Ik ben mijzelf tegengekomen op een verjaardagsfeestje...

Al heel lang ben ik opzoek naar een meisje dat als twee druppels water op mij lijkt. Of ik dat ooit ging vinden, dat was tot een kleine 2 weken ondenkbaar. Grappig genoeg heeft het lot mij getart. Ik heb haar gezien. We maakte plezier. Vandaag de dag ben ik nog altijd fier. Ik lijk wel een gier. Zoveel gelach, gegiechel en getier.

Het verjaardagsfeest...

Een van mijn beste vrienden nodigde mij uit voor zijn verjaardagsfeestje. Dat was heel leuk en zeker omdat het een zwaar autistisch feestje ging worden. Grenzen waren er niet te vinden. Dus het was gewoon je meest autistische kant laten zien en genieten, met volle teugen. Dat het feest autistisch ging worden, dat wist echt iedereen. 

Daarom besloot ik om als cadeau een T-shirt te kopen met 'Autisme 4 life' op. Het was een sportief shirt in een blauwe kleur. Ideaal voor een wit-blauw contrast. De tekst was dan ook heel duidelijk te lezen. Voor de reactie van mijn goede vriend had ik geen enkel drupje angstzweet. Want ik wist als geen ander dat hij het leuk zou vinden. Ja, hoor. Hij was door het dolle heen toen hij zijn autistische T-shirt kreeg. Ik zag zijn ongeruste denkblik plots veranderen in een lach van plezier, waardering en een tikkeltje autisme. Naast het T-shirt kreeg hij nog andere leuke cadeaus van zijn vriendin en van een 'vriend'(in). Ook daar was hij zo fier 

als een gieter mee.

Na de cadeaus werden we met zijn allen de dansvloer op gesmeten. Mijn bro is een erg goede hobby-producer, en kon het dus ook niet laten om even de spits af te snijden met zijn goeie muziek. De muziek die hij speelde was heel uiteenlopend, maar dat maakte het juist zo fijn. Op die manier kreeg iedereen de kans om eens zot te dansen. Ook ik lied die kans niet aan me voorbijgaan, en begon met iedereen te walsen, shaken en te twerken. Nou ja, als je dat al twerken kunt noemen. Het was meer de Marie-Louise dan een twerk. 

Na de vele flaters van mij tijdens het dansen en de artistieke kunsten van de anderen. Begon de karaoke. Meteen werd ik voor de leeuwen gegooid of betergezegd; voor de kabouters. Ik nam zelf het initiatief om 'Sinterklaaskapoentje' te zingen van kabouterplop - en dat met de afstandsbediening van de tv in de hand. Dat was dan mijn microfoon. De buren en de ouders van mijn goede auti-vriend vonden het vast oorverdovend. Echter wierp het wel zijn vruchten af bij de andere feestvierders, of dat dacht ik toch op het moment. Al gauw was mijn tijd om te performen afgelopen, maar dat was niet erg. 'Een mens mag toch ook eens rusten he'. Nu was het de tijd aan mijn semi-autistische-vriend en zijn vriendin. Het was een mooi duet, en om het duet nog wat aan te wakkeren; speelde ik (zogezegd) gitaar, drum en triangel. Het was echt mooi om hun samen te zien. Daarom was een applausje op het einde ook wel op zijn plaats.

Na het gezweet van het dansen en zingen waren we toe aan een spelletje - en dat in combinatie met popcorn en (zogezegde) alcohol vrije frisdrank. Volgens het spel moesten we rondlopen op muziek en als de muziek stopte. Dan moesten we 5 positieve staakwoorden opschrijven over de persoon waar we stopte. Zo zouden we dan uiteindelijk heel wat positieve dingen over elkaar opschrijven en het was ook een goed kennismakingsspel. Dat spel was wel leuk, want ook daardoor werd er hard gelachen.    Uiteindelijk hebben we het einde van het feestje nog opgevuld met wat gepraat en voor we het wisten was het al gedaan.

mamaliefde

Ik was NIET aan het daygamen op het feest...

Geloof het of niet, maar ik was op mijn (niet familiaire) broer zijn verjaardagsfeestje niet aan het daygamen. Wat niet wil zeggen dat ik aan het flirten was met een meisje, dat als twee druppels water op mij lijkt.

Het meisje stopte nog maar juist op de oprit met haar propere en opgeblonken auto, of ik zag al dat ik het meisje van m'n dromen zag. Ze had strak bruin haar, ogen met weerspiegeling, een gelaat om 'u' tegen te zeggen. Haar gelaat schitterde. Het leken wel sterren bij donkere hemel.

Voorzichtig zag ik haar de laatste stappen overlopen om haar auto af te sluiten. Daarna wandelde ze superelegant naar de deur - waar wij als gekken, stomverbaasd, geen woord kunnen zeggend, zaten te wuiven. Zo hard waren we in de wolken van haar. 

Na enkele seconden van bezinning schoot er een waterval van domme opmerkingen aan, bij mij (ik was weer mijzelf). Wel meteen begon ik 'hey' te zeggen en begon haar vragen te stellen. Ook lanceerde ik een lach. Het was een lach die nog sterker aanwezig was als mijn normale overdreven lach.

Al snel had ik heel veel vreemde dingen gezegd, die vreemd genoeg tot diepgang in onze gesprekken leden. Zij kon er om lachen en ik ook. Laaiend enthousiast was ik met het meisje dat zelfs dezelfde initialen heeft als mij.

Het duurde dan ook niet lang voor ik mijn prille flirtmoves aan de kant schoof voor wat ruwere moves. Mijn goede vriend begon te draaien, niet alleen met zijn virtuele draaitafel. Ook met zijn vriendin. Op dat moment kon ik toekijken met respect of ook mijn kansje wagen. Ik koos het tweede. Het gekste plan dus. Dat hield concreet in: ik wierp mijn hand onder haar ogen - vroeg; "Wil je dansen" - op mijn meest charmante manier. Nadien dacht ik er pas over na, van hoe ik het zou aanpakken. Na 1,2 tellen viel mijn frank en begon wat met haar te draaien. Die beyblate tollen uit een oude rage waren mijn inspiratie. Niet veel belovend, maar ik deed het en keek haar in de ogen. Zij was het leukste en knapste meisje dat ik ooit zag. Plots was ik ook al aan het denken: "Vandaag stopt het daygame-avontuur en ik ga de ware liefde vinden".

Na het swingen, walste ik me snel door de karaoke, en probeerde toen pas echt bij haar te scoren. Allereerst voor ik dat deed, moest ik nog wel mijn trukendoos of betergezegd zak bovenhalen. Uit mijn rugzak pakte ik mijn snap-, positieve energiekaartjes. Naast de kaartjes haalde ik ook een boekje tevoorschijn. Dat boekje noemde ik het "Frietboekje". Waarom die naam? Ik had enorm veel zin in frietjes toen ik dat boekje maakte en het was het eerste waar ik opkwam. Dus ik kwam op het idee om het er op te stickeren. Anyway, even teruggaan naar het verhaal... 'Het frietboekje' draaide ik zo snel als ik kon om, zodat niemand al kon zien wat er opstond. Vervolgens liep ik naar het meisje met een dikke, dikke glimlach en vroeg of ze van frietjes hield. Ongerust vroeg ze "waarom???" en zei al snel: "ja". Na de 'ja' ging ik vliegensvlug over tot een overhandiging. Ze was er blij mee. Ook al viel ik er mee uit de lucht. Ze lachte op elk geval wel, of het door geluk of verbazing was? Geen idee. Haar lach betekende genoeg voor mij om het te doen. Na de stunt met het boekje. Vond ik; dat ik nog vruchten op of van de taart kon gooien. Als kers op de taart versierde ik haar letterlijk met een rode slinger. Dat was iets wat ik altijd bij had. 'Je weet maar nooit als je de ware tegen het lijf loopt...'. Wat later gaf ik ook nog positieve energie aan de moeder van mijn goede vriend, door middel van zo'n kaartje. Ook zij was er blij mee.

Na heel wat vreemde kuren te verkopen. Was er nog wel ruimte voor nog meer. Natuurlijk kon ik die ruimte niet onbenut laten liggen. Het hoeft je dan ook niet te verbazen dat ik met heel aparte vragen over de brug kwam, tijdens het spel: 'Waarheid, durven of doen'. De vragen maakte het vreemd en soms misschien ongemakkelijk (op een leuke manier), maar ik kwam wel goede dingen te weten. Het meest gebruikelijke was dat het meisje van mijn dromen een relatie had. Dat betekende dus dat we maar gewoon vrienden konden zijn. Waar ik mij direct bij neer legde. Want ik ben een fan van 'liever 10 vogels in de lucht, dan 1 in de hand'. Het feit dat een relatie er niet in zat, maakte mij niet triest. Het duurde geen seconde, voor ik er vrede mee had. Meteen ging ik dan ook voort met het gene waar ik mee bezig was. Autistisch zijn en doen.

Niet veel later kwamen we toe bij een spel om elkaar beter te leren kennen - en waarbij je positieve dingen over elkaar schrijft. Ook daar kon ik het niet laten om speciaal te doen. Zo waren mijn positieve dingen voor het meisje: 'Afspreken?', 'Slim' en nog een hele reeks andere dingen over haar leuke persoonlijkheid.

Tot slot spraken we nog even met elkaar, tot het meisje met dezelfde initialen als mij vertrok.

Bol.com

Ze leefde nog lang en gelukkig...

Direct na de ontmoeting met het meisje zag ik al dat ze mij had toegevoegd op snapchat en op facebook. Daar was ik blij om, dat was al een goed begin van een goeie vriendschap. Redelijk snel daarna begonnen we al te praten en ik werd zelfs getagd in berichten door haar. We waren door het dolle heen, met onze sterke vriendschap die we juist hadden gelegd. Later werden er zelfs plannen gemaakt om af te spreken. Helaas hebben we elkaar nog niet terug ontmoet door ziekte, maar een van de weken gaan we sowieso terug afspreken - en dan geef ik haar het boekje terug af, waar we inschreven. Wanneer we elkaar terug gaan zien, dan zal het een groot feest zijn - en zeker als ik de chat conversaties al zie als een kleine party.

Bol.com

Ben jij ooit je vrouwelijke/mannelijke versie tegengekomen? 

"Oh, wat ben ik blij met mijn Sneeuwwitje, mijn zus, mijn droomvrouw - die samen met mij door het leven gaat". We zijn op enkele uren naar elkaar toe gegroeid als beste vrienden.

• Bro, bedankt voor het leuke feestje. Ik was vereerd dat ik aanwezig mocht zijn.
• Vriendin van bro, bedankt om mij niet neer te steken met een speelgoed mes.
• Sneeuwwitje, bedankt dat ik in je gezelschap mocht vertoeven. 

Samen gaan we nog voor een lange vriendschap staan, tot in de eeuwigheid...