Ik ben gestopt met basketbal!

Onlangs heb ik even nagedacht over de dingen die ik wou doen in mijn leven. Al snel dacht ik aan meer vakantiewerk doen en aan verder studeren. Het duurde niet lang voor ik denkbeeldig een rijtje had gevormd van alle dingen die bij me hoorde, maar er lag eigenlijk zelfs een kaartje te veel op tafel. Dat was het kaartje met G-basketbal.

Waarom speelde ik G-basketbal?

De reden waarom ik G-basketbal deed, is eigenlijk omdat ik iets nodig had om te doen na een jarenlange revalidatie. Ik was op een gegeven moment 13 jaar oud en had een dringende nood aan sociaalcontact en aan sport. Ook had ik aan het einde van mijn revalidatie veel aan basketbal gedaan. om zo mijn motoriek te kunnen verbeteren. Dat was iets wat me enorm hielp. Daarom vroeg ik aan m'n mama of ik niet mocht basketballen. Zij wist me te vertellen, dat het te vroeg zou zijn om te beginnen. Want ik zou niet zomaar na een jarenlange revalidatie kunnen beginnen  met basketballen - en alsof doen dat er nooit iets was gebeurt. Ik begreep mijn moeder wel, maar toch had ik de behoefte om aan basketbal te doen. Alsnog bleef mama het afkraken, maar op een zekere dag vertelde ze: "Als jij een G-ploeg vindt waar je zou kunnen spelen, dan mag jij basketballen". Dus dat deed ik ook. Al snel vond ik een club waar ik bij zou willen spelen. Mama was aangenaam verrast en belofte maakte schuld. Dus ik mocht gaan basketballen. Dat vond ik zo geweldig - en voor ik het wist, gingen er jaren voorbij, terwijl ik aan basketbal deed.

Spelregels.eu

Wat bracht de tijd?

De afgelopen 6 jaar heb ik superveel leuke momenten beleeft met mijn teamgenoten. Ook kreeg ik al snel de microbe te pakken om veel te gaan basketballen. Het begon voor mij allemaal bij een clubje van 10 man die nog nooit een basketbal hadden vastgehad. Bij dat clubje speelde ik mijn eerste wedstrijdjes als 13 jarige gap. Ik was aan het begin echt heel slecht, maar later begon ik te sterk te worden voor de ploeg. Want we begonnen alles te winnen door mij. Dus ik moest een trede omhoog klimmen. Wat ik uiteraard niet erg vond. Want voor mij was het een hele verrijking om progressie te maken. De transfer naar een hogere ploeg was niet alleen leuk door in een hoger level te spelen, maar het was ook leuk omdat ik daar pas echt vriendschappen kon opbouwen. De mensen daar waren meer op mijn niveau als 13 a 14 jarige. Dus al snel begon ik mij goed te settelen in de ploeg en er ontstond echt iets speciaals tussen ons als ploeg. We waren om het zo te zeggen.

'Een dreamteam'

We maakte gedurende jaren echt superveel fun op toernooien en wedstrijden. Het basketballen was dus voor mijn ontwikkeling een hele must. Ik kreeg een betere coördinatie over mijn lichaam, mijn sociale vaardigheden gingen er op voorruit. Maar het allerbelangrijkste was toch wel dat ik het leuk had. Ik vond het zelfs zo leuk, dat ik begon te zagen achter een basketbalring. Want in die fase van mijn leven wou ik koste, wat het kost, doorgroeien naar de next level. Dus uiteindelijk kreeg ik een ring en zelfs een pleintje van mijn ouders cadeau om te basketballen. Wel meteen toen het pleintje er stond, was het basketbal-time. Ik begon dagelijks een balletje te werpen voor 1 uur lang. Die gewoonte bleef ik aanhouden gedurende jaren. Het maakte me zelfs niet uit of het nu winter of zomer was. Het was voor mij gewoon leuk om mijn balletje te shotten en op die manier kon ik ook ontspannen. Al snel worp het vele oefenen zijn vruchten af. Ik kreeg de kans om mee te doen aan een soort Olympische spelen voor mensen met een beperking, maar dan wel alleen in België. Eerlijk gezegd was het toen een hele beleving om het allemaal mee te maken. Helaas hadden we het eerste jaar juist naast de medailles gegrepen. Dat was toen in mijn onderbewuste een beetje frustrerend, maar ik kon troost vinden in de gedachte: "Wacht nog maar een jaartje, dan zal ik wel sterker zijn en dan gaan we voor niks minder als goud". Het was nog waar ook. We hadden het volgende jaar goud gehaald op de nationale spelen. Misschien is het niet zo mooi om te zeggen dat het door mij kwam, maar dat was wel de waarheid. Ik droeg de ploeg naar een hoger niveau. Zelfs naar zo'n hoog niveau, dat we goud haalde in een poole die 2 niveaus hoger lag als de poole waar we het jaar voordien inspeelde. Het was toen zo duidelijk dat ik het spel leidde. Ze dachten zelfs dat we valsspeelde - en dat ik eigenlijk een paar levels hoger speelde. Dus door die prestatie kreeg ik weer de kans om door te groeien. Deze keer groeide ik in één teug naar het hoogste G-niveau op de nationale ploeg na. Daar kreeg ik opnieuw de kans om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Al snel werd dezelfde sfeer geëvenaard als de vorige ploeg waar ik bijspeelde. Ook bij een van de hoogste G-ploegen van België groeide ik nog een stukje. Ik was nog lang niet de beste van die ploeg in basketbal, maar ik was ook niet de slechtste. Na een jaartje in de hoogste ploeg te spelen, was het weer nationale spelen. Ook deze keer was ik bij de goud-winnende ploeg. Alleen wonnen we deze keer (en de keren erop) in poole 1. We zijn dus al jaren de beste G-ploeg in basketbal van België. Na al die overwinningen begonnen we zelfs een ploeg in de gewone competitie - en zelfs daar klommen we niveaus omhoog. 

1Limburg

Waarom stop ik met G-basketbal?

Een van de redenen waarom ik gestopt ben was al te lezen in de inleiding, maar er zijn nog redenen. Naast meer tijd hebben voor andere dingen. Stopte ik ook omdat mijn leven te veel begon te verschillen met de rest van de G-basketbal. De rest vertelde over beschutte werkplaatsen, begeleid wonen, begeleid werken,... Dat waren nu juist de dingen die niet bij mij horen, maar waar ik wel altijd respect voorhad. Die onderwerpen zijn vrij standaard, dus je kan er niet omheen. Ook zou ik zelfs nooit proberen om er omheen te gaan, want van mij mag iedereen praten over wat hij of zij bezig houdt. Alleen was het voor mij niet echt interessant. Het begon me stiekem ook een beetje te vervelen. Daarnaast ben ik ook gestopt omdat ik op die manier niet echt de kans krijg om vrienden te maken die hetzelfde zijn als mij. Wat niet cru is bedoelt, maar ik heb gewoon echt belang aan vrienden waarmee af te spreken is en waarmee ik goeie babbels kan hebben - zonder dat ik moeite moet doen om geïnteresseerd over te komen.

Internet-Toys.com

Is het gemakkelijk om te stoppen?

Gemakkelijk is het nooit om een punt achter iets te zetten en zeker niet als je vragen krijgt via chats, telefoon of in het echt van: "Waarom ben je gestopt?" of dergelijken. Dan is het voor mij heel moeilijk om daarop te antwoorden zonder iemand te kwetsen, maar het is gelukt. Nu heb ik het gevoel dat ik het los kan laten. Maar ik zal wel altijd terugdenken aan de dingen die ik samen met mijn ploegen heb meegemaakt. Dat zijn gewoon zo'n dingen die je nooit zult vergeten en het is ook gewoon een erg belangrijk stuk van mijn levensverhaal. Dus ik zal met veel dank en respect terugdenken aan de mooie jaren die ik heb beleefd in de G-competitie en ik ga ongetwijfeld ook nog blijven basketballen op mijn pleintje.

Vector

Het stoppen met G-basketbal was geen gemakkelijke keuze, maar het was wel een keuze die ik moest maken. Dus in dat opzicht ben ik wel blij met de gemaakte keuze.

Bedankt iedereen voor de mooie jaren! Ook al zullen jullie deze blog waarschijnlijk nooit lezen.

"Wat werken wel niet kan verrichten..."

De afgelopen maand heb ik vakantiewerk gedaan, net zoals de vorige zomers. Alleen was het dit jaar een tikkeltje anders dan de andere jaren. Dit jaar deed ook mijn broer een vakantiejob, waar ik al zomers aan een stuk werk als jobstudent.

De grote broer zijn...

Het is al jaren geleden dat ik me nog eens kon ontfermen van de rol als grote broer. Want normaal zijn onze levens uiterst verschillend. Ik die bijna altijd op een andere school zat als hem. Ik die helemaal andere interesses heeft als mijn broer. Bij ons thuis ben ik altijd de bezige bij geweest en mijn broer de hardcore gamer. Veel tijd was er dus absoluut niet meer over om met elkaar om te gaan. Dus we hebben eigenlijk de laatste jaren alleen maar tijd kunnen doormaken, samen aan tafel en op familie feestjes. De momenten aan tafel waren ook niet altijd de gezelligste. Mijn broer was vaak gespannen en werd helemaal gek van uren te gamen per dag - en dat in een kamer waar geen licht naar binnenkomt. Hij was dus niet het zonnetje in huis. Ook zag ik dat het de laatste maanden alleen maar slechter ging met hem. Hij voelde zich duidelijk niet goed in zijn vel, maar dat is gebeterd deze maand.

BenIKHip

De momenten die we konden delen...

Augustus was voor mijn broer en ik 1 maand werken. Aan het begin deden we dat allebei in een andere shift, maar op de eerste dag dat mijn broer moest komen werken. Toen baarde de collega's en de baas zich al zorgen over mijn broer. Ze vroegen me waarom mijn broer niet at en waarom hij zo weinig sprak. Daar had ik ook niet meteen een snel en klaar antwoord op, maar ik vertelde wel dat het nog zou komen. Dat het eigenlijk gewoon een kwestie van wennen zou zijn. Meteen zag ik een zorg van de collega's en de baas hun schouders zakken. Mijn broer bleef nog wat dagen in zijn schulp, maar ik merkte wel op dat ik mijn broer er langzaam uitkreeg door wat met hem te praten en door hem gerust te stellen. Hij werd steeds lakser en lakser in de groep. Wonder boven wonder begon hij zelf helemaal boven zichzelf uit te steken. Hij was zo goed bezig. Hij deed zijn werk goed en vond manieren om met mensen te praten. Ik was echt trots op hem. Het resultaat was zelfs de eerste werkdag al te zien toen we thuis waren. Ik begon thuis aan tafel wat dingetjes te vertellen over de collega's. Hij wist nog van geen toeters of bellen, maar toch merkte ik op dat hij interesse leek te hebben in wat ik hem vertelde. Hij liet veel meer gebeuren als de afgelopen jaren. Normaal zei anders altijd: "Zwijg" of "laat me met rust". Ook nam hij een openhouding aan en er kon zelfs een glimlach vanaf. Elke dag was ik aangenaam verrast toen ik zag dat mijn broer het zo goed deed. We maakten zelfs niet alleen plezier aan tafel, maar het was ook altijd lachen in de auto. We grapten en lachten ons kapot - met 1 (de maximale) streepje(s) goede muziek op en met de ramen volledig open. Waarschijnlijk vonden de buren het iets minder prettig, maar dat maakt ons niet uit. Het belangrijkste is dat we terug naar elkaar zijn toe gegroeid. Zelfs zo hard dat we samen na het werk soms uitgingen. Wat ook al jaren geleden was. Om eerlijk te zijn was deze maand echt prachtig. We maakte echt de gekste dingen mee.

Voetweg 66

Zou dit mooie grote-broer-en-kleine-broer-moment vervolgt worden? 

Ik zou het super vinden, mochten we ons wederzijds respect voor elkaar verderzetten. Alleen vrees ik er misschien voor dat het terug zal veranderen als school terug begint op 1 september of in zijn geval ergens midden september. Want dan zal de spanning wel terug te snijden zijn. Dat is toch het gene wat ik vermoed. In ieder geval zal ik dan toch maar weer eens kunnen terugblikken op augustus. Zo'n nieuwe leuke herinneringen met mijn broer gaan ons sowieso veel deugd doen. Het zal vast en zeker wel invloed hebben op de manier waarop we elkaar gaan zien en hoe we met elkaar opschieten. Of we nog altijd zoveel leuke dingen gaan doen. Dat is voor mij een groot raadsel, maar volgende zomer gaan we ongetwijfeld weer aan het werk - en dan zal deze maand gewoon overgedaan worden.

Filmkrant

Oh, wat ben ik blij dat ik vandaag dit leuke blogje mag droppen. Deze blog is echt gewoon een weerspiegeling van de goede vibes die ik samen met mijn broer de afgelopen maand heb mogen doormaken. Het is leuk dat ik dit leuke gevoel met jullie mag delen, maar ik ga sowieso deze blog ook nog wel eens zelf bekijken. :P

"Niet gevist, dan hebt ge sowieso neffe de pot gepist" (Paardjesspel)

"We kennen allemaal het 'Paardjesspel' als een bordspel, waarbij je alle vier je pionnen moet binnenzetten, maar er is meer. Het 'Paardjesspel' is sinds vandaag niet alleen maar een bordspel dat al jaren meegaat. Nee, sinds vandaag is 'Paardjesspel' een nieuwe manier van daygamen. Het is een real live game die iedereen aan een vriendin kan helpen."

Wat is Paardjesspel?

In het daygamen geven we een helemaal andere betekenis aan de 'paardjes'. De paardjes zijn geen paarden meer, maar wel 2 meisjes bij elkaar op een openbare plaats. Omdat de meisjes per 2 zijn, zullen ze zich meer op hun gemak voelen als er een jongen met hun begint te praten. Dat zal zorgen voor een veiligheidsgevoel en voor een versterkend effect van je flirt skills. Want ze gaan het moment samen beleven als vrienden - en de momenten die je samen met vrienden beleefd worden altijd grappig. Daardoor ga je een grotere kans hebben om iets te bereiken. Met stapels geluk gaat de vriendin van het meisje je zelfs helpen om haar er van te overtuigen dat je een goede jongen voor haar zou zijn.

Speelgoed Mertens

De gevaren van Paardjesspel?

Voor het moment kan het misschien lijken alsof er geen risico's aan verbonden zijn, maar er zijn wel risico's aan verbonden. Dat heb je helaas bij alles wat je doet. De risico's in het 'Paardjesspel' zitten hem in het niet goed scannen van de omgeving. Het is heel belangrijk dat je waarneemt dat er zeker geen jongens in de buurt komen van de meisjes. Want we willen natuurlijk niet met een blauwoog naar huis na een uitje. Daarom is het aangewezen om goed rond te kijken. Kijk eens naar rechts, kijk eens naar links, kijk eens achter je, kijk eens voor je. Je moet een beeld vormen in je hoofd, dat je een gevaarlijk kruispunt wilt oversteken. De jongens moet je dan vergelijken met auto's. Dus logischerwijs als je een jongen ziet die interactie heeft met de twee dames. Dan blijf je beter uit de buurt en zet je je zoektocht verder. Zo voorkom je botsingen.

Over ogen

Wat als de 2 dames al een relatie/andere geaardheid hebben?

Het kan heel vervelend zijn als een van de mooiste meisjes die je ooit zag al een relatie heeft of een andere geaardheid. Geen nood, dat wil niet zeggen dat je niet kunt scoren. Je kan deze vervelende situatie misschien ombuigen naar iets positiefs. Dat wil zeggen; verontschuldig je en gebruik je aandacht voor een vriendschappelijk gesprek. Op die manier kan je er misschien wel 2 goede vriendinnen aan over houden - en wie weet zal je zelfs kunnen netwerken met hun vriendenkringen - waar misschien wel een toekomstige liefde uit kan bloeien. Dus slaag gewoon niet in paniek en maak er altijd het beste van.

Marktplaats

Hoe kan ik winnen met Paardjesspel?

Eigenlijk kan iedereen die aan Paardjesspel doet een winnaar zijn. Je moet gewoon het lef hebben om 2 meisjes aan te spreken. Het maakt zelfs niet uit of je er een vriendschap/liefde/date of wat dan ook er aan over zult houden. Het zit hem gewoon in de daad. De daad zal het gene zijn dat jou helpt verder te ontwikkelen als daygamer en zelfs als persoon. Elke mislukte actie zal je sterker maken, want je zal veel beter weten wat je wel en niet kunt doen. Dus smijt je lijn uit en haal voorzichtig met je fluwelenhandschoenen die vis naar boven. Ik zeg nu eenmaal altijd: "Niet gevist, dan hebt ge sowieso neffe de pot gepist".

Feestwinkel24

Hoe spreek ik 2 meisjes tegelijkertijd aan?

Al vorens je je naar de meisjes begeeft, kan je best ervoor proberen te zorgen dat je rustig en ontspannen bent. De houding van de jongen kan van cruciaal belang zijn. De meisjes kunnen aanvoelen dat jij je wel of niet comfortabel voelt bij de actie die je zoekt te ondernemen. Daarom is het belangrijk dat je normaal spreekt, niet random met je lichaam beweegt, maar je moet wel een openhouding hebben. Ook is het van belang dat je de meisjes allebei in de ogen gaat kijken tot ze helemaal in een deuk liggen van het lachen - en op dat moment moet jij je grootste glimlach van het zolder halen en het presenteren. De meisjes gaan op dat moment 100% zeker weten dat je er bent vanwege een mogelijkse relatie. Ook moet je ervoor zorgen dat je een goede openingszin hebt. Een standaard 'hey', 'hoe gaat het?' mag je direct overboord gooien. Gebruik liever iets gepast, origineel en grappigs. Probeer misschien ook al in je observatie de persoon te lezen. Zo heb ik onlangs gezien dat een meisje heel open was. Ik vroeg haar: "Doe je iets in de sociale sector van werk of studeer je iets in de sociale sector"? Ze wist mij te vertellen dat ze werkte op een personeelsdienst van haar werk. Dus ik had het juist. Het gesprek was dus helemaal open gebloeid op een leuke manier.

AttractionGym

Wat ben ik blij dat ik vandaag over 'Het Paardjesspel' heb kunnen schrijven. Ik hoop dat ik hiermee mensen kan helpen die in hetzelfde schuitje zitten als mij. De tips die ik gegeven heb zijn niet enkel van toepassing op jongens die een meisje proberen te versieren, maar het zal ook zijn vruchten afwerpen bij meisjes die een jongen proberen te versieren. Ik zou het dus echt fantastisch vinden dat ik met mijn kennis en ervaring iemand kan verder helpen bij het 'Paardjesspel'.

Het begin van het einde...

Afgelopen vrijdag is er iets heel ergs gebeurt. Het zou mogelijks het begin van het einde kunnen betekenen van mijn oma haar leven. Het is dus ook iets wat heel gevoelig ligt, maar schrijven over dit, dat helpt.

De val

Het was een kleine week geleden. Ik lag rustig te pitten in mijn bed om 8 uur 's morgens. Het was genieten van het opstaan wanneer het voor mij uitkwam, maar plots gebeurde er iets onverwachts. Mama riep op een hevige manier. 'Ik ga naar oma, ze is gevallen! Kom jij ook!?'. Reageren deed ik heel snel. Ook al was ik heel diep aan het slapen. Wel meteen liet ik van me horen. 'Ja, natuurlijk kom ik mama!'. Mama vertrok meteen - en nam de benen naar haar fiets - en smeerde hem naar het huis van de arme demente vrouw. Al snel kwam ze aan bij het huis. Opa stond in de deuropening van de zware voordeur. Hij was er enorm van aangedaan. Hij was er enorm van verschoten om oma zo aan te treffen. Opa liet mama met spoed naar binnenkomen. Samen gingen ze met snelle pas naar de slaapkamer. Daar lag oma dan, op de vloer, het koud te hebben en moeite te doen om wakker te blijven. Al snel probeerde opa en mama om haar recht te helpen, maar dat schoof geen millimeter op. Daarom legde mama een dekentje over het arme vrouwtje. Dat hielp in zekere zin, maar de koude bleef er wel. Want iemand met dementie heeft het altijd koud. Dat kan echt zijn of gevoelsmatig. Ze zagen dat haar mond scheef stond en dat ze wit optrok, daarom belde ze een ambulance. Mama vergezelde oma en opa bleef in de deuropening staan.

Bol.com

In tussentijd was ik al uit bed gesprongen en had ik me klaargemaakt om te vertrekken naar oma. Ook ik zette er vaart achter en kwam snel aan bij het huis. Ik reed mijn fiets als een zot naar de deuropening waar opa instond. Opa: 'Oma wordt opgehaald door een ambulance'. Snel plaatste ik mijn fiets naar een plaats zodat hij zeker niet onder de voet zou staan. Daarna ging ik terug naar opa. Hij was zwaar geschrokken, maar had nog niet de tijd om in tranen uit te barsten. Ik probeerde hem even gerust te stellen en ging daarna kijken naar oma. Meteen vroeg ik verbaast of ik hulp kon bieden. Ook al zag ik dat mama de boel helemaal onder controle had. Dus ik besloot om opa zijn plaats in te nemen aan de deuropening. Dan had opa de tijd om de nodige papieren bij elkaar te nemen. Hij maakte direct gebruik van de gelegenheid. Hij doorzocht zijn kasten één keer tot wel meerdere keren. Met succes, want hij had in een mum van tijd heel wat papieren in zijn handen. Juist op tijd. Want niet veel later hoorde we al een oorverdovende sirene de straat inrijden. De ambulanciers reden tegen een hoge snelheid de lastige-hellingen-gekronkelde-oprit op. Ze gooide razend vlug de deuren van het voertuig open en vroegen aan mij waar ze moesten zijn. 'In de slaapkamer. Ik ga wel even mee' vertelde ik hun met geschraapte keel. De man en vrouw in uniform volgde me op gelijke snelheid naar de kamer. Meteen controleerde ze of de vrouw wel bij bewustzijn was. Wat wel het geval was. Daarna bedachten ze een plan om de vrouw uit het huis te krijgen, wat niet gemakkelijk is. Want het huis had vele smalle gangen. Het was dus ook heel moeilijk om haar met de brancard tot bij de deur te krijgen, maar er lagen nog andere opties op de tafel. Zo bedacht de vrouw in uniform: "kunnen we haar niet via het grote raam in de slaapkamer naar buiten tillen?" Het was een plan dat meteen tot uitvoering kwam. De vrouw en man legde aan ons uit wat er zou moeten gebeuren. 'Jij gaat helpen om de plank met de vrouw op tot aan het raam te reiken. Jij neemt de plank vanaf de buitenkant van het huis aan en legt de plank op de brancard. Wij zullen het proces uitvoeren en jullie ondersteunen ons." Al snel probeerde de ambulanciers oma heel erg voorzichtig op een groene plank te leggen. Ze kreunde van de pijn, maar kon het niet oriënteren als pijn. Dus ze waren extra voorzichtig, maar ze hielden voet bij stuk en gingen door met de lastige operatie. Al snel hadden ze haar op haar zij op de plank geschoven. Meteen ging de man aan de voorkant van de plank staan. De vrouw pakte vast aan de zijkant. 'Pak jij maar vast aan de andere zijkant'. Vertelde de man doelgericht. Ik knikte en deed wat hij vroeg. We tilden de plank zachtjes half door het grote raam. Mama pakte over van de man en de man sprong door het raam. De man wisselde van positie met mama en mama duwde aan de achterkant verder tot oma op de brancard lag. Snel baande het paar oma over de gazon en namen een patje aan de zijkant van het huis om aan de ambulance te geraken. Het ging redelijk vlot, maar ze moesten wel proberen om zo stil mogelijk met de brancard over de kasseien te rijden. Want het was pijnlijk voor oma. Ze bereikte op een gegeven moment eindelijk de ambulance en tilde de brancard er zo in met een soort van lift. Vervolgens maakte ze nog wat afspraken met ons en ze waren al weg naar het ziekenhuis. Toen de ambulance weg was. Toen kon opa de emoties niet meer te baas en mama en ik begonnen hem te troosten. 'Ze was deze morgen al een paar keer boos beginnen rondwandelen in huis. We maakte even ruzie en ze werd kwaad. Ze wilde alleen gelaten worden, dus ik liet haar alleen - en na enkele uren deed ik de deur open - en ze lag op de grond. Ze zag helemaal wit'. Dat vertelde opa helemaal van zijn melk. Mama en ik boden hem allebei een schouder en vertelde hem dat hij er niet aan kon doen. Wat ook wel zo was.

Wikipedia

Na het geruststellen van opa hadden we al snel door dat hij niet instaat was om oma te gaan bezoeken. Aangezien hij zo geschrokken was. Dus mama besloot om de ambulance achterna te gaan. Ze vroeg of ik geen zin had om haar weg te brengen. Dat wilde ik gerust doen. Dus ik pakte de auto en nam haar snel mee naar het ziekenhuis en zette haar af aan de hoofdingang. Daarna reed ik alleen terug naar huis en begon daar een strip te lezen van de 'Kiekeboes'. De strip was snel uit. Na de strip deed ik nog wat kleine klusjes zoals de was insteken. Al snel had ik die klusjes gedaan en besloot om nog een strip te lezen. Ook die was snel uit. Na die strip stuurde ik toch al eens een sms'je, want ik was nog altijd doodongerust. Heel wat later kreeg ik een sms terug. 'Bedankt voor je hulp! Veilig thuis geraakt? Oma moet geopereerd worden aan haar heup.' Het Nieuws kwam hard binnen en zeker omdat het per sms was. Ik stuurde haar een sms terug. 'Dat is toch het minste dat ik kon doen.' Al snel begon ik terug een strip te lezen, maar de strip was nog niet half uit of ik kreeg al een sms met de vraag: "Kan je me komen oppikken"? Meteen reedt ik terug naar het ziekenhuis. Daar stond ze al even te wachten, dus ze kon meteen instappen. Ik reedt haar naar huis en zij vertelde mij wat er allemaal precies aan de hand was. Ze ging er ligt over om mij gerust te stellen, maar ik was nog altijd niet helemaal op mijn gemak.

Wikipedia

Heel wat uren later kregen we telefoon van het ziekenhuis. 'De operatie is goed verlopen'. Wat was dat een opluchting. Plots waren we allemaal wat minder overstuur, maar toch wisten we nog altijd dat het nog niet afgelopen was.

De situatie nu...

Ondertussen is er al heel wat water naar de zee gelopen. Zo heeft oma na de operatie nog een hele dag geslapen. Daarna was ze koppig omdat ze naar huis wou. 

De afgelopen dagen hebben we ons ook veel vragen gesteld. We wisten ook niet: "hoe moet het verder"? Maar ook daar hebben we al iets op bedacht. Ze zal in een kortverblijf terechtkomen, waar ze zal kunnen herstellen. Wat misschien ook wel een overgang kan zijn naar een vaste opname.

Ondertussen hebben we echter wel nog geen idee hoe het komt dat ze is gevallen. Het kan zijn dat ze iets in haar hoofd heeft gekregen, maar dat kunnen ze niet meer zien. Haar brein is te hard aangetast door dementie volgens de dokters. Een andere piste is dat ze gewoon dikke pech had en zo gevallen is. Hoe het precies is kunnen gebeuren, dat zullen we nooit weten. De piste van dat er iets anders speelde in haar brein als dementie. Dat lijkt me nog het meest logische. Ze was afgelopen weken wel heel erg hard achteruit gegaan. Ze kon plots bijna niet meer spreken, ze had waanbeelden,... . Ze was echt hard veranderd.

Het was moeilijk om aan deze blog te beginnen, maar ik ben wel trots op het feit dat ik heb doorgezet. Zo heb ik toch mijn hart kunnen luchten. Want het was nodig. Het was iets waar ik al wel even mee zat. 

"Sorry, ik ben een daygamer"

Ondertussen ben ik 19 jaar oud en heb nog nooit een vriendin gehad, maar dat maakt niet zo heel veel uit. Want onlangs ontdekte ik een nieuw puzzelstukje van mijzelf. Een puzzelstukje dat erg lang zoek was. Een een puzzelstukje dat eigenlijk maar een leegte vervangt van het originele stukje. Een stukje wat eigenlijk in elke puzzel past... "Oké, ik ben gewoon een daygamer".

Wat is daygamen?

Daygamen wordt vaak als een doodgewone flirtstrategie gezien, maar het is eigenlijk gewoon een manier van leven. 

De letterlijke betekenis van 'daygamen' is overal te pas (en soms te onpas) vrouwen of mannen versieren. Dus het gebeurd niet enkel op een leuk feestje, maar het kan overal. Het zou in de supermarkt kunnen, op school, werk, in een wachtkamer. Je kan het je zo gek niet inbeelden. Ook zijn er in het daygamen niet echt regels, dat wil zeggen dat je mag doen wat je wilt. Maar het is wel verstandig om jezelf toch bepaalde grenzen of regels op te leggen, want anders kan je echt wel heel ver gaan. In het daygamen ben je zo vrij als een vogel. Want je kan en mag gewoon zelf een manier bedenken om te scoren bij random vrouwen/mannen. Het valt eigenlijk ook te beschrijven als een vorm van kunst. Je kan er al je opgekropte fantasieën in kwijt.

Medium

Hoe wordt je een professionele daygamer?

• Sta er even bij stil of je wel op random momenten wilt flirten - met mensen die je nog voor geen haar, nog pluimen kent.

• Leg jezelf bepaalde regels op. Dit doe je voor je eigen en voor anderen. Want het is belangrijk dat je niks gaat overbelasten of dat je niet (in het grove) de wet overtreed. Bedenk dus regels die je gaat nastreven tijdens het flirten. Dit kan bijvoorbeeld zijn: mijn flirt geeft aan dit niet leuk te vinden, dus ik stop met het flirten. Een ander voorbeeld is: ik flirt nooit op het werk/school. Dat waren normale regels, maar je zou ook regels kunnen bedenken zoals: ik flirt alleen met meisjes die naar me lachen.

• Ga opzoek naar info. Je kan blogs lezen, surfen op het internet, bekijk films, lees boeken of laat je eigen gedachten werken. Deze stap moet je zetten om uit te maken wat voor daygamer jij wilt zijn. Het is een recept dat je moet samenstellen. Uiteraard moet je dus goeie afwegingen doen, want je wilt niet te veel doen, maar ook niet te weinig. Er moet dus een goede dossering zijn van de moves en grappen die je maakt. Ook moet je zien uit te vlooien wat je kan prijs geven over jezelf - en wanneer je dat het beste kunt doen.

• Ondertussen heb je al veel uitgespit en uitgedokterd. Nu kan je beginnen met de voorbereiding van het echte werk. Dus nu heb je de tijd om al openingszinnen te verzinnen, visitekaartjes te maken, scenario's te bedenken waar je het gesprek met je fix heen wilt begeleiden,... . Dit is een belangrijke stap, want je wil niet zonder zeggen voor het meisje van je dromen staan.

• Na het uitvoeren van voorbije stappen ben je toe aan de echte game. Nu ga je gewoon naar een openbare plaats die je aanspreekt of waar je moet zijn. Op die plaats doe je gewoon wat je er anders doet, alleen hou je subtiel je omgeving in de gaten. Kijk eens rond of je een meisje ziet staan die je leuk lijkt en observeer wie ze is. Wanneer je weet wat voor vlees je in de kuip hebt... Dan kun je toeslaan als een krokodil en haar aandacht trekken met iets wat ze leuk lijkt te vinden.

• Als je fix hapt en ze vindt het leuk waar je mee bezig bent, dan kan je verder gaan. Alleen is het wel belangrijk dat je niet te snel wilt zijn. Gedraag je dus alsof je alle tijd van de wereld hebt en grap wat onschuldig met haar. Na een tijdje kan je misschien iets stouterds proberen - en zie dan hoe ze daar op reageert. Als ze het nog altijd leuk vindt, dan zit je goed. Ga dan misschien voor een volgende stap - en vraag haar bijvoorbeeld of ze wil dansen. Indien ze het niet meer leuk vindt, dan kan je beter wat gas terugnemen en weer poeslief zijn.

• Tot slot vraag je haar telefoonnummer, snap, Instagram,... . Krijg je groen licht, dan ben je vrij om verder te experimenteren met haar - en kan je waarschijnlijk nog meer met haar afspreken. Als je rood licht krijgt, dan kan je het beter voor bekeken houden - en verder zoeken naar iemand anders.

Twitter

Wat voor daygamer ben ik?

Persoonlijk ben ik een daygamer die altijd heel veel respect heeft voor de dames, die ik probeer te verleiden. Dat wil zeggen dat ik direct stop als een meisje aangeeft het niet leuk te vinden. Daarnaast stop ik ook met meisjes te versieren als ik iemand leuk heb ontmoet. Naast mijn respectvolle kant, gebruik ik het daygamen ook om mijn creativiteit te uiten. Dat doe ik onder anderen door mijn zelfgemaakte visitekaartjes - met mijn snap op - te verstoppen op random plaatsen. Ook vind ik het leuk om woordgrapjes te maken of om gekke dingen te doen,... .

AttractionGym

Wat is mijn mening over daygamen?

Naar mijn mening is er niks mis met daygamen, hoelang je maar niemand kwetst of dingen forceert. Weet dus waar de grenzen liggen - en ga niet te ver erover.  Dan bedoel ik: ga vooral niet over iemand anders zijn grenzen, want voor het daygamen moet je meestal wel je eigen grenzen proberen te verleggen. Anders zal je niet ver geraken. Verder is daygamen iets wat voor spanning in je leven zorgt en het zal op korte of lange termijn misschien wel zorgen voor een relatie.

TMI News

Wat is jou mening over daygamen?

De blog die ik vandaag schreef was weer eens iets anders. Hopelijk weten jullie dit thema wel te waarderen, want dit is voor sommigen wel een beetje vreemd. Wat ik ook wel snap, maar ik vindt het gewoon belangrijk om mijzelf te kunnen zijn in deze blog. Dus waarschijnlijk gaan er nog wel wat blogs passeren van dit kaliber.  

"Met een leeg hoofd de vakantie in"

Ondertussen is het schooljaar al even voorbij, maar toch kan ik het niet laten om er een blog over te schrijven. Want de afgelopen periode zijn er gewoon zoveel dingen gebeurt. Om eerlijk te zijn, bijna alleen maar leuke dingen. Alleen werd ik afgewezen door een meisje, maar daar kom ik later eens op terug in een nieuwe blog.

Feestartikelen.be

Corona 

Dit schooljaar was alles behalve normaal. Want het was een jaar met mondmaskers en de handen moesten continue ontsmet worden. Ook mochten heel wat leerlingen van scholen niet of heel weinig naar school. Bij mij was dat niet het geval, wat ergens wel tof is, maar het blijft oneerlijk. De school is het ganse jaar open geweest, maar toch zijn er redelijk weinig corona-opstanden geweest. Er was eens 1 keer een kleine uitbraak. Waardoor we 2 weken thuisonderwijs kregen. Die 2 weken waren voor mij eenvoudig te doorstaan. Want eigenlijk leer ik al jaren zelfstandig op school. Wat de gevolgen zijn van alleen in de klas te zitten - en soms met leerlingen uit het 5de jaar.

Technopolis

De klasgroep

Naast de corona, heb ik ook het schooljaar met een bijzondere klasgroep moeten doorbrengen. Het waren allemaal heel diverse leerlingen, maar de ene miste toch een vijs meer als de ander. Zo had je een jongen die altijd flauwe grapjes maakte - en die er eigenlijk ook vaak overging. Hij maakte superveel grapjes met iedereen. Ook met de leerkrachten. Zijn grappen waren veel, maar ze waren absoluut niet gedoseerd. Hij begon soms te grappen over seks in het midden van de les. Wat soms de les vertraagde. Naast hem zat een van mijn beste vrienden. Die ik ook wel eens bro durf te noemen. Hij is zo een beetje de computernerd en de gene die veel met de beurs bezig is. Hij kan dan ook vaak niet zwijgen over de markt, maar daar maak ik geen probleem van, want ik hou wel van zulke gesprekken. De plek naast mijn bro wordt opgevuld door mij. De Auti-Man. Voor mij zat (heel af en toe) een meisje, maar zij was precies heel vaak het noorden kwijt. Want ze kwam meer niet naar school als wel naar school. Het was ligt uitgedrukt een specialleke. Want het ook zo iemand die in haar vrijetijd rondliep met elfenvleugels en die geesten opriep. Heel apart dus??? Naast de fee/elf zat nog een ander meisje. Dat meisje was zo het meisje dat altijd bezig was met dingen waar ze niet mee bezig moest zijn. Zij was vooral bezig met berichtjes te sturen naar haar vriendje en met het bekijken van facebook-video's, maar anderzijds was ze ook de persoon die iedereen onderbrak in de les. Je kon geen woord zeggen voor ze er tussen kwam met verhalen van personen waar we nog nooit van gehoord hadden. Tot slot hadden we de portier die altijd vanop zijn stoel de deur loeihard dichtsmeed. Hij was zo het stille en brutale type. Hij deed wat hij moest doen, maar wel met weinig enthousiasme - en hij moest er toch elke keer eens voor zuchten. 

Aan het begin van het schooljaar zag ik er tegenop om met hun in de klas te zitten. Maar na een tijdje wist ik iedereen wel te waarderen - en we kregen ergens zelfs een soort van band. Niet echt zoals ik met mijn bro uit de klas, maar ik begon sommige grappen van de grapjas wel te waarderen. Ook kreeg ik meer sympathie voor de brutale-stille gozer - en zeker omdat hij heel de week door op internaat zit. Wat me niet zo gemakkelijk lijkt. Ook stelde ik me open om de twee meisjes te leren kennen, maar de fee heb ik niet meer gezien sinds de paasvakantie. Het meisje dat altijd andere dingen zat te doen. Heb ik weten te waarderen door het feit dat ze ergens op de een of de andere manier interesse kan tonen in anderen. Uiteindelijk zijn we dus toch een redelijke hechte klas kunnen worden, maar eerlijkgezegd heb ik wel nog niet de behoefte om met hun af te spreken in mijn vrijetijd.

Didactief

Stages

Dit schooljaar had ik als uitzondering een administratieve- en logistieke stage. Dat kwam doordat ik maar alleen in de klas zat, ze zagen het dus ook niet zitten om een leerkracht voor mij te voorzien voor de logistieke stage. Dus dan ging ik maar bij een logistiek bedrijf 1 keer om de twee weken op woensdag voormiddag stage doen - en elke dinsdag deed ik dan administratieve stage bij een dienstenchequebedrijf. Naast die 2 stages ging ik ook samen met het 5de jaar op werkplekleren. Ook dat was logistiek.  

CV.nl

Administratief

Deze stage behoorde het meeste tot mijn interessegebied. Want ik kan er voldoening uithalen om anderen te helpen met hun problemen. Ook al is dat normaal niet het hoofdding, maar ik mocht op mijn stage veel telefoononthaal doen. Wat leuk was, want zo leer je het bedrijf echt kennen. Je hebt contact met werknemers/klanten - en je leert al doende met het oplossen van problemen waar het bedrijf concreet voorstaat. Dat is voor mij een hele must - en zeker als ik iemand zijn problemen kan oplossen. Dat geeft me echt een gevoel van voldoening. Naast het telefoon onthaal was ik ook veel bezig met het echte administratieve werk. Dat deed ik eigenlijk heel de dag door en goed. Want al snel kreeg ik meer en meer verantwoordelijkheid. Zoveel zelfs, dat ik zelfs taken mocht doen waar heel wat geld tegenover stond. Het telefoneren was eigenlijk maar iets wat ik tussen de soep en de patatten deed. Het was niet dat ik gevraagd werd om heel de dag door te bellen en om verder niks te doen. Naast het werken kreeg ik ook de kans om mee sollicitatie- en evaluatiegesprekken te volgen. Wat ik ook wel te gek vond.

Naast het werk, kon ik het ook goed vinden met mijn stagementor. We hadden elke middag wel een leuke babbel, maar ook de andere collega's waren heel leuk. Ook met hun kon ik wel uren praten. Het was echt leuk - en zeker omdat hun interesses dicht bij mijn interesses lagen. 

Exact

Logistiek 

De logistieke stage interesseerde mij ook heel erg, maar op termijn zie ik mij toch eerder werken in de administratie. Ook verliep mijn werk in de logistiek heel vlot. Daar moest ik vooral orderpicken en inpakken. Die taken zijn eigenlijk niet zo heel gevarieerd, maar je bent wel regelmatig met andere producten bezig. Dus die producten moeten ook anders behandeld worden. Je moet dus ook soms eens andere materialen, labels of handleidingen gebruiken om in te pakken. Ook moest ik soms kleine materialen picken met een kar, maar soms pickte ik ook grote materialen met een transpallet.

Ook in de logistiek had ik leuke collega's - en het waren er ook meer. Maar de sfeer was toch lichtjes anders. In de logistiek maakte we soms al eens vuile grappen over elkaar. Terwijl dat totaal niet gepast zou zijn op de administratie. Maar die vuile grappen kunnen ook wel hun charmes hebben. Daar valt wel het meeste om te lachen - en ook blijven de grappen nog juist tussen de lijntjes. Dus prima zo!

Chain Cargo

Werkplekleren 

Het werkplekleren was niet echt helemaal zoals stage. Want bij het werkplekleren gingen we eigenlijk met de klas eens 1 keer op een maand naar een logistiekbedrijf om daar gaan in te pakken. Dat was qua mij betreft wel het minste interessant - en zeker omdat ik vorig schooljaar ook al naar datzelfde bedrijf moest - en dezelfde taken uitvoerde. Ook was ik daar dit jaar met een groep die zich als kinderen gedroegen (buiten mijn bro dan). Ze stonden daar dus ook af en toe te dansen op de muziek die goed luid stond. Waar we dus ook uiteraard vreemd door werden aangekeken, maar de mensen konden het gelukkig wel een beetje relativeren.

De mensen daar waren eigenlijk wel heel aardig, ze begonnen soms gesprekken als we aan het werk waren. Helaas namen we onze pauzes wel niet gelijk met hun, want dat had een meerwaarde kunnen zijn. "Ach ja, dat heb je dan met covid".

I-Diverso

Blokstages

Tijdens de blokstages moest ik twee keer één weekje stage gaan doen. De eerste week deed ik 2 dagen stage in mijn vertrouwde kantoor van de administratieve stage - en een dag stage in een ander kantoor. In dat ander kantoor kreeg ik toen de kans om te helpen op de boekhouding. Wat heel interessant was om te zien, want ik zou na mijn middelbaar accounting gaan studeren aan de hogeschool. Ook zorgde die dagen administratieve stage ervoor dat ik heel wat werk kon verzetten van verschillende kantoren. Na drie dagen administratieve stage te doen, kwam ik toe aan nog twee dagen logistieke stage. Daar deed ik eigenlijk hetzelfde werk als anders, maar ik kreeg ook nog een opleiding om met gevaarlijke goederen te mogen werken. Dat kwam dus dit jaar zeker nog van pas.

Een paar maanden later kon ik weer op blokstage gaan. Alleen werd het de tweede week anders aangepakt. Tijdens die week deed ik gewoon de ganse week administratieve stage, maar wel op 3 verschillende kantoren. Zo kreeg ik dan weer eens de kans om te helpen op de boekhouding en mocht ook een opleiding volgen rond veiligheid bij het poetsen. Die opleiding was wel eens tof om te volgen. Want het was alles behalve saai. Er waren veel interactieve opdrachten en er werd met veel visueel materiaal gewerkt.

SJI Wetteren

Afronden stages

Na één schooljaar hard te werken op de stages, was het tijd voor de eindevaluaties. Van beide stageplaatsen kreeg ik alleen maar lof te horen. Mijn stages waren zelfs zo positief dat ik een vergoeding heb gekregen van mijn logistieke stage - en dat ik er zelfs vast mag gaan werken. Ook kreeg ik van hun nog een doos met pralines en een bedankkaart. Bij mijn administratieve stage zat het ook allemaal heel goed. Daar kreeg ik ook een kaartje, een cadeau en werd getrakteerd op een broodje op kosten van de firma - en zo hebben we nog op een leuke manier afgesloten. Afgesloten is misschien een groot woord. Want volgend schooljaar ga ik nog een schooljaar logistieke stage doen bij hetzelfde bedrijf - en bij mijn administratieve stage heb ik ook te horen gekregen dat ik nog eens terug stage zou mogen doen als ik accounting doe.

Visit Almere

GeIntegreerde Proef

Dit schooljaar heb ik samen met een van mijn vrienden die één jaar hoger zat als mij een GIP-project gedaan. We kozen ervoor om een auti-vriendelijk evenement te organiseren, maar dat verliep door corona niet altijd even gemakkelijk. Maar toch zijn we er geraakt - en hebben we een leuk evenement kunnen verwezenlijken. Het was helaas niet met het gekozen publiek, maar we hebben toch heel wat mensen kunnen samenbrengen. Dus naar onze mening hebben we er een succes van kunnen maken.

Later was het ook de bedoeling dat we het voorbrachten aan de GIP-jury door een presentatie van ons jaarproject. Ook dat liep gesmeerd, want we hadden beiden een goede presentatie gemaakt. De presentatie van de ene was wat anders als de andere, maar toch kwam het allemaal op hetzelfde neer. Ook geraakte we goed uit onze woorden - en we kwamen beiden heel mooi voor. Ik in een kostuum en mijn goede vriend in een chique hemd. Aan het einde van de presentatie volgde er een applaus en er kwamen weinig vragen. We behaalde dus ook zonder verbazing alle doelen die we moesten halen.

Telenet

Portfolio: Project Algemene Vakken

Doorheen het afgelopen schooljaar hebben we in de klas verschillende jaaropdrachten gemaakt. Bij de eerste opdracht moest er een brochure gemaakt worden van een zelfgekozen stad. Ik koos voor de stad Antwerpen, dus ik maakte er ook een brochure van. Later gaf ik aan de hand van een PowerPoint ook nog even een rondleiding doorheen mijn stad op een corona-prove manier.

Tijdens de tweede opdracht moesten we aan een groepswerk doen over arbeid. We moesten bepaalde begrippen uitgebreid beschrijven in samenwerking met anderen - en het was dus ook belangrijk dat iedereen goed weet wat ermee bedoelt wordt. Ik moest samenwerken met mijn bro voor een opdracht, maar ik werkte ook nog samen met het afgeleide meisje van mijn klas. Die samenwerking ging naar mijn mening wat moeizamer, maar het was niet zo erg. Dat was zo'n moment dat er voor zorgde dat we als klas echt een band konden opbouwen. Het maakte me dus niet zoveel uit dat het lang duurde alvorens we onze opdracht klaar kregen. We namen er onze tijd voor - en we kozen voor de meest gemakkelijke wegen om te belopen. Toen de opdracht klaar was. Toen moest iemand van de klas het nog verwerken tot een mooi verslag. Dus we besloten dat de portier die taak op zich mocht nemen. Want hij had nu eenmaal nog niet al te veel gedaan, maar door hem die taak te geven kwam hij toch al in de buurt van wat de rest had gedaan.

Als laatste opdracht moesten we werken rond de zwartepietendiscussie en daar moesten we een monoloog en debat over voeren. (Hier heb ik al eens een blog over geschreven)

Tot slot werden de jaaropdrachten verwerkt tot een portfolio. In het portfolio moesten met opsommingen uitleggen wat de bedoeling was van de opdracht - en de opdracht moest er instaan. Maar ook moesten we er iets extra inzetten. Er waren dus mensen die er voor kozen om foto's van iets te gaan nemen, maar ik koos ervoor om uitgebreide teksten bij de opdrachten te schrijven. Ook het portfolio werd even nauwkeurig als de andere opdrachten afgewerkt. Uiteindelijk had ik een mooi boekje van wat ik dit jaar voor PAV had gedaan.

(Dit is een stukje van een brochure die ik maakte voor mijn portfolio) 

A-attest is binnen!

Ook dit jaar was mijn rapport weer veel belovend, eigenlijk zelfs beter als verwacht. Dit jaar dacht ik dat ik 1 doel van de zoveel honderden doelen niet zou behaalt hebben aan het einde van het schooljaar, maar het bleken er dus 0 te zijn. Kwam dat goed uit, want ik dacht dat mijn resultaten van Engels wat minder zouden zijn - en zeker omdat ik er minder voor had gedaan als gewoonlijk. Maar schijn bedriegt. Al goed. Naast de goede resultaten vroegen mijn klastitularissen zich af hoe ik met een afgang zou omgaan. Aangezien ik tot nu toe alles al bereikt heb wat op mijn pad kwam. Zo bedoelde ze mijn theorie, praktijk halen voor de eerste keer, stages doen en al direct verzoeken krijgen om aangeworven te worden, goede scores halen op het rapport. Ze stelde zich er allemaal vragen over, maar ik had gezegd dat ik dan wel opnieuw zou proberen als er iets mij niet lukte.

Keep calm and posters

"Een gevaar op de weg erbij se"

Aangezien ik op school geen examens heb, was het behalen van mijn praktijkexamen van rijbewijs-B wel mijn grootste prestatie van dit jaar. Waar ik ook serieus heb voor moeten werken, maar het is binnen - en dat is het belangrijkste. Dat is letterlijk en figuurlijk mijn kaartje naar de vrijheid. Gedaan dus met het vragen aan mijn ouders om mij eens snel weg te doen als het regent.

Hoe Moet Je

"Het allerbelangrijkste van dit schooljaar"

Dit schooljaar had niet zo mooi geweest zonder mijn beste makkers, zij zorgde ervoor dat dit schooljaar ondanks de corona een feestje was. Want we hebben dit jaar wel wat afgelachen met de domme stoten die we uithaalde. We hebben voor de grap moves gemaakt op leerkrachten, veel flauwe grappen gemaakt, extraveel op avontuur getrokken en gewoon geleefd alsof het onze laatste dagen waren. Daarom gewoon een heel erg grote dank jullie wel aan al mijn drerries, vrienden, bro's, familie, lezers,...

Assertief.nl

Wow, dit schooljaar was echt onvergetelijk, maar toch is het ergens wel leuk dat het vakantie is. Ik weet één ding zeker; volgend schooljaar gaan we er op dezelfde manier tegen aan knallen of misschien gaan we het zelfs nog beter doen. 

Bedankt voor alles iedereen!

Weer een gevaar op de weg!

De afgelopen periode spendeerde ik bijna al mijn tijd in de weekends aan het autorijden, maar wel met succes. Want ik behaalde mijn rijbewijs.

Oefenen op autorijden

Ondertussen is het een jaar geleden dat ik mijn theorie haalde van het autorijden. Dus vanaf dat moment begon mijn stage. Die stage heb ik zo optimaal mogelijk benut door met mijn grootvader en mama te gaan rijden. Aan het begin reed ik elke dag in de vakantie overal naartoe met of zonder reden. Toen stond het oefenen gewoon centraal. Wat later toen alles heel goed ging maakte ik enkel nog nuttige verplaatsingen met de auto. Na maanden oefenen vonden we dat het tijd was om mij in te schrijven voor een examen. We maakte een afspraak voor over enkele maanden. Want we probeerde mijn examen te plannen op een rustig moment - en welk moment is nu niet rustiger als een examenperiode? Dus na het inschrijven moest ik toch al terug zien dat ik nog wat zou oefenen. Aan het begin deed ik dat nog niet zo fel, maar tot voor 1 maand voor het examen zette ik er vaart achter met mijn begeleiders. Eerst met mijn grootvader, waar ik het meeste mee had gereden, maar al snel merkte we dat hij niet alles correct aan mij had geleerd. Daarom begon mijn mama meer met mij te oefenen. Op die manier was mijn rijden wel iets correcter, maar nog niet helemaal zoals het hoorde. Ook spendeerde mijn mama en ik de laatste weken voor het examen veel tijd aan parkeren. We parkeerden parallel, achteruit en vooruit. Daarnaast deden we ook maneuvers om te keren. We gingen er de afgelopen weken erg hard tegenaan.

Moeders.nu

Risicoperceptietest en theorie opfrissen 

Naast het rijden, rijden en nog eens rijden, heb ik ook heel wat geoefend op mijn risicoperceptietest en op mijn theorie die ik al geleerd had. Persoonlijk wist ik nog wel heel wat van wat ik geleerd had tijdens het blokken van theorie, maar er waren toch zo'n paar kleine dingen die ik al vergat doorheen het lange jaar van oefenen. Daarom friste ik alle theorie nog eens op zodat ik weer 50 op 50 kon halen op een oefenexamen. Want ik wou natuurlijk geen fouten maken op het examen tegen verkeersborden en markeringen. Naast de theorie, ging ook de risicoperceptietest vrij vlekkeloos - en zeker na een paar keer te oefenen. Daar haalde ik ook al snel het maximale van. Helaas kon ik niet alle vragen beoefenen door fouten met de website - en er stond ook niet elke vraag op. Dat maakte het wel iets moeilijker later op het examen, maar door de test wist ik wel wat ik kon verwachten. Het waren allemaal zo van die situaties waar je met alles rekening mee moet houden. Dat wil dus zeggen: dat je heel goed naar de borden, voetgangers, wegen, voorrangen, voertuigen, etc. moest kijken. Want soms was de kleur van een voertuig al heel belangrijk. Dat maakte het al niet gemakkelijk en dan waren er ook nog eens 1 tot 3 antwoorden van de 4 die juist waren. Dat was dus even puffen.  

Het examen

Na het aftellen en oefenen voor het examen kwam de dag er eindelijk aan. Het was tijd om mijn examen te doen, maar eerst ging ik toch nog maar wat googelen. Wat mijn mama me zwaar afraadde om te doen, want ze zei: "Je hebt 1 jaar de tijd gehad om je daarop voor te bereiden, dan moet je nu niet meer gaan surfen daarachter". Maar ik zei: "Zeg jij me dan eens hoe dat, dat en dat moet...". Daar wist ze geen antwoord op. Dus we begonnen nog snel even alles op te zoeken van maneuvers en pinken. Die dingen probeerde ik me op dat moment nog even snel aan te leren. Wat me gelukkig lukte. Na het surfen maakte ik nog snel even de wagen schoon. Ik gaf de wagen een poetsbeurt, stofte hem proper langs binnen en haalde alle rommel eruit. Na de grondige schoonmaak wilde ik vertrekken, maar toch besliste ik nog net op tijd om even te testen of ik alles wel wist staan. Dus ik liet alle lampen eens branden, stak de verwarming aan, deed de motorkap open,... . Na wat getreuzel door al die dingen te overlopen zei mama: "Komaan, Je bent er klaar voor! Doe gewoon je best. Het zou niet erg zijn als je er nog enkele keren over moet doen". Ik knikte en vertrok gewoon naar het examencentrum. Toen we daar aankwamen, wist ik niet waar ik moest parkeren en mijn mama even min. Daarom parkeerde ik de auto zoveel mogelijk aan de kant zodat de auto zeker niet in de weg zou staan. Na even twijfelen of ik daar wel mocht parkeren, sloot ik alles af en verliet de auto. Daarna ging ik snel aan de deur staan en gaf de nodige documenten aan een vrouw die aan de ingang stond. Zij vertelde me wat ik mocht afgeven aan het onthaal - en begon over random onderwerpen te praten tegen mij. Die babbel deed me deugd, het deed me zelfs het examen vergeten. Na enkele minuten praten kon ik eindelijk naar binnen om te betalen, een nummer te trekken voor de maneuvers die ik zou moeten uitvoeren - en tot slot kreeg ik een computer toegewezen waar ik mijn examen op kon doen. Nadat de vrouw zei dat ik naar computer ... mocht, ademde ik enkele keren in en uit. Dat hielp, want ik was redelijk zen. Daarna overliep ik snel even de tekst op het scherm - en besloot om zonder oefenvragen te beginnen aan het examen. Meteen begon ik weer in en uit te ademen - en was er klaar voor. Ik dacht in mijzelf: "Laat die vragen maar komen". Al snel verscheen het eerste filmpje. Dat filmpje was nog gemakkelijk. Later volgde er filmpjes van dingen waar ik helemaal niet op was voorbereid. Dus dat was even een stresske. Maar besliste al snel om nog is even in en uit te ademen - en om even een babbeltje te slaan tot ik mijn examinator te zien kreeg. Ik kon me vrij rustig houden tijdens het wachten - en vergat even de slechte risicoperceptietest. Na wat minuten praten kwamen er niet verwacht twee examinatoren aan. De ene was een echte examinator en de andere een stagiair. De stagiair liet mij al de onderdelen van de auto aanwijzen en overhoorde mij, terwijl de echte examinator al tegen mijn mama vertelde hoe het examen werkte. Na het overhoor vroeg de examinator om te vertrekken. Dus dat deed ik ook op het gemak. Ik zette bij het vertrek al even de ruitenwissers aan want het regende fel - en ontstak de lichten. Daarna reed ik rustig de weg op en kwam al een vrachtwagen tegen waar ik extra ruimte voor moest voorzien. Daarna reed ik nog wat verder. Toen reed er een auto snel tegen het verkeer in om bij zijn oprit te komen. Na dat optakel werd een drukke weg versperd door een geparkeerde vrachtwagen in een bocht. Daar moest ik dus langs. Dus voorzichtig kwam ik kijken of ik voorbij kon en stak de doorlopende lijn over. Niet veel later lagen er brokstukken van een auto op de weg. Dus ik reed aan een aanzienlijk lager tempo de brokken voorbij. Na de obstakels te trotseren kwam ik eindelijk op de locatie aan waar ik al direct mijn maneuvers wilde uitvoeren. Dus ik vroeg: "Is het goed dat ik hier mijn maneuvers uitvoer"? De examinatoren zeiden: "Wij zullen je wel zeggen wanneer je dat mag doen". Dus ik reed rustig enkele honderden meters verder en kreeg de opdracht om rustig te keren in een smal straatje. Tijdens het keren mocht ik niet de borduren raken - en moest ik natuurlijk ook goed pinken. Dus ik stelde mij heel uiterst rechts op met de rechterpinker op. Daarna pinkte ik links en zette me dwars op de baan. Om vervolgens diagonaal naar achteren te rijden met de rechter pinker aan. Tot slot pinkte ik naar links en keerde. Na dat maneuver reed ik de baan over en moest verschillende voorrangen aan rechts passeren. Toen dat gepiept was. Was het tijd om rechts parallel te parkeren. Dat ging de eerste keer niet zo nauwkeurig, maar deed het snel opnieuw volgens de juiste manier. Ook werd me op dat moment gevraagd om de auto op een juiste manier te verlaten. Dus ook hier deed ik mijn best om op een geacteerde manier de auto te verlaten. Wat eigenlijk wel goed ging. Na het parkeren reed ik terug naar het examencentrum op basis van de borden. Alleen werd ik onderweg nog even verdrongen bij het links afslaan. Dus ik bleef toch maar even rechts tot de verdringende auto voorbij was - en sloeg af. Na dat voorval kon ik nog rustig verder rijden naar het examencentrum - en daar vertelde ze me dat ik 3 kleine foutjes had gemaakt - en dat ik 6/10 had voor de risicoperceptietest. Dus ze zeiden in koor: "Gefeliciteerd, je bent geslaagd".

DriveWell

Na het harde werk heb ik eindelijk mijn rijbewijs en dit heb ik al goed gevierd met familie - en ik kreeg ook al vele felicitaties van vrienden, familie, school, stage, etc. Dus uiteraard ben ik nu heel blij - en is er plots heel veel tijd die ik vrij heb voor andere dingen zoals bloggen. :P