren er nog pistolets met kaas en paté, maar bijna niemand kon dat nog opeten na het bezoek aan het restaurant. 

Ook werd er niet zoveel gepraat. Opa zag er enorm van af om Kerst zonder oma te hoeven vieren, en ze was zojuist in het rusthuis in tranen uitgebarsten. Hij had het er heel moeilijk mee en had doorheen de dag niet zo heel veel te vertellen. Hij gaf ons onze cadeaus en we brachten onze nieuwjaarsbrief dit jaar niet voor. Want dat zou sowieso de druppel zijn geweest, om zelf ook in tranen uit te barsten. Ik had voor de zekerheid een brief geschreven voor hem en had hem ook bij. De anderen hadden er nog geen voorzien. Hoeveel pijn het ook zou doen. Hij wilde de brief heel graag lezen. Ook al zei ik;     "Voor mij moet je het niet doen hoor. Het is oké". Hij wilde het toch gelezen hebben wat er instond. Dus ik gunde hem dat. Verbazingwekkend kwam de eerste lach gedurende het feestje op zijn gezicht. Was het uit miserie of niet? Ik weet het niet. Hij was even stil, maar zei: "Het is de mooiste brief die ik ooit gekregen heb". Ergens leek het alsof hij er troost in kon vinden, maar waarschijnlijk is dat gewoon een illusie. Kort nadat ik de brief voorbracht, gingen we met zijn allen huiswaarts. Opa was doodop en hij was blij dat Kerstmis gedaan was. 


Manify


Hoe was jou Kerst?

Dit jaar was Kerstmis een tijd van gemengde gevoelens. We keken helemaal anders naar Kerst, als alle jaren die al voorbij zijn gestreken. Het was een verwarrende tijd. Het ene moment waren we heel blij en het anderen waren we bedroeft.

Fijne feestdagen!

2 opmerkingen:

  1. Inderdaad een Kerst met gemengde gevoelens voor jullie, mooie geschreven. Bij ons was het klein maar fijn en beide dagen onder de pannen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aww zo verdrietig voor je opa... Ik snap dat jullie kerst een dubbel gevoel had. Dat moet echt niet makkelijk zijn geweest. Maar het is wel super goed dat jullie bij elkaar zijn gekomen en toch even aandacht voor elkaar hadden.

    BeantwoordenVerwijderen