"Opa had dood kunnen zijn!"

 In deze blog vertel ik wat meer over de situatie van mijn opa. Want op het einde van mijn vorige blog schreef ik dat hij ziek is, maar nu vind ik toch dat mijn lezers moeten weten wat de situatie precies is. Daarom zal ik nu een uitgebreide blog schrijven over het hele verhaal. 

De situatie...

Mijn opa heeft al enkele weken heel veel last van een ernstige hoest waar hij maar niet van af geraakt. Daarom wou hij al even een afspraak bij de dokter maken, alleen is dit wat moeilijker met heel de corona toestand. Maar na heel wat gebel mocht hij toch komen, omdat de toestand ook wel steeds erger werd. Maar wel mits een coronatest, daarom maakte hij eerst een afspraak in het ziekenhuis voor een coronatest. Dit lukte redelijk vlot, aangezien het toch maar een corona-drive is, dat wil zeggen dat je gewoon met de auto binnen komt gereden om dan een staafje in je neus te laten steken. Daarna rijdt je gewoon terug verder. Na een kleine week wachten krijgt hij op een vrijdag het resultaat van de test, gelukkig blijkt deze negatief te zijn. Dus het was eindelijk tijd om een afspraak te maken bij de dokter, alleen kon hij pas ten vroegste op de volgende vrijdag naar de huisdokter. Wat voor hem eigenlijk nog wel (te) lang was, maar uiteindelijk was hij dan toch eindelijk aan de beurt. Hij lied bloed trekken en deed nog wat andere testjes, het resultaat wist hij op dinsdag en de dokter vertelde hem toen dat hij gewoon wat dikker bloed had en medicatie moest pakken. Wat eigenlijk een veel te kleine diagnose is, maar hij ging erna medicatie halen terwijl mijn vader bij oma bleef. Maar erna kwam hij terug en vertelde aan mijn vader wat de dokter zei, mijn vader die een opleiding als verpleegkundige deed zei dat dat niet kon en hij had gelijk. Hij besloot om onmiddellijk met opa naar de spoed te gaan, dit was niks te vroeg. Toen hij daar aankwam moest hij direct op een bed gaan liggen en ze pompte 25 liter zuurstof door zijn longen per minuut. Dit is geen normale hoeveelheid, zoveel geven ze echt alleen maar als iemand bijna dood is. De dokters hadden dan ook gezegd dat hij in de auto kon doodvallen. Van dat nieuws was opa verschoten en ook mijn vader verschoot ervan, ook al wist hij dat het zeer ernstig was. Maar hij had het toch niet zo erg verwacht. Maar waar hij vooral van verschoot was dat hij wel een tijdje in het ziekenhuis zou moeten verblijven, al goed dat we met heel de familie op oma konden letten. Anders had de situatie wel nog wat meer gevolgen gehad. De voorbije week is opa er al veel beter aan toe en wij hebben met zijn allen het huis wat opgeruimd en er zal thuishulp komen, zo zal de stress van opa misschien toch wel minderen. Opa kon na een dag in het ziekenhuis al weg van intensieve, wat ons allen wel gerust stelde en zeker in het bijzonder onze oma die zwaar dement is. Ondertussen hebben we ook al kunnen vernemen dat hij eindelijk naar huis zou mogen, dus het is nog een paar dagen wachten hopelijk en dan kan hij op woensdag naar huis.

MagUZA

Mijn gevoel...

De dag dat hij naar het ziekenhuis moest was ik bang om hem te verliezen en zeker omdat ik hoorde dat oma even alleen zat, omdat niemand op haar kon letten. Daarom ging ik ook zo snel mogelijk naar hun huis om haar op te vangen en om toezicht te doen. Ik was nog maar net op tijd, want ze was al heel zwaar in paniek en dacht er al duidelijk aan om de auto te nemen. Ook al zou ze nooit met de auto kunnen rijden. Maar ook toen ik op de avond hoorde dat hij in de auto kon sterven, dat maakte me ook heel ongerust. Zo ongerust dat ik de komende nacht geen oog kon dicht doen, ook op school was het nog ongerust wezen. Maar op de middag hoorde ik eindelijk goed nieuws, opa zou naar een gewone afdeling verhuizen. Het geluk kon niet meer op, ik was opgelucht. Maar natuurlijk was het gevaar nog niet geweken. Nu voor de moment is het gewoon nog maar hopen dat opa woensdag naar huis kan en mag gaan.

Mijn gevoel over de dokter is niet veel goeds, ik snap niet hoe je een situatie zo slecht kunt inschatten. Hij is niet een keer in de fout gegaan, maar verschillende keren. Zo stelde hij zijn bezoek uit terwijl het heel dringend was, hij gaf een verkeerde diagnose en hij schreef verkeerde medicatie voor. Voor mij is dit echt onbegrijpelijk en zeker omdat zijn leven ervan af hangt, maar het is niet alleen zijn schuld. Ook waren de coronaregels niet ideaal voor de situatie, ook dat heeft een heel erg grote rol gespeeld en de situatie beïnvloed. Al goed dat hij het overleefd heeft, want mijn woede naar de dokter toe is al heel groot.

Mama baas

Deze blog is eigenlijk een kleine update op mijn vorige blog over mijn oma die dementie heeft. Want ik vind het heel belangrijk om ook het betere nieuws te vertellen aan mijn lezers. Bedankt voor nog altijd mijn blogs te lezen, ook al schrijf ik gewoon over de onderwerpen die ik graag eens zou willen bespreken.