Praktijk examen met de heftruck...

De afgelopen weken, waren weken van oefening en kunt. Allemaal ter voorbereiding van het praktijkexamen met de heftruck. Het waren weken vol onverwachte wendingen en uiterste concentratie - of ik er ook het gewenste resultaat mee behaald heb op het examen. Dat is een vraag die ik op tafel laat liggen voor iets verder in de blog...                                                                                                                          

Theorie

Net zoals bij een autorijbewijs heb je ook theoretische kennis nodig voor een vorkheftruck te mogen besturen. De kennis is helemaal anders. Want normaal rij je niet of weinig met een heftruck op de openbare weg. Het voertuig is in de eerste plaats ontwikkeld om op werven, magazijnen en andere werkplaatsen gebruikt te worden. Dus logischerwijs zal het dan ook meer gaan over hoe je in een magazijn rijdt met zo'n ding.  

De dingen die ik leerde, waren heel uiteenlopend. Zo leerde ik hoe een batterij van de heftruck in elkaar stak. Dat leek wel op een les chemie. Er moest een juiste verhouding zijn in het zwavelzuur en gedistilleerd water waarmee je de batterij vulde. De volgorde van het vullen was ook van cruciaal belang. Want als je het verkeerd deed, dan zou het elektrolyt (verdund zwavelzuur) weglopen langs de vuldoppen. Ook moest je al de onderdeeltjes van de batterij kennen en je moest weten hoe je de batterij aan de stekker hing.

Naast de batterij, had je ook nog de wielen. Bij de wielen was het belangrijk dat je gewoon wist welke soorten er waren en waarvoor ze diende, meer niet.

Bij een auto ben je gebonden aan bepaalde snelheden. Bij een heftruck is het niet anders, alleen gaat het om andere snelheden. Je kan uiteraard niet tegen 50 km/h door een magazijn cruisen met zo'n ding. Daarom heb je een maximum snelheid binnen een magazijn en een maximum snelheid op de piste.

Voor je kan starten met zo'n toestel, moet je ook een controle uitvoeren van enkele onderdelen. Op die manier kan je verdere beschadigingen vermijden en je zorgt ook voor meer veiligheid. 

Over veiligheid gesproken. Je moest ook de 7-hoofdzonden kennen van een heftruck. Dat waren dingen zoals duld geen passagiers op je heftruck - en het ging ook over de rijdrichting (vooruit of achteruit). In de 7-hoofdzonden kwamen ook controles aanbod. Maar hier ging het niet om een voorgaande controle van het toestel in zijn geheel. Het ging meer over: 'Is die vrachtwagen wel sterk genoeg om in te rijden?', 'Staan mijn vorken goed?', 'Kan mijn heftruck kantelen door het gewicht of de snelheid?', 'Waar ligt mijn zwaartepunt?',...

Eigenlijk moest ik gewoon weten: hoe een heftruck in elkaar stak, de verkeersregels en hoe ik een laaddiagram lees. Een laaddiagram is; een diagram dat zegt hoeveel je kan dragen - op welke hoogte - en op welke afstand van de vorken.

Die kennis heb geleerd met behulp van een PowerPoint (van honderden dia's), filmpjes en een cursus. De beelden die in het lesmateriaal stonden, waren niet altijd even appetijtelijk. Er stonden veel afbeeldingen in van dingen die mis konden gaan. Zo waren er rekken ingestort, lichaamsdelen verbrijzeld en heftrucks die ontplofte. Dat soort beeldmateriaal steken ze erin om mensen er op attent te maken dat een heftruck geen speelgoed is. Wellicht worden veel mensen van zo'n beelden angstig, maar mij deed het vreemd genoeg niet zoveel. Ik had nog altijd evenveel zin om eraan te beginnen. Dus ik studeerde de cursus uit mijn hoofd en ik deed een 2-delig theoretisch examen.

Het examen was niet echt heel moeilijk qua leerstof, maar er was een strenge giscorrectie. Als je niks invulde, dan had je 0 op die vraag. Vulde je het juiste in, dan kreeg je 2 punten. Mocht je iets invullen en het was verkeerd, dan had je pech, dat was direct -2. Er waren 15 vragen en 15 x 2 = 30 punten. Je moest op zijn minst 18 op 30 halen of je kon niet slagen. Wie kan rekenen, weet dus dat je maar 3 vragen fout mag hebben. Dus ik dacht goed na over de dingen die ik gestudeerd had, en ik berekende uit of ik een gokje zou kunnen wagen. Al snel wist ik dat een gokje geen kwaad kon, en met succes. Mijn gokjes waren ook nog eens goed. Dus ik kon niet anders als geslaagd zijn. Wat goed nieuws was. Want alleen zo zou ik aan de praktische kant van de opleiding mogen beginnen.

YouTube

Het leren rijden met een heftruck...

Na de herfstvakantie werd mijn klas (7 logistiek) samen met nog 3 klassen uit een andere school onderworpen aan een praktische opleiding om een heftruck te besturen.

Het begon met een eerste oefening op te stellen. Dat was een oefening die bestond uit een constructie van 2 paaltjes aan de linker- en rechterkant van het gangpad. Tussen die paaltjes moesten we paletten afzetten. Naast de paaltjes bevonden zich dan weer gitterboxen (boxen van 80 cm x 120 cm x 100 cm). Op die boxen lagen de paletten die we moesten verplaatsen. Eigenlijk moesten we op die manier oefenen op S- en U-bochten. Die manoevers herhaalde we heel de dag door. Wat niet onbelangrijk was, en zeker als je weet dat het basis vaardigheden waren. Vanaf het moment dat je dat kon, dan kon het echte rijden en stapelen pas beginnen. We waren allemaal onervaren chauffeurs, dus er waren de eerste dag al enkele bijna ongelukken gebeurd. Er was een heftruck die op de hoogste stand stond en er gaf iemand gas achteruit. Uiteraard ging de truck aan een spoedig tempo achteruit, en de remmen deden ook niet wat ze moesten doen. De beginnende bestuurder die er mee reedt, kon de truck op het nippertje doen stoppen. Er zat haast maar 1 meter tussen de op hol geschoten heftruck en het grote rek, dat zich uitstrekte tot bijna aan het plafond. Al snel vloog dag 1 voorbij.

Na dag 1, werd er al met smalle gangen gewerkt en met paaltjes waar je moest ronddraaien. Ook kregen we al de kans om bakken en gitterboxen op elkaar te stapelen. De oefeningen waren al pakken moeilijker, maar dat gevoel had ik er niet van. Want ik had al goed geoefend op de basisvaardigheden. Dat wilde dus zeggen; dat ik al ongeveer, slordig een idee had van hoe mij te positioneren - bij het rijden tussen en rond obstakels. Daarnaast kwam ik ook al tot stapelen. Die oefeningen bleven we verder, en verder uitbouwen. Eerst was het vooral met paletten in de korte zijde, later namen we ze op aan de lange zijden. De laatste paar dagen van de opleiding oefende we met 1 gitterbox, en de laatste dag voor het examen deden we het zelfs met 2 stuks per keer.

Gedurende heel de opleiding was ik (te) precies in mijn werk. Zo precies dat het mij veel tijd vroeg om oefeningen te doen, maar ik raakte nooit iets en ik zette mijn last altijd af tot op de millimeter. Al snel vertelde mijn leraar, die ook een ervaren heftruckbestuurder was, dat ik te traag was. Dus ik begon meteen te denken: "Op welke dingen kan ik tijd besparen?" Al snel ging er een lichtje branden in mijn apenbrein. Ik moest gewoon genoegen nemen met hoe mijn vorken stonden/staan. Daarnaast stelde ik het werktempo ook iets meer op prijs, dan mijn zicht. Normaal is dat geen goede houding, maar ik was te gefocust. Dus moest daarin minderen. Na een paar keer aangesproken te worden over mijn snelheid. Kwam ik tot het besef: "last erop, is last erop. Klaar!" Door te minderen in die dingen, ging het al pakken sneller, en door de tijd die ik daarmee won. Was er plots tijd om alles wat te finetunen. Na een poosje leek het allemaal vanzelf te gaan, maar toch had ik nog een kleine vrees voor het examen.

Naast het harde werk, was er ook tijd voor ontspanning in de pauzes. De pauzes waren een moment om wat concentratie te tanken. Dat deed ik samen met de vrienden die ik daar gemaakt had. We dronken samen een theetje, koffie of soep. Zalig was dat, en zeker omdat het gratis was. In combinatie met ons drinken, zaten we wat te lullen over marginale feestjes, gekke uitjes en nog andere vreemde onderwerpen. Het was lachen tot de laatste seconde met die gasten van mijn groep. We konden het echt heel goed vinden met elkaar. Het leek wel of we elkaar al jaren kenden.

Ergonomie site

Het grote examen...

Na 3 weken intensief oefenen op heftruck rijden, was het eindelijk zover. Het examen stond voor de deur. Ik was goed uitgerust, - had mijn kennis nog eventjes opgefrist - en had vertrouwen opgebouwd met de trucks. Ik was er helemaal klaar voor. Helaas kreeg ik nog wel even een stressje, toen ik hoorde van mijn nieuwe vrienden: "De mevrouw en ... hebben corona". Meteen vreesde ik ervoor dat het examen niet door zou gaan, maar dat zou de leraar te stom vinden. Daarom werden we direct voor de leeuwen gegooid - en het examen dat we normaal gezien in de namiddag kregen. Kregen we wel meteen. Eerst gingen de 2 vrienden (die nog op de opleiding waren) naar het examen. Nadien volgde ik. Doordat mijn vrienden om de beurt moesten. Had ik heel de tijd de gelegenheid om te praten. Wat zalig was. Er was ook geen tijd om te stressen. Ik had mijn theetje en ik had praat tot het laatste moment. Alles wat ik moest doen; was rustig naar het examen gaan en het afleggen.

Het was mijn beurt en ik was in de loods van het examen. Het examen kon starten, maar ik besloot toch om eerst alles grondig te ontsmetten. Je weet maar nooit. :P Wel meteen na de grondige poetsbeurt, stak ik de ontsmettingsdoekjes in mijn werkbroek. Vervolgens kroop ik zelfverzekerd in de cabine, startte het contact, deed de handrem en bedrijfsrem omlaag. Ik keek even rond mij, om mij er zeker van te vergewissen dat er geen onverwachte dingen in de omgeving zijn. Daarna plaatste ik mijn vorken goed. De leraar vroeg: "Ben je klaar?". Mijn antwoord was: "Ja!!!". De tijd ging in, en pakte zo snel als ik kon de eerste gitter met een deel van de vorken vast, en reed naar achter. Juist vergenoeg. Zo kon ik de box volledig in mijn vorken nemen - en op de juiste hoogte brengen - en de mast goed zetten. De box lag perfect. Meteen reedt ik de oefening binnen, met een bocht om U tegen te zeggen. De bocht was genomen, en ik kon gewoon eventjes tegen een snelheid rechtdoor rijden. Ik reed zo snel dat ik al rap aan een bocht kwam. Wat geen probleem hoefde te zijn. Ik reed gewoon zoal ik het geleerd had, en het ging vlot. Het leek zelfs alsof de heftruck vanzelf de perfecte bocht maakte - en zich al spontaan corrigeerde voor de volgende. Ook die ging vanzelf. De laatste gang passeerde als sneeuw voor de zon en ik breide er een denkbeeldige schuine gang aan vast. Door de denkbeeldige gang te volgen, kwamen mijn wielen precies gelijk te staan met de gitterbox en ik kon volledig afzetten. Na het afzetten stond de heftruck lootrecht tegenover de afzetplaats. Het enigste dat ik moest doen; was het op hoogte brengen en lossen. De box klikte perfect vast in de box eronder. Dus ik deed precies dezelfde oefening, alleen teruggespoeld. Wanneer ik dat gedaan had. Toen was het tijd om op dezelfde wijze een tweede gitter op te pakken en te transporteren. Ook de 2de keer leek het heel vlot te gaan. Alleen moest ik nog een kleine correctie uitvoeren om hem te kunnen lossen, 'in de lucht'. Dat was wel niet de bedoeling. Dus dat was een middelmatige fout. Hoe dan ook, de box stond er goed op en dat was het enigste wat voor mij telde op dat moment. Wanneer het oké was volgens de examinator/leerkracht, mocht ik 2 gitterboxen in één keer optillen en terugbrengen naar de start. Helaas raakte ik wel 1 keer onderweg een pallet, maar zag het zelf. Dat was een kleine fout. Nadien verplaatste ik per ongeluk een pallet, zonder het door te hebben. Dat was een grote fout. Ik zoefde er maar door en ik plaatste de gitterboxen terug zoals ze stonden tegen een muur. Erna ree ik eruit, en parkeerde mij, met de vorken omlaag en volledig tegen de grond.

Het examen was gedaan, maar zou ik erdoor zijn? Dat was voor mij een raadsel. De leraar was dan ook nog zo'n treiteraar, om aan mij te vragen of ik erdoor was. Ik had geen flauw benul of ik nu geslaagd was of niet. Daarna vroeg hij: "Hoelang denk je erover gedaan te hebben?" Ik dacht dat het rond de 16 minuten ging zijn, wat de maximum tijd was, maar het bleken er maar 11 te zijn. Ook de fouten vielen nog mee. Dus ik was met veel overschot tegen mijn eigen verwachtingen in geslaagd.

Marktplaats

Ongelofelijk blij ben ik met mijn resultaat, en met de tijd die ik heb mogen doormaken met mijn nieuwe vrienden. Ik ben dan ook iedereen (familie, vrienden, kennissen, leerkrachten, lezers,...) heel dankbaar, die mij heeft gesteund, en die heeft kunnen bijdragen tot mijn succes.

Ik kan niet wachten om mijn certificaat in handen te krijgen, en om met een heftruck te rijden op stage. :D